به گزارش خبرگزاری تسنیم، در این بیانیه آمده است: طی یک دهه گذشته، تغییرات پی در پی مدیریتی زمینهساز بروز مصائب، آسیبها و لطمات جبرانناپذیری به میراث فرهنگی کشور شده است؛ آسیبها و لطماتی که برای فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی و جامعه معاصر ما کارنامهای نامطلوب محسوب میشوند. در کنار سیاستزدگی و تخصصزدایی گستردهای که طی این سالها در این حوزه رخ داده، میبایست از بیثباتی و ناپایداری در مدیریتهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان مهمترین دلیل اضمحلال میراث فرهنگی کشور نام برد؛ به گونهای که اکنون پایداری و عمر ریاست این سازمان به کمتر از 6 ماه تنزل یافته است! از این دیدگاه، تغییرات ناگهانی و غیرمنتظرهای که طی روزهای اخیر مدیریت ارشد تشکیلات میراث فرهنگی و گردشگری را درنوریده، از هر نظر مشابه بیثباتی مدیریتی و بیتوجهی به مسائل این حوزه طی سالهای گذشته است.
اینکه مسئولان محترم چرا چنین تصمیم سرنوشتسازی را همزمان با دهه فجر و مصادف با سالگرد پیروزی انقلاب به اهالی میراث فرهنگی پیشکش کردهاند و اینکه رئیس محترم این سازمان، آقای محمدعلی نجفی، چرا با شفافیت، صراحت و صداقت بیشتری درباره سرنوشت این سازمان با بدنه کارشناسی و کنشگران و متخصصان آن به گفتوگو ننشست، نکاتی است که با توجه به سرعت تحولات فعلاً باید از پرداختن به آن چشمپوشی نمود. بر این اساس، توجه مردم و مسئولان را به نکات ذیل جلب مینماییم:
1- در یک دهه گذشته «تخصصمحوری» و «ثبات مدیریتی» از مهمترین مطالبات کارشناسان، متخصصان و فعالان حوزه میراث فرهنگی بود. به رغم آنکه با روی کار آمدن دولت یازدهم تا حدودی این مطالبات در دستور کار قرار گرفت و گامهای مقدماتی در این راه برداشته شد، اما تصمیمات اخیر به معنای نادیدهگرفتن همه آن مطالبات، خواستها و ضرورتها است.
2- با توجه به وضعیت خطیر کنونی و تحولات ناگهانی و غیرمنتظرهای که در عرصه مدیریتی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری رخ داده، ضروری است که صاحبنظران و مدیران باتجربه، کارآزموده و باسابقهای چون دکتر مهدی حجت، برای پیشگیری از لطمات بیشتر، همچنان در کنار این سازمان باقی بمانند. ازخودگذشتگی، چشم بستن به روی ناملایمات و تلاش مضاعف برای تحقق اهداف بنیادین این سازمان از ملزومات این روزهای دشوار است. بیشک قدر و منزلت این تلاشها برای کارشناسان و متخصصان و بهویژه آحاد ملّت ستودنی و ارجمند است.
3- از مسئولان کشور انتظار میرود که اهمیت موضوع میراث فرهنگی و معنوی میهن ما را کمتر از سیاست خارجی یا مسأله اقتصادی نشمارند. دستگاه سیاسی-فرهنگی کشور باید توجه داشته باشد که سیاست خارجی و رفاه اقتصادی برای کشور و مردم ایران است و مردم و کشور ایران نیز با فرهنگ و میراث فرهنگی و تاریخی و معنوی و طبیعی آن معنا مییابند. جایگزینکردن نگاه علمی و آکادمیک به مسایل میراث فرهنگی با نگاههای عرفی، عامیانه و بخصوص سیاسی، تبلیغاتی و سوداگرانه یکی از مهلکترین اشتباهاتی است که ممکن است قوه اجرایی کشور ناخواسته مرتکب آن شود. بنابراین، تقاضای ما به عنوان کارشناسان و کنشگرانی که سالها در این حوزه عمر صرف کردهایم این است که از تخصصزدایی، کمّینگری و استیلای نگاههای صرفاً مادّی و تبلیغاتی در این حوزه اکیداً پرهیز شود.
انتهای پیام/