به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از بنیاد کارنگی، کارشناسان این اندیشکده بر این باورند که روحانی، رئیس جمهوری منتخب ایران در سخنان خود در باب موضوع هستهای جدی است و باید ضمن در نظر گرفتن تغییر و تحولات داخلی ایران، برای ادامه مذاکرات هستهای بر اساس سخنان و افعال روحانی، برنامه ریزی کرد.
پس از چندین سال تنش، تحریم و مذاکرات ناکام، حسن روحانی، رئیس جمهور جدید نسبتاً میانهروی ایران، دروازهای را به روی روابط حسنه میان جمهوری اسلامی و غرب باز کرد. در حالی که روحانی نقش رهبری را در ایران جدید بازی نمیکند، اما از زمانی که وی به ریاست جمهوری رسیده است، به نظر میرسد تهران لحنی مصالحهجویانه در قبال برنامه هستهای خود در پیش گرفته است. این تغییر رویکرد فراتر از سخن بوده و غرب باید با دقت فراوان واکنش خود در برابر این تغییر رویکرد را برنامه ریزی کند تا مشخص سازد آیا روحانی سیگنالهای گفتمانی خود را به منظور آغاز مسیری جدید برای ایران تغییر داده است یا خیر.
مؤلفههای کلیدی در رفتار ایران
• تعقیب برنامه هستهای توسط تهران تنها زمانی درک میشود که همه چهار وجه دنیای سیاست ایران، یعنی قدرت، ایدئولوژی، هنجارها و ارتباطات در آن، بررسی شود.
• نیروهای محرکه قدرت و ایدئولوژی ایران به واسطه خصومت با غرب توان و انرژی میگیرد و مصالحه در این قبیل موارد را دشوار و بعید میسازد.
• ایران همه هنجارهایی را که بر نظام بینالمللی امروز حکم فرماست نپذیرفته، اما مدعیست که اهداف رژیم جهانی منع گسترش تسلیحات هستهای را پیش میبرد.
• روحانی رویکردی جدید نسبت به ارتباط کنونی دارد، که این به معنای آن است که ایران خواهان افزایش شفافیت در برنامه هستهای خود بوده و کانالهای جدید برای ارتباط با غرب را جستجو میکند و نشان میدهد که خواهان گشوده شدن دربهای ایران به روی جهانیان است.
• ایران توافقنامه هستهای موقتی را با چندین قدرت جهانی به امضا رسانده است، که گامی مثبت در جهت حل منازعه هستهای و شاید ارتقای سطح روابط با جامعه جهانی باشد.
پیامدهای این مؤلفههای کلیدی برای سیاست گذاران غربی
جدی گرفتن گفتار و سخنان روحانی و قضاوت کردن در مورد او بر اساس افعال او. سخنان روحانی نشان میدهد که وی خواهان گشودگی و پیشرفت هر چه بیشتر و سازندهتر مذاکرات هستهای است. ایران باید این سخنان را با اعطای امتیازات قابل تأیید و ملموس هستهای ادامه دهد.
گسترش دادن و وسعت بخشیدن به مذاکرات با ایران. اجرای با حسن نیت توافقنامه موقت هستهای، باعث اعتماد سازی میان تهران و غرب میشود و امکان گسترش گفتمان با هدف رسیدن به منافعی مشترک در دیگر حوزهها را فراهم میسازد که این به نوبه خود، به بهبود روابط کمک میکند.
ارتقا بخشیدن به هنجارهایی که ایران برای آنها ارزش قائل است و هنجارهایی که اهداف رژیم منع گسترش تسلیحات هستهای را پیش میبرد. تشدید تلاشها برای ایجاد یک منطقه عاری از تسلیحات هستهای در خاورمیانه و پیشرفت رژیم جهانی منع گسترش تسلیحات هستهای، مسیری را برای ایران مشخص میسازد که ضمن حفظ وجهه، امتیازاتی را که به عنوان بخشی از تعهدات اعلانی خود باید بدهد، واگذار کند.
به تعویق انداختن ایجاد روابط حسنه میان ایران و آمریکا. هنوز برای برداشتن چنین گام بلندی اعتماد دو جانبه کافی وجود ندارد، به ویژه در میان جناحهای تندرو در هر دو طرف.
ارتقا بخشیدن به استراتژیهای ارتباطاتی. تلاشهای غرب برای متقاعد کردن جهان، به ویژه خاورمیانه، در این مورد که رویکرد ایشان نسبت به موضوع هستهای ایران معقول است، تا به این تاریخ ناکافی و ناقص بوده است. غرب میبایست این موضع خود را متقاعد کنندهتر سازد تا حمایت جهانی از اهداف غرب در قبال ایران را، تقویت کند.
انتهای پیام/