به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، جوان نوشت؛ روز گذشته خبری در خصوص دیدار پنج کارگردان شناخته شده سینمای ایران با رئیس سازمان سینمایی منتشر شد. عباس کیارستمی، خسرو سینایی، بهمن فرمان آرا، ناصر تقوایی و رخشان بنیاعتماد در دیدارهای جداگانه با حجتالله ایوبی گفتوگو کرده و دلایل عدم ساخت فیلم توسط آنها بررسی شده و قول مساعد سازمان سینمایی برای کمک به ساخت فیلم به این کارگردانها داده شده است.
البته کیارستمی در گفتوگویی دیدار خود با ایوبی را برای ساخت فیلم ندانست و عنوان کرد که فعلاً در ایران فیلم نخواهد ساخت.
ترکیب اشخاصی که در این چند روز با رئیس سازمان سینمایی دیدار داشتهاند و دستوراتی را که ایوبی برای رفع توقیف برخی از فیلم داده است، میتوان در یک کلیت نگاه کرد و آن ایجاد خط تساهل و نگاه ویژه به برخی از خواص است.
حجتالله ایوبی رئیس گشادهرو و خوش برخورد سازمان سینمایی، سیاست جذب حداکثری را برای ساماندهی آن چیزی که از آن به عنوان «سینمای امید» یاد میکند، به کار گرفته است؛ روشی که در آن قرار است آینده سینمای ایران روشن شود.
رئیس سازمان سینمایی روش خود را بر این اصل قرار داده است که در دورههای قبلی مدیریت سینما به سینماگران ظلم شده است؛ چه کسانی که فیلم نساختهاند، چه آنهایی که فیلمشان اکران نشد و حتی آنهایی که کار میکردند و به هر دلیلی از شرایط مینالیدند. ایوبی در برنامه خود راههای زیادی را برای به دست آوردن دل این گروه به اصطلاح مظلوم و محروم در نظر گرفته است.
**علفهای هرز فرهنگی
جذبی که سازمان سینمایی در پی آن است و تصمیمهایی که در این باره گرفته شده، این نگرانی را افزایش میدهد که فضای سینما به جای کمک به رشد گلها به سمتی برود که امکاناتش در راهی خرج شود که باغ فرهنگ را به علفزار تبدیل کند.
سازمان سینمایی دستور رفع توقیف فیلمهای «پریناز» و «قصهها» را داده است. پریناز داستان دختربچهای است که مجبور است با تنها خویشاوندش زندگی کند و آن خویشاوند، زنی است با شخصیت دگم و خشکه مذهب که پوشش و حجاب عجیبش باعث آزرده شدن بیننده از رفتارهای یک شخصیت مذهبی میشود. معاونت وقت ارزشیابی سینما، در دوران مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی دلایل توقیف این فیلم را نیاز به اصلاحات فراوان در آن عنوان کرده بود اما اکنون شنیدهها حکایت از رفع توقیف نسخه کامل این فیلم دارد.
**هوای بهمن قبل از 57 است
نگاهی به لیست کارگردانهایی که رئیس سازمان سینمایی با آنها دیدار داشته و قول مساعد همکاری به آنها داده است، میتواند جالب توجه باشد.
بهمن فرمان آرا، کارگردان شازده احتجاب همکاری تنگاتنگی با حکومت پهلوی داشت و اگر انقلاب اسلامی چند سال با تأخیر به ثمر مینشست، امکان ارتقای فرمان آرا به عنوان یکی از مدیران اصلی دستگاه فرهنگ و هنر آن دوران وجود داشت. این کارگردان که مدتها از کشور مهاجرت کرده بود با ساخت «بوی کافور عطر یاس» بازگشت دوبارهای به سینمای ایران داشت و بعد از آن هم «خانهای روی آب»، آخرین فیلم وی «خاک آشنا» بود که در دولت اول احمدینژاد کلید خورد و در همان دولت به مدت دو سال توقیف و سرانجام در سال 88 اکران شد. این کارگردان در میان سینماگران به داشتن دیدگاههای افراطی و روشنفکری انزواگرایی که نمونهاش را در شازده احتجاب نیز میبینیم، معروف است. فرمان آرا هیچ وقت آثارش را در دایره سینمای انقلاب اسلامی تعریف نکرده است و همین چند فیلمی که بعد از انقلاب ساخته است، نشاندهنده نگاه تاریکی است که وی نسبت به انقلاب دارد.
**رفاقت با ناصر
ناصر تقوایی، کارگردان «دایی جان ناپلئون» از شاخصترین کارهای تلویزیون پیش از انقلاب است که شاخصترین کارش بعد از پیروزی انقلاب نیز «ناخدا خورشید» است. تقوایی مدتهاست که رابطهاش با سینما را کجدار و مریز ادامه میدهد. وی در دولت اصلاحات کلید تولید چند فیلم را زد که همه آنها را نیمهکاره رها کرد. کارگردان جنوبی هیچ وقت مشخص نکرد چرا با دولت اصلاحطلب کنار نیامد. در دولت احمدینژاد هم تقوایی بیشتر از اینکه در سینما حضور داشته باشد، وقت خود را برای گفتوگوهای بلند روزنامههای اصلاحطلب میگذاشت که معمولاً در آنها از ساختار سینما و مدیریت قبلی آن گلایه میکرد. تقوایی در نقل قولی گفته است: «در نشریات از قول من نوشتهاند، تا زمانی که برای فیلمساختن باید اجازه گرفت، من فیلم نمیسازم. صحیحتر این بود که بنویسند من اجازه نمیدهم کسی فیلمنامه مرا بخواند.»
با این وضعیت آیا رئیس سازمان سینما در روند ساخت فیلم اجازه خواهد داد که بر خلاف میل تقوایی عمل شود؟ یا اینکه این بار نیز ایوبی رفاقت را در حق کارگردان «آرامش در حضور دیگران» تکمیل خواهد کرد و برای اینکه تقوایی را به دنیای کارگردانی باز گرداند، تشریفاتی چون بازبینی فیلمنامه را لغو میکند!
**جایی برای«قصهها»ی بنیاعتماد
دیگر کارگردانی که به دیدار ایوبی رفته است، رخشان بنیاعتماد است. برای آنهایی که به دنبال عنوانسازی و نمادسازی هستند با ساخت «بانوی اردیبهشت» که به شدت فضای سیاسی بر آن حاکم بود، بهترین بهانه بود تا به این کارگردان زن سینمای ایران لقب بانوی اردیبهشت سینمای ایران بدهند. بنی اعتماد سال گذشته فیلم «قصهها» را برای جشنواره فجر آماده کرد.
فیلمی که بدون پروانه ساخته شده بود و داستان اپیزودکیش برداشتی متفاوت از وقایع بعد از انتخابات سال 88 بود. این فیلم که به صورت غیرقانونی ساخته شده بود، نتوانست با لابیگری نیز راهی به فجر پیدا کند. «قصهها» توانست در پروسه جذب حجتالله ایوبی قرار بگیرد و پروانه نمایش آن صادر شود! دولت در مورد فیلم رخشان بنی اعتماد در اصل قوانین را دور زد و به فیلمی که شعارهای تند سیاسی در آن ممکن است حساسیتهای اجتماعی را برانگیزد، مجوز اکران داد.
مجوز نمایش به این فیلم و حضور آن در جشنواره میتواند همان التهابهایی که بر اثر ساخت فیلم«پل چوبی» ایجاد شده بود، دوباره تکرار شود. گویا در زیر چتر حمایتی سینمای دولتی، ایران تنها کشوری در جهان است که سینماگرانش با پول دولت علیه آن فیلم میسازند و به کسی نیز برنمیخورد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.