به گزارش خبرگزاری تسنیم، رویترز طی گزارشی نوشت: دارا بودن بزرگترین ذخایر گازی جهان، ممکن است برخی شرکت های خارجی را برای بازگشت به ایران اغوا نماید، اما بعید است تهران حداقل تا یک دهه آینده بتواند به یک عرضه کننده عمده گاز به اروپا یا آسیا تبدیل شود.
شرکت های اروپایی که فن آوری مورد نیاز برای استخراج کامل گاز از میدان عظیم پارس جنوبی ایران را داشتند، در اواخر دهه گذشته میلادی، تحت فشار آمریکا ایران را ترک کردند تا استخراج نفت قطر از سمت دیگر این میدان گازی عظیم به شدت افزایش یابد. توافق هسته ای ماه گذشته ایران و گروه 1+5 امیدواری به بازگشت تولید نفت و گاز ایران به میزان قبل از تحریم ها را افزایش داده است.
اما ایران به دلیل مصرف بالای گاز در داخل و موانع داخلی برای توسعه ذخایر که حتی از مدتها پیش از آغاز تحریم ها وجود داشته اند، شانس زیادی برای تبدیل شدن به صادر کننده عمده گاز حداقل در یک دهه آینده ندارد.
لورن راسکاس، مشاور ارشد گروه جهانی گاز در موسسه آی اچ اس در این باره گفت، برداشتن تحریم ها «احتمالا می تواند تاثیر عظیمی بر صادرات گاز ایران در دراز مدت داشته باشد، اما سال ها طول خواهد کشید تا کارها پیش برود.»
راسکاس اضافه کرد، در کوتاه مدت، استفاده از گاز برای تامین مصرف داخلی جهت تولید برق و استفاده در صنعت و تزریق مجدد گاز به میادین نفتی قدیمی جهت حفظ تولید، معنای اقتصادی بیشتری دارد.
تزریق مجدد گاز به میادین نفتی، ارزشی بیش از صادرات گاز دارد، زیرا نفت فروش بیشتری در بازار جهانی دارد و همچون صنعت گاز نیازی هم به سرمایه گذاری چندین میلیارد دلاری ندارد تا چند سال بعد به ثمر بنشیند.
بر اساس آمارهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، در سال 2011 بیش از یک تریلیون فوت مکعب یا بیش از 28 میلیارد متر مکعب گاز برای کمک به افزایش تولید نفت، به میادین نفتی ایران تزریق شده است. بر اساس برخی برآرودها بیش از 8 میلیارد فوت مکعب در روز (حدود 83 میلیارد متر مکعب در سال) در طی یک دهه آینده برای حفظ تولید نفت ایران نیاز خواهد بود.
* برداشت 3 برابری قطر از پارس جنوبی
تولید گاز ایران، به جز گاز مصرفی برای تزریق مجدد در میادین نفتی و گاز سوخته شده، در سال 2012 نسبت به سال 2002، بیش از 2 برابر شده و از 75 میلیارد متر مکعب به 160.5 میلیارد متر مکعب رسیده است.
اما برداشت ایران از پارس جنوبی در مقایسه با قطر، که اجرای طرح های چند میلیارد دلاری شرکت های بزرگ غربی در طی دهه گذشته این کشور را به ثروتمندترین کشور جهان و بزرگترین صادر کننده گاز طبیعی در جهان تبدیل کرده، چندان قابل توجه نبوده است.
این دو کشور مشترکا بزرگترین میدان گازی جهان را در اختیار دارند. در حالی که قطر تقریبا تمام گاز تولیدی خود را از این میدان برداشت می کند، گاز تولید شده در این میدان حدود 35 درصد گاز تولیدی ایران را شامل می شود.
کل تولید گاز قطر که از این میدان انجام می شود بالغ بر 151 میلیارد مترمکعب در سال است در حالی که با توجه به سهم 35 درصدی این میدان از کل تولید گاز ایران و کل تولید 160 میلیارد مترمکعبی گاز ایران می توان گفت ایران از پارس جنوبی هر سال 56 میلیارد مترمکعب گاز برداشت می کند که این رقم حدود یک سوم گاز برداشتی توسط قطر است.
بر اساس آمارهای شرکت نفت و گاز پارس، که مدیریت کل پروژه را در ایران در اختیار دارد، فازهای 13 تا 24 توسعه این میدان در صورت تکمیل به موقع می تواند ظرفیت تولید گاز کشور از این میدان را به 142 میلیارد متر مکعب در سال افزایش دهد.
ایران قبلا بیش از قطر گاز تولید می کرد. تفاوت دو کشور در اینجاست که بر اساس آمارهای بی پی، قطر با جمعیتی کمتر از 2 میلیون نفر، تنها 26 میلیارد متر مکعب از گاز تولیدی خود را مصرف می کند و 125 میلیارد متر مکعب آن را صادر می نماید.
اما بر همین اساس، ایران تقریبا کل گاز تولیدی خود را برای تامین نیاز جمعیت 77 میلیون نفری خود مصرف کرده است. تقاضا برای گاز در ایران از 79 میلیارد متر مکعب در سال 2002 به 156 میلیارد متر مکعب در سال 2012 رسیده است که این رقم به جز میزان گاز تزریق شده به میادین نفتی بوده است.
انتهای پیام/ 35