به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، در چهلمین روز درگذشت سرور و سالار شهیدان، امام حسین(ع) مشهدالرضا(ع) غرق در ماتم است، دسته دسته عزاداران با وجود برودت هوا خود را به حرم مطهر رضوی میرسانند تا در کنار مرقد مطهر امام هشتم(ع) مراسم عزاداری اباعبدالله(ع) را برگزار کنند.
عزاداران حسینی در مشهدالرضا(ع) چهل روز است که مرثیههایشان را در کوچههاى داغ، مکرر مىکنند و چهل شب است که بر نیزه شدن آفتاب را سر بر شانههاى آسمان مىگریند.
عزاداری سر بر پنجره فولاد ضریح مطهر گذاشته و با خود زمزمه میکند:
«از کربلا تا شام، حکایت سرهاى جسور شماست که شمشیرها را به خاک افکند، من از روایت خونابه و خنجر مىآیم، از شعلههاى به دامن نشسته و فریادهاى بى یاورى.
امروز، اربعین خورشید است. نگاه کن چگونه پرندگان، بر شاخههاى درختان روضه مىخوانند، چگونه ابرها، فشرده فراقى عظیم، پهنه زمین را مى بارند.
رفتهاید و پس از شما، جادهها، اسیر زمستانى همیشگىاند، پرواز ناگهان شما آتشى است که هرگز فرو نمىنشیند.»
زخم عاشورا همیشه تازه است
پائیز را دیدهاى، چگونه نوباوگان تابستان را به زمین مىریزد و سر و روى جهان را به زردى مىنشاند؟ اکنون دیرى است که پروانه هاى هاشمىمان را شعلههایى یزیدى، بر تپههاى خاکستر فرو ریختهاند، دیرى است که گیسوان کودکى رقیه را بادهاى یغماگر، با خویش بردهاند.
زمین، پائیزش را از یاد مىبرد، اما زخم عمیق عاشورا را هرگز، سالها مىگذرد و ما همچنان سوگ کبوترانى آزاده را بر سینه مى کوبیم.
کم کم به غروب اربعین نزدیک میشویم... خورشید، رفته رفته رو به سیاهی گذاشته است. حادثه، استخوانهای تاریخ را خرد کرده است. ایستادهام و حادثه چون رودخانهای جوشان، از سرم گذشته است.
تشنه مینگرم. یاختههایم در عطش میسوزند، دریا دریا از انبوهی این تاریکی، خاک را رهایی نیست. با جانی بیتاب، هفتاد و دو خورشید را چهل غروب غمانگیز، پر پر نظاره کردهام، ظلمات، تندتر میوزد. بیمناک، چشم به صفحات تاریخ دوختهام. یاد خورشید را خاموشی از پی نخواهد بود. بوی مرگ از تکههای خاک میوزد.
و امروز، چهل روز میگذرد، کرانه بیدریغ نور پیدا نیست، سر بر دیوارههای فرو ریخته درونم گذاشتهام و میگریم.
سیاهی اندوه، مرا فرا گرفته است ، سیاهپوش حادثه تلخ دیروزم....
گزارش از اکرم احیایی
انتهای پیام/