به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، بیل ایرز، فعال سیاسی و نظریه پرداز آمریکایی میگوید برگزاری انتخابات در سوریه فقط در صورتی ممکن است که بشار اسد در رأس دولت باقی بماند و مزدوران جنگافروز به خانههایشان برگردند و شغل دیگری برای خودشان پیدا بکنند.
ایرز معتقد است برونرفت از مشکل سوریه بدون حفظ دولت در رأس امور و همفکری ایران و عربستان محال است. مشکل اینجاست عربستان دوستانش را خوب انتخاب نکرده است و نمیتواند از آب گلآلود ماهی بگیرد.
مشروح مصاحبه وی را در ادامه میخوانیم:
تسنیم: همانطور که میدانید در این چند سال اخیر عربستان سعودی تا جایی که توانسته تلاش کرده است از عملی کردن اصلاحات و برگزاری نشستهای مفید فایده برای کشورهای منطقه جلوگیری و در این مسیر کارشکنی کند: از شورشهای ضددولتی در عراق حمایت میکند، از دولت بحرین حمایت میکند و در مورد گفتوگوهای ژنو ایران و سوریه نیز نظرات منفی ارائه کرده است، بهنظر شما دلیل این رفتارها چیست؟
ایرز: پس از اینکه انقلاب مردم ایران در اواخر دهه هفتاد خانواده سلطنتی را از تخت به زیر کشید و آمریکا صدام را از مقامش برداشت، عربستان برای مدتی در منطقه دست بالا را داشت، خصوصاً دوستان عربستان در منطقه بهخاطر وضعیت ایران و عراق در این چند دهه از درآمدهای سرشار ترانزیت کالا بهرهمند بودهاند، حال که این کشورها در حال دستیابی به ثباتند و ارتباطشان را با کشورهای جهان و همسایه مدیریت میکنند سعودی دیگر نمیتواند از این آب گلآلود ماهی بگیرد. به همین دلیل است که میکوشند جلوی این روند را بگیرند. من مطمئنم آنها به انجام این کار موفق نمیشوند و دستیابی به هدفی که آنها در پی آنند به راههای دیگری ممکن است، آنها میتوانند گفتوگو یا معامله بکنند، میتوانند رایزنی کنند، خیلی کارهای دیگر هم میتوانند بکنند.
با وضعیت فعلی اگر منطقه به صلح و ثبات پایداری برسد اینهمه اسکله و کشتیهایی که خریدهاند به هیچ دردشان نمیخورد؛ خصوصاً به این خاطر که امروزه اکثر کشورهای اطراف نظیر یمن، بحرین، عراق، افغانستان و خصوصاً سوریه در موقعیت ناخوشایندی به سر میبرند. من امیدوارم از نشست ژنو2 خبرهای خوشی برسد که موافق و مخالف بتوانند مسایل خود را آسانتر حل کنند. رقابت بین همسایهها امری است طبیعی ولی از راههای درست نه از شیوههایی که میبینیم سعودی برای این کار دارد و انجام میدهد و بهقیمت جان مردم تمام میشود. اگر دولتها فکر بهتری در مورد یکدیگر بکنند انسانها بهتر زندگی میکنند و این بهنظر من چندان دور از تحقق نیست، لازمه آن این است که دولتها چنین تصمیمی بگیرند.
تسنیم: حال که نشست ژنو2 سوریه بدون حضور ایران برگزار شده است، بهنظر شما صرف پذیرش مخالفین به برقراری امنیت میتواند اوضاع زندگی مردم را بهتر کند؟
ایرز: البته که نه. امنیت در مقام عمل فقط وابسته به نظر آنها نیست. چهچیزی جلوی کشورهای صاحب منافع را میگیرد که بمبگذاریهایی را در این مکانها برنامه ریزی کنند؟ چهچیزی جلوی گروههای معارض را میگیرد که در باب مسایل امنیتی از توافقات نمایندگانشان در نشست ژنو سرپیچی کنند؟ ًطبعا صرف گفتن این که میخواهند راهحل ارائه شده را بپذیرند باعث نمیشود مردم بتوانند در امنیت زندگی کنند؟ لابی اسراییل که باعث شد دعوت از ایران را پس بگیرند شاید ابلهانهترین کاری بود که میتوانستند بکنند.
اسراییل دارد تلاش خودش را میکند و در پی منافع خود است. ناامنی در سوریه بهنفع اسراییل است ولی به هیچ عنوان بهنفع کشور سعودی نیست. به همین دلیل است که من فکر میکنم سعودی برای دستیابی به منافع خودش بهتر است ارتباطش را با اسراییل قطع کند چون حتی با این که از لابی صهیونیسم سرمایههای کلانی دریافت میکنند ولی در برابر هزینهای که بهعنوان مرکز [جغرافیایی] اسلام میپردازند هیچ است. اگر منظورتان امنیت واقعی است که بتوان رسماً روی آن حسابی باز کرد فقط ضمن جلب نظر مثبت ایران و صحبت با دولت کشور سعودی به دست میآید، آن هم در صورتی که دولت فعلی بی هیچ قید و شرطی رأس کار بماند یا این که مردم سوریه خودشان تصمیم دیگری بگیرند، نه جنگ افروزان حقوق بگیر بیگانه یا جنگجویان حرفهای که همهگونه خدماتی دریافت میکنند و بهقیمت جان مردم ساکن در قدیمیترین کشور متمدن دنیا در پی ماجرا میگردند. این نشستها از همان ابتدا بیفایدگی خود را نشان داد و فرانسه تمام تلاش خود را کرد تا این واقعیت را وارونه جلوه بدهد، حتی دیدیم فرانسه دولت این کشور را بابت خروج از نشست تهدید کرد در حالی که این از حقوقی است که در سطح جهانی پذیرفته شده است و برای دولت این کشور محفوظ است.
تسنیم: بهنظرتان چه بر سر انتخاباتی که سوریه در پیش دارد و برنامه امحای تسلیحات شیمیایی که در برنامه دارند میآید؟
ایرز: اینها همه بستگی به همین نشستها دارد که بنشینند و راهحلی برای این مشکل پیدا کنند و بدون حضور ایران و عربستان و ارگانهای جهانی کوچکترین فایدهای ندارد. مردم در این کشور به این خاطر در اوضاع بدی زندگی میکنند که جهادیون سعی میکنند زمینهای بیشتری را مال خود کنند و بهعنوان پایگاه از آن استفاده کنند. کافی است گروهی انشعاب کند تا سعی کند زمینهای دیگری را هم مال خود کند، چهکسی بهای اینها را میپردازد و قربانی میشود؟ مردم سوریه. از سویی جهادیها بهخاطر رقابت نظری، استراتژیک و تاکتیکی که چند وقتی است بین آنها باب شدهاست از گروههای ضددولتی دیگر انتقام میگیرند. برای انجام این کار گروههای معارض میکوشند اهمیت، زمین و غنایم بیشتری نسبت به دیگران به دست بیاورند، چهکسی بهای اینها را میپردازد و قربانی میشود؟ مردم سوریه.
شایسته است که مردم سوریه هرچه زودتر تصمیم بگیرند برای مقابله با این گروهها که با آنچه در این کشور میکنند در جهان نامبردار شدهاند با جدیت بیشتری بجنگند. ولی حتی اگر این کار را نکنند، یا نتوانند دست به این کار بزنند یا این که تا کنون با صرف هزینههای بسیار دست به این کار زده باشند باز هم کنشگران جهانی نمیتوانند بیکار بنشینند در حالی که دوستانشان در منطقه تکه تکه میشوند. متأسفانه دولتهای عرب و مسلمان در منطقه بر سر مسئله فلسطین بهقدری کوتاه آمدهاند که اسراییل انگار از این مسئله گذر کرده است. امروزه اسراییل دارد سعی میکند کارهایی را بکند که آمریکا که از این کشور بسیار بزرگتر و پولدارتر است دارد انجام میدهد. بهنظر من این اصلاً به این معنی نیست که کشورهای دیگر حق ندارند برای سد این مشکل واکنش نشان بدهند، این راه هنوز باز است.
در مورد مسئله انتخابات که اشاره کردید من برای پاسخ دادن از خودم میپرسم: کدام احزاب و کدام کاندیداها میخواهند انتخابات برگزار کنند؟ چهکسی میخواهد رأی به صندوق بریزد وقتی متأسفانه مردم بسیاری در سوریه بهوضع بدی کشته شدهاند، بسیاری ناپدید شدهاند یا در زندان و فراری هستند و غیره؟ اگر منظورتان انتخاباتی است که طی آن مردم سوریه بتوانند سرنوشت خودشان را تعیین کنند این فقط در صورتی ممکن است که اسد در رأس دولت باقی بماند و مزدوران جنگافروز به خانههایشان برگردند و شغل دیگری برای خودشان پیدا بکنند. نقشی که آنها در سوریه بازی میکنند بیمعناست و اصحاب رسانه و مردم آزاده دنیا باید با آن مخالفت بکنند. اگر این دو اتفاق بیفتد فراریان باز میگردند، خراب کاران از بین میروند و سوریه میتواند با آنچه از این رخدادها باقی مانده است، انتخاباتی برگزار بکند. این خیلی اتفاق غمانگیزی است ولی زندگی به هر حال متعلق به کسانی است که باقی ماندهاند.
وقتی تروریستها کشور را به بنبست میکشانند و ارگانهای جهانی بدون حضور دوستان و با دعوت از تمام دشمنان نشست برگزار میکنند، چطور انتظار دارید مردم انتخابات برگزار کنند؟ آنها فقط میتوانند بکوشند از مهلکه جان به در ببرند. همین که عدهای باقی ماندهاند خود جای شگفتی دارد. آنچه در باب امحای سلاح شیمیایی گفتید نسبت به امنیت و رفاه بستگی بیشتری به نظر دولتها دارد. صحبت در این باب را روسیه آغاز کرد و غرب تنها کاری که کرد این بود که آن را بهانهای برای حمله به مردم ساخت. آمریکا مثل انسانی دیوانه است که برای هر هدفی که در سر دارد فقط بلد است حمله کند. حتی وقتی آمریکا بحران سازی کرد باز هم روسیه بود که راهحلی پیشنهاد و آن را عملی کرد. برخی کشورهای اروپای شمالی که خود انواع تسلیحات و مهمات را دارند پیشنهاد کردند آمریکا این نقش را بهعهده بگیرد که مسخره بود. به این دلیل است که من فکر میکنم این مهم فقط در گفتوگو با دولت سوریه به دست میآید و کشورهای دوست در منطقه هر کمکی از دستشان بربیاید مضایقه نمیکنند.
انتهای پیام/*