به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، هلاکت "آریل ساموئل مردخای" معروف به "آریل شارون" جنایتکار بزرگ صهیونیست که به قصاب صبرا و شتیلا معروف است، زمینه ای جدید برای نمایان شدن مجدد چهره ضدحقوق بشری سران کشورهای غربی تبدیل شد.
مرگ شارون، به دلیل اقدامات جنایتکارانه و سیاست های جنگ افروزانه ای که در طول حیات سیاسی خود داشت، با خشنودی نه تنها مردم فلسطین بلکه ملت های آزادیخواه همراه بوده است.
در فلسطین اشغالی و لبنان، مردم با ابراز خوشحالی از مرگ این صهیونیست جانی به توزیع شیرینی پرداختند و بسیاری از مردم نیز در مصاحبه با رسانه ها مرگ وی را روز تاریخی برای فلسطین و منطقه دانستند.
در این حال سران آمریکا و اروپا مرگ شارون را تسلیت گفته و بیشرمانه هلاکت وی را یک "ضایعه" توصیف کردند.
این رهبران غربی حتی به این جرثومه فساد و عامل ظلم و جنایت، لقب "صلح جو" دادند درحالی که مشخص بود خود نیز به این صفات اعتقاد ندارند و آنرا از روی اجبار و تحت فشار شبکه های صهیونیستی حاکم بر کشورهایشان به زبان می آورند. در واقع، دولتمردان غربی به نحوی از مرگ شارون خشنود نیز هستند که وی بدون محاکمه جان سپرد چرا که در آن صورت رسوایی برای غرب به بار می آورد.
موضع گیری سران غرب در برابر مرگ شارون قابل تأمل است و از نقش این قدرت ها در ظهور صهیونیست های تجاوزگر و جنایتکاری همچون شارون پرده بر می دارد.
گرچه تمام سردمداران رژیم صهیونیستی در ارتکاب جنایت علیه ملت فلسطین و ملت های منطقه شریک بوده اند و پرونده قطوری از جرم و اقدامات ضدانسانی دارند ولی به جرات می توان گفت شارون یکی از شاخص ترین و قسی القلب ترین جنایتکاران صهیونیست به شمار می رود که حجم جنایاتش از سایر صهیونیست ها بیشتر بوده است.
نگاهی به فرازهای زندگی نکبت بار و پر از جنایت شارون، ماهیت این صهیونیست پلید و خونخوار را آشکارتر می سازد.
شارون زمانی که تنها 10 سال داشت در مدرسه به عضویت یک تشکل صهیونیستی پیوست و در 14 سالگی به عضویت باند "هاگانا" درآمد، شبکه ای که بانی جنایات گسترده و تکان دهنده ای علیه فلسطینی ها شد.
به اذعان منابع صهیونیستی شارون ملعون حتی در همان سنین نوجوانی به ایذا و آزار فلسطینی ها پرداخت تا آنها را به کوچ کردن از سرزمینشان وادار سازد.
هاگانا و افراد عضو این شبکه مخوف و جنایتکار بعدها هسته ارتش رژیم صهیونیستی را بنیان نهادند و شارون تا 19 سالگی عضو اصلی این شبکه بود.
شارون در سال 1332 با تشکیل واحد 101 اقدامات جدی تر برای کشتار و کوچاندن فلسطینی ها را در دستور کار قرار داد که حمله به روستای "القبیه" و قتل عام 69 فلسطینی اولین اقدام این تشکیلات صهیونیستی بود. در این عملیات، شارون و افرادش همچنین 41 خانه فلسطینی را با خاک یکسان کردند. بهانه شارون برای این جنایت، گرفتن انتقام قتل یک زن یهودی بود که حتی شاید ادعائی بیش نبود.
کشتار معروف "صبرا و شتیلا" دیگر جنایت شارون بود که در جریان آن بیش از 3000 فلسطینی قتل عام شدند.
به دنبال کشته شدن "بشیر جمیل" رهبر فالانژیست های لبنان که دست نشانده صهیونیستها بود، شارون فلسطینی ها را متهم به این قتل نمود و دستور حمله به اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان را که 30 هزار نفر ساکن بودند صادر کرد.
فالانژها به همراه نیروهای رژیم صهیونیستی تحت فرماندهی شارون در تهاجم وحشیانه به ارودگاه صبرا و شتیلا، در ظرف 38 ساعت فاجعه ای تکان دهنده رقم زدند که تعبیر درست آن نسل کشی بود. در این جنایت حدود 3300 آواره فلسطینی و شهروند لبنانی به وحشیانه ترین شکل قتل عام شدند.
صحنه هایی که در توصیف جنایات صهیونیست ها در صبرا و شتیلا ذکر شده است بیانگر خصلت شیطانی و ماهیت خونخوار شارون می باشد.
"دیوید هرست" خبرنگار معروف غربی می نویسد: نیروهای مهاجم تنها به کشتن افراد بسنده نمی کردند بلکه افراد زیادی بودند که چشم هایشان در آورده شده بود، زنده پوستشان را کنده بودند و برخی نیز سوزانده شده بودند، قربانیان این جنایت عمدتاً زنان و کودکان بودند که به طور فجیعی قتل عام شده بودند. جنایت شارون به این موارد محدود نیست و کشتار "قانا" در لبنان که در آن مورد نیز نزدیک به یکصد نفر قتل عام شدند و همچنین ترور شخصیت های فلسطینی از جمله شیخ احمد یاسین و الرنتیسی از دیگر اقدامات این صهیونیست پلید و شرور بوده است.
نکته قابل تأمل این است که شارون نه تنها این جنایاتش را پنهان نمی کرد بلکه آنها را وظیفه خود می دانست که برای تحکیم پایه های رژیم جعلی اسرائیل باید انجام می داد.
شارون به تعبیر صحیح، یک وحشی بود که غرب و قدرت های استعماری وی را به جان فلسطینی ها و لبنانی ها و سایر ملت های منطقه انداختند و غیرمنتظره نیست که اکنون سران دولت های غربی برای وی مرثیه سرایی می کنند و از هلاکت این موجود شرور تاسف می خورند.
شارون بر خلاف دیگر صهیونیست ها که برای حفظ ظاهر شعارهای صلح طلبانه با فلسطینی ها می دادند هرگز از صلح با فلسطینی ها سخنی بر زبان نراند و برای حقوق مردم فلسطین پشیزی ارزش قائل نشد.
وی قلمرو رژیم صهیونیستی را از رودخانه اردن تا دریای مدیترانه می دانست و بارها بر آن تاکید کرد.
حتی عقب نشینی شارون از غزه هرگز در راستای صلح طلبی نبود چرا که وی در همان زمان احداث شهرک های صهیونیستی در کرانه باختری را آغاز کرد و اساساً بنیانگذار ساخت این گونه شهرک ها شارون بود و هدف او مستقر ساختن صهیونیست ها در کلیه مناطق سرزمین فلسطین اشغالی بود تا به رغم خود، ایده اشغال کل فلسطین را محقق سازد.
اکنون که چنین موجود پلید و شروری به هلاکت رسیده است و جهان از شر وجود این وحشی خلاص شده، غرب از مرگ وی ابراز تأسف کرده و تلاش می کند تا چهره این جنایتکار را تطهیر ساخته و چنین القا کند که وی فردی موجه و صلح طلب بوده است. البته طبیعی است که غرب چنین سیاستی را پیش بگیرد چرا که شارون با حمایت های همه جانبه غرب به نقشه ها و طرح های تجاوزکارانه و جنایت بارش جامه عمل می پوشاند. به عبارت روشن تر، غرب و سازمان ملل تحت سیطره غرب، مشوق گستاخی ها و شرارت های شارون بوده اند و شریک جرم شارون می باشند.
شارون، درحالی که تمامی مولفه های یک جنایتکار جنگی را دارا بود، حمایت های غرب مانع از آن شد که این مجرم به پای میز محاکمه کشیده شد و به سزای جنایاتش برسد. به همین دلیل، محاکمه نشدن شارون باید به عنوان برگ سیاهی به پرونده ضدحقوق بشر قدرت های غربی اضافه شود، پرونده ای که بسیار سیاه، سنگین و ننگین است.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.