به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم؛ محمد بن نایف بن عبدالعزیز آل سعود، سفیر عربستان در لندن، در یادداشتی که در روزنامه نیویورکتایمز منتشر شد به بیان دیدگاههای سعودیها در رابطه با تحولات اخیر منطقه و نزدیکی ایران و غرب پرداخته. وی مینویسد:
عربستان سعودی برای چندین دهه با شرکای غربی ما دوست بوده؛ برخی از این دوستیها، به مانند بریتانیا که در آن به عنوان سفیر کار میکنم تقریبا به مدت یک قرن ادامه داشته است. اینها روابطی استراتژیک هستند که به هر دوی ما نفع میرسانند. اخیرا، این روابط به دلیل تفاوتها درباره ایران و سوریه به بوته آزمایش گذاشته شدهاند.
ما معتقد هستیم که بسیاری از سیاستهای غرب در حوزه ایران و سوریه ثبات و امنیت خاورمیانه را به خطر میاندازد. این یک بازی خطرناک است که ما نمیتوانیم درباره آن سکوت کنیم و ساکن نخواهیم ماند.
بحران سوریه ادامه دارد. بیش از 100 هزار نفر جان خود را از دست دادهاند. شوکهآورتر این است که بر اساس گزارش گروه تحقیقات آکسفورد بیش از 11 هزار نفر از این قربانیها کمتر از 17 سال داشتهاند و اینکه 70 درصد از این تلفات در حملات هوایی و بمبارانهای توپخانهای که مناطق غیرنظامی را هدف قرار میدهند، پدید آمده است.
درحالی که تلاشهای بینالمللی برای حذف تسلیحات کشتار جمعی مورد استفاده رژیم جنایتکار بشار اسد ادامه دارد، یقینا غرب باید بداند که خود این رژیم بزگترین سلاح کشتار دستهجمعی است. تسلیحات شیمیایی بخش کوچکی از ماشین جنگی اسد هستند. اگرچه ممکن است به نظر آید که وی با تمام ابتکارات بینالمللی برای پایان بخشیدن به این مناقشه همکاری میکند، اما رژیم وی آنچه در توان دارد را انجام میدهد تا هر نوع راهحل جدی را تضعیف کند.
رژیم بشار اسد با حضور نیروهای ایرانی در سوریه تقویت شد. این نیروها برای محافظت از سوریه در برابر اشغالگری خارجی وارد سوریه نشدند؛ آنها برای پشتیبانی از رژیمی شیطانی که به مردم سوریه آسیب میرساند به آنجا رفتهاند. این روند الگویی آشنا برای ایران است که شبهنظامیها را در عراق، تروریستهای حزبالله را در لبنان و شبهنظامیها را در یمن و بحرین تحت حمایت مالی و آموزشی قرار داده است.
اما برخی از دوستان غربی ما به جای به چالش کشیدن دولتهای سوریه و ایران، از اتخاذ اقدام مورد نیاز علیه ایران اجتناب ورزیدهاند. غرب به یک رژیم اجازه داده که به بقای خود ادامه دهد و دیگری نیز برنامه خود برای غنیسازی اورانیوم را علیرغم تمام خطرات متعاقب تسلیحاتی شدن به پیش راند.
گفتوگوهای سال اخیر با ایران ممکن است عزم غرب برای مقابله با این دو دولت راتضعیف کند. قیمت "صلح" زمانی که با چنین رژیمهایی منعقد میشود، چیست؟
انتخابهایی که در سیاست خارجی برخی پایتختهای غربی انجام میگیرد ثبات منطقه و به صورت بالقوه تمام جهان عرب را به خطر میاندازد. این امر بدین معنا است که پادشاهی عربستان سعودی انتخاب دیگری ندارد مگر اینکه در امور بینالمللی تأثیرگذارتر باشد: مصممتر از همیشه برای حمایت از ثبات منطقه که هماکنون به شدت مورد نیاز است.
عربستان سعودی مسؤولیتهای بزرگی در منطقه، به عنوان گهواره اسلام و یکی از بزرگترین قدرتهای سیاسی جهان عرب، دارد. ما به عنوان بانکدار انرژی جهانی مسؤولیتهای جهانی – اقتصادی و سیاسی – داریم. ما همچنین وظیفهای انسانی داریم تا هر آنچه را که میتوانیم انجام دهیم تا به رنجهای سوریه پایان بخشیم.
ما با و یا بدون پشتیبانی شرکای غربیمان برای انجام این مسؤولیتها اقدام خواهیم کرد. هیچ گزینهای در تلاش ما برای دستیابی به صلح و ثبات در جهان عرب کنار گذاشته نمیشود، همانگونه که ملک عبدالله – ولیعهد وقت عربستان سعودی – در رهبری "ابتکار صلح عرب 2002" برای حل و فصل مناقشه بین اسرائیل و فلسطین نشان داد.
ما آمادگی خود را برای اقدام یکجانبه با رد تصاحب کرسی شورای امنیت سازمان ملل نشان دادیم. زمانی که این همه زندگی تهدید میشوند و فرصتهای زیادی برای صلح و امنیت با ناتوانی سازمان ملل برای عمل از بین میرود، فعالیت دریک سازمان بینالمللی که صرفا به شعار بسنده میکند چه فایدهای دارد.
ما عزم و اراده خود را با حمایت از ارتش آزاد سوریه و اپوزیسیون این کشور نشان میدهیم. برخی در غرب به راحتی میتوانند از تهدید عملیاتهای تروریستی القاعده در سوریه به عنوان بهانهای برای تردید و انفعال استفاده کنند. فعالیتهای القاعده نشانهای از شکست جامعه بینالمللی برای مداخله است. اینها نمیتوانند تبدیل به توجیهی برای انفعال باشند. راه جلوگیری از افزایش افراطیگری در سوریه – و جاهای دیگر – پشتیبانی از حامیان مدرنیزه شدن است؛ حمایت مالی، مادی و بله در صورت لزوم نظامی. انجام کاری به غیر از این یعنی تداوم فجایع انسانی و شکستهای استراتژیک.
عربستان این مسیر vh تا زمانی که لازم باشد ادامه خواهد داد. ما انتظار داشتسم تا شانه به شانه دوستان و شرکایی بایستیم که قبلا درباره اهمیت ارزشهای اخلاقی در سیاست خارجی بسیار سخن گفته بودند. اما امسال، با وجود تمام آن اظهارات درباره "خطوط قرمز"، زمانی که موعد عمل سر رسید، ظاهرا دوستان ما آماده بودند تا امنیت ما را واگذار کرده و امنیت منطقه را به خطر اندازند.
انتهای پیام/