به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، جام جم نوشت؛ اواخر دولت دهم بود که بحث آزادسازی نرخ بلیت هواپیما در کشور اوج گرفت و بسیاری از کارشناسان و مسئولان این امر به آن واکنش نشان دادند، بهگونهای که برخی این کار را تیشهای بر ریشه حمل و نقل هوایی کشورمان میدانستند و دیگران عاملی برای ارتقای کیفیت خدمات؛ اما آیا واقعا آزادسازی نرخ بلیت هواپیما تصمیمی کارشناسانه است و میتوان با این کار به آینده حمل و نقل هوایی ایران امیدوار شد؟
براساس اظهار نظر کارشناسان بین المللی، آزادسازی نرخ بلیت هواپیما الزامی است و از سال 1985 میلادی در کشور آمریکا برای اولین بار اجرا شده و حاصلی جز افزایش تقاضای سفر، توسعه ناوگان و ارتقای سطح کیفیت خدمات در آن کشور نداشته است. این روند طبق تعاریف یعنی تناسب نرخ بلیت با تقاضای سفر به این صورت که تقاضای مسافران، قیمت نهایی را مشخص می کند نه این که قیمتی از سوی شرکت اعلام شود، بنابراین نباید آن را با رهاسازی قیمت بدون قید و شرط اشتباه گرفت. به طور کلی حمل ونقل هوایی صنعتی تناوبی است و تقاضا در آن به طور مداوم در حال تغییر است بنابراین طبیعی است که نرخ ها باید با میزان تقاضا متناسب شود و آزادسازی این امکان را فراهم می کند تا ماهیت واقعی نرخ گذاری در اقتصاد حمل ونقل حاکم شود.
**راهکاری غیرقابل اجتناب
طبق بررسی های انجام شده به دلیل فرسوده بودن ناوگان هوایی ایران، مصرف سوخت هواپیماها تقریبا دو برابر مصرف بین المللی دیگر شرکت های هواپیمایی خارج از مرزهاست. هزینه تعمیر و نگهداری هواپیما ها نیز به دلیل تحریم ها با سه برابر قیمت های جهانی صورت می گیرد.
این در حالی است که با توجه به شرایط تحریم ها و البته افزایش نرخ ارز به یکباره صنعت حمل ونقل هوایی ایران دچار معضل کمبود نقدینگی شد و بسیاری از ایرلاین ها نتوانستند بدهی خود به شرکت فرودگاه های کشور و وزارت نفت را بپردازند و از آنجا که صندلی هواپیما یکی از فاسدشدنی ترین کالاهای موجود جهان است، نرخ های دستوری و تکمیل نشدن ظرفیت کامل برخی از پروازها در نهایت باعث ضعف مالی ایرلاین های کشور و انگیزه ای برای آزادسازی نرخ بلیت هواپیما شد تا با این راهکار، بخشی از هزینه های جاری شرکت ها تامین وآنها به نوعی به سوددهی برسند.
**رتبه بندی مقدمه ای بر آزادسازی
درباره اجرای برنامه آزادسازی قیمت بلیت هواپیما، راهکارهای متفاوتی از سوی برخی مسئولان و حتی دست اندرکاران صنعت هوانوردی ایران مطرح شد و یکی از آنها رتبه بندی ایرلاین های داخلی از نظر ایمنی و کیفیت خدمات بود. براساس این طرح قرار بود کیفیت خدمات و ایمنی هواپیماهای ایرلاین ها از سوی دولت سنجیده شده و در نحوه قیمت گذاری بلیت آنها هنگام آزادسازی تاثیرگذار باشد.
به عبارتی اگر کیفیت خدمات یکی از ایرلاین ها پایین بود یا هواپیمای فرسوده تری در اختیار داشت، باید قیمت بلیت های ارزانتری به مسافران ارائه کند تا شرکتی که هم خدمات بالاتری ارائه می دهد و هم از هواپیماهای مدرن تری در پروازهای خود استفاده می کند.
**اول متنوع سازی بعد آزادسازی
در هر حال بحث آزادسازی نرخ بلیت هواپیما به صراحت در برنامه پنجم توسعه عنوان شده و اکنون نیز دولت در اجرای آن بسیار مصمم تر از قبل شده است، به طوری که پایان امسال قرار است این غیرممکن را ممکن کند. اما ظاهرا برای آغاز کار قرار است طی دو سال نرخ بلیت های 18 ایرلاین خصوصی و دولتی متنوع سازی شده و در سال سوم،نرخ بلیت هواپیما به طور کامل آزاد شده و تابعی از عرضه و تقاضا همانند دیگر کشورهای جهان باشد. به طور کلی متنوع سازی نرخ بلیت هواپیما یعنی این که قیمت بلیت هواپیما در صبح، ظهر، شب، روز تعطیل، وسط هفته، ایام نوروز و... متفاوت است، این درحالی است که قیمت کنونی بلیت بدون هیچ تناسبی با عرضه، تقاضا به صورت ثابت و یکسان اعمال می شود.
**ایجاد فضای رقابتی
کارشناسان صنعت هوایی معتقدند اعمال قیمت گذاری و قیمت های دستوری از سوی دولت سمی مهلک برای صنعت حمل و نقل هوایی بوده و در نهایت باعث ایجاد فساد و افت کیفیت در یک فضای غیرسالم و رانتی خواهد شد و علاوه بر ایرلاین ها، این مسافران و نیازمندان خدمات هوایی هستند که در نهایت متضرر می شوند، بنابراین با اجرای کامل و صحیح سیاست های آزادسازی قیمت بلیت هواپیما می توان انتظار ایجاد فضای سالم رقابتی کسب و کار در صنعت حمل و نقل هوایی را داشت ومنتظر بود تا بخش خصوصی برای ارتقای کمی و کیفی ناوگان هوایی کشور و خروج آن از وضع موجود اقدام کند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.