محمدرضا خباز معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیسجمهور در گفتوگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: مرحوم عالم فرهیخته و مجاهد نستوه علیاکبر پرورش از شخصیتهای مبارزی بود که همیشه در هر رخداد سیاسی در کنار مردم بود و دغدغه امتثال امر الهی را داشت؛ به این معنی که او هیچگاه در انجام وظایف قانونی که در مجلس سوم و چهارم بر عهده داشت٬ از این دو محور عدول نکرد.
خباز افزود: پرورش همیشه قصدش این بود که از سنگر مجلس و از تریبون پر قدرت مجلس به نفع اصلاح امور کشور قدم بردارد و در این راستا هم جز رضای الهی به چیز دیگری فکر نمیکرد.
نماینده کاشمر در مجلس هشتم با بیان اینکه پرورش شخصیتی بود که در مسیر مسائل سیاسی، انسانی واقعگرا و به دور از شعارهای توخالی بود، در ادامه گفت: علامه شهید مرتضی مطهری وقتی در کتاب «سیری در نهج البلاغه» در باب زهد قلمفرسایی و اظهارنظر میکند٬ میگوید من برای زهد تعریف جامع و جالبی پیدا نکردم. با شخصیتهای بزرگی در حوزه و دانشگاه مشورت کردم٬ هر یک تعریفی ارائه کردند اما هیچکدام از جامعیت و مانعیت بالایی برخوردار نبود. تا اینکه به اصفهان رفتم و در آنجا یک معلم فرهیخته و یک معلم بهمعنای واقعی را پیدا کردم. از او خواستم تا تعریفی درباره زهد برای من بیان کند. تعریفی که پرورش به من ارائه کرد٬ کاملترین٬ جامعترین و ماندگارترین تعریفی بود که تا آن روز از تمام شخصیتها دریافت کرده بودم.
خباز تصریح کرد: مرحوم پرورش نه تنها در بُعد نظری، بلکه در بُعد عملی هم فردی زاهد و به دور از دنیا و دنیازدگی بود. دنیا در چشم او حقیر بود و به مظاهر دنیا دل نمیبست. در یک کلام٬ دنیا زیر دندان او مزه نکرده بود.
وی افزود: زمانی که وزیر آموزش و پرورش بود٬ فرهنگیان کشور روابط بسیار خوب و شرایط بسیار خوبی را در دوران مدیریت او در ذهن و ذل خود پرورش دادند.
معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیسجمهور خاطرنشان کرد: در مجلس چهارم که ایشان در برخی سالها نایبرییس دوم مجلس بود٬ استفادههای بسیار زیادی از وجود آن مرد بزرگ الهی بردیم. بهنظر بنده٬ او نمونه یک نماینده خوب و نماینده واقعی در عصر جمهوری اسلامی ایران را به مردم و جامعه ارائه کرد.
خباز با اشاره به روش مدیریت پرورش در جایگاه نایبرییسی مجلس گفت: زمانیکه آقای پرورش به عنوان رییس٬ جلسه علنی مجلس را اداره میکرد٬ نمایندگان احساس آرامش میکردند؛ بدین معنی که اجازه بیان و اظهارنظر را از نمایندگان دریغ نمیکرد و مجلس را بهگونهای اداره میکرد که هیچکس احساس کمبود نمیکرد. هر کس اندیشهای٬ سخنی یا نظری داشت٬ میتوانست در حضور مرحوم پرورش و در مقابل عصاره فضائل ملت بیان کند.
وی افزود: اگر محدودیتهای آییننامهای اجازه میداد٬ تا سخن فرد به پایان نمیرسید٬ آقای پرورش در میان سخن او وارد نمیشد؛ مگر اینکه او آییننامه را رعایت نمیکرد یا مطلبی را بیان میکرد که با آییننامه داخلی مجلس منطبق نبود.
انتهای پیام/