به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، نماینده نوشت؛ حواشی وزارتخانه علوم از همان روزهای نخستین آغاز به کار دولت یازدهم شروع شد. اولین فردی که از سوی دولت برای تصدی وزارت علوم به محلس معرفی شد، نتوانست رأی مقبول نمایندگان را دریافت کند و عملا این وزارتخانه در بدو شروع، کار خود را با سرپرست آغاز کرد. سرپرستی که گویا وظیفه اصلی اش هموار کردن جاده برای وزیر احتمالی بعدی بود. و این چنین بود که انتصابات و تغییرات در وزارت علوم در زمان سرپرست موقت این وزارتخانه کلید خورد و سر و صدای خیلی ار سیاسیون و مسئولین را در آورد.دانشگاه
رأی نمایندگان به جناب فرجی دانا، اگر چه نوید بهبود اوضاع را می داد اما وابستگی و تعلق خاطر وی به جریان سیاسی خاص، باعث شد تا روند تغییرات و انتصابات در وزارت علوم همچنان شائبه برانگیز باشد تا جایی که مجلس چاره ای نداشت جز آنکه هنوز عرق راه وزیر علوم خشک نشده و مزه شیرین وزارت را نچشیده، او را برای توضیحات پیرامون عملکرد خود به مجلس فرا بخواند.
سخن نمایندگان آن بود که وزیر علوم افرادی را در وزاتخانه و برخی از نهادهای دانشگاهی منتصب کرده که این افراد صلاحیت لازم برای احراز این مسئولیت ها را ندارند. البته فرجی دانا در روز دفاع خود در مجلس، این ادعا را رد کرد و گفت: «بنده در کمیسیون اعلام کردم و الان هم به نمایندگان عزیز اعلام میکنم که اگر از سوی نهادی موظف شده اعلام شود که یکی از معاونین یا هر یک از منسوبین وزارت منتصب به جریانی است که قصد براندازی دارد و یا با فتنه ارتباط داشته است، بنده قانونا ملزم خواهم بود آن فرد راعزل کنم و این کار را انجام خواهم داد. ولی تا آن زمان نه تنها بنده حجت شرعی برای چنین کاری ندارم که حجت عقلی و قانونی دارم که اصلح را به کار بگیرم. اگر اصل 37 قانون اساسی بر برائت استوار است، نمایندگان یا حکم مراجع ذیصلاح را بیاورند یا آنچه که به عنوان شواهد عرضه میکنند حداکثر چیزی باشد که باید نزد یک قاضی عرضه شود. در زمانی که این موضوع مطرح شد و استعلام شده بود، بنده حضور نداشتم و در فرصت مطالعاتی بودم. بیاناتی که گفته شده است، دقیقا در دولت گفته شده که از وزارت اطلاعات استعلام شده است.»
البته بعدتر مشخص شد که استعلام از وزارت اطلاعات، خلاف واقع بوده و اساسا چنین اتفاقی نیفتاده است به طوری که سیدمحمود نبویان، نماینده مجلس در نقد انتصاب آقایان میلی منفرد و توفیقی که در فتنه 78 و 88 نقش داشتند گفت: «این موارد را به آقای فرجیدانا منتقل کردیم که وی گفت از وزارت اطلاعات و قبل از تغییر وزیر یعنی زمان آقای مصلحی در مورد آقای میلیمنفرد برای سمت وزارت علوم استعلام شده و پاسخ این استعلام مثبت بوده است؛ رئیس کمیسیون بر همین اساس نامهای به مصلحی نوشت و این مساله را جویا شد که مصلحی پاسخ داد در مورد ادعای فوق به اطلاع میرساند در این رابطه هیچ استعلامی از وزارت اطلاعات در دوران مسئولیت بنده صورت نگرفته است. والسلام. پس استعلامی نیز صورت نگرفته است. البته بنده به فرجیدانا گفتم اصلاً استعلام نیاز نیست در حالی که خود میلیمنفرد میگوید در تحصن بودم و دستگیر شدم آیا باز هم به استعلام نیاز است؟»
البته وزیر اطلاعات دولت یازدهم نیز در حضور خود در کمیسیون آموزش مجلس به این نکته اشاره کرد که برخی انتصابات علیرغم جواب منفی استعلام وزارت اطلاعات انجام شده است. برخی گزارش ها نشان میدهد که حداقل چهار تن از مدیران وزارت علوم از استعلام وزارت اطلاعات سربلند بیرون نیامدند. مدیرانی که برخی از آن ها بر سرکار هستند و برخی دیگر از آنان نیز فعال هستند و به کار خود ادامه می دهند.
به همین دلیل بود که وزیر علوم اولین کارت زرد را از مجلس گرفت و بهارستاننشینان با 73 رای موافق، 149 رای مخالف و 10 رای ممتنع از مجموع 240 نماینده حاضر در صحن علنی اعلام کردند که پاسخهای وزیر را قانعکننده ندانستهاند.
اما مطابق اخبار منتشرشده توسط خبرگزاری ها، علی رغم تذکر نمایندگان مجلس به وزیر علوم به دلیل به کارگیری عناصر فتنه در پستهای مختلف در این وزارتخانه و حتی دریافت کارت زرد، وی همچنان بر حضور عناصر فتنه در وزارت علوم و دانشگاهها تأکید دارد و حتی برای بازگرداندن برخی از افراد موثر در فتنه به دانشگاهها نیز تلاش میکند!
بنابراین این سوال پیش می آید که چرا وزارت علوم و به تبع آن دانشگاه های کشور برای اصلاح طلبان تا این حد اهمیت دارد؟ چرا دانشگاه برای اصلاح طلبان آنقدر مهم است که حاضرند همه حواشی آن را به جان بخرند و حتی چند تن از مهره های سابقه دار خود را (چون میلی منفرد، توفیقی و فرجی دانا) ولو به شرط سوخت، باز هم برای وزارت علوم پیشنهاد دهند؟ چرا دانشگاه برای اصلاح طلبان حتی از وزارتخانه های اقتصادی که گلوگاه های اقتصادی و مالی کشور را در دست دارند مهم تر است؟
به نظر می رسد مهم ترین پاسخی که به این پرسش می توان داد آن است که دانشگاه ها دارای یک خصوصیت و ویژگی است که هیچکدام از وزارتخانه های دیگر آن را ندارند؛ و آن ویژگی عبارت است از شاخص «کادر سازی» و «شبکه سازی».
توضیح آنکه هر جریان اجتماعی برای تداوم حیات خود محتاج کادرسازی است و برای این امر ناچار است شبکه سازی کند. جریان اصلاحات نیز که در سال های اخیر به دلایل مختلف، بخش اعظمی از نیروهای خود را از دست داد، برای در دست گرفتن مجدد قدرت، می بایست کادرسازی و شبکه سازی کند و چه جایی بهتر از دانشگاه! در چه جای دیگری می توان از ظرفیت بالقوه و بالفعل این همه جوان دانشجو بهره برد! بنابراین تسلط بر وزارت علوم و دانشگاه ها به معنی تسلط بر این ظرفیت فوق العاده اجتماعی- فرهنگی است.
البته اصلاح طلبان پیش از این نیز این راه را پیموده و نتایج مثبت آن را به چشم دیده اند. ماجرای کوی دانشگاه 78 و تقابل دانشجویان با نظام که با طراحی مستقیم اصلاح طلبانی چون مصطفی تاج زاده انجام شد، از همین دست است. در فتنه 88 نیز مشاهده کردیم که رهبران جنبش سبز برای رسیدن به اهداف خود مجددا دست به دامن دانشجویان شدند و آنان را در خط مقدم درگیری با نظام قرار دادند.
البته تا اینجای کار با درایت نمایندگان مجلس و نظارت دقیق آنها، بسیاری از نقشه های اصلاح طلبان برای نفوذ در دانشگاه ها نقش بر آب شده است اما به نظر می رسد نمایندگان محترم در بلندمدت می بایست چاره ای اساسی بیاندیشند تا از بار تنش میان مجلس و وزاتخانه علوم نیز کاسته شود.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.