مهدی سیمریز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس، اظهار کرد: ما در دهه 60 و 70 تئاتر قدرتمندتری داشتیم و خیلی از کسانی که در حال حاضر صاحب نام هستند از تئاتر دانش آموزی کار خود را شروع کردهاند، اما اکنون سطح رقابتی تئاتر کودک افت کرده است و تئاتر آموزش و پرورش با وجود اینکه نفس میکشد اما قدرت پیشین خود را ندارد و کانون پرورش فکری به طور بسیار محدود تئاتر صحنهای را پوشش میدهد و بیشتر معطوف به تئاتر عروسکی شده است.
وی با تأکید بر اهمیت تربیتی تئاتر کودک تصریح کرد: تئاتر کودک پر هزینه است و با این حال اگر مدیریت شود بازگشت خوبی دارد و میتواند جوابگوی هزینههای پرداختی خود باشد.
سیم ریز نداشتن تشکل برای هنرمندان تئاتر را از مواردی دانست که سبب عدم انسجام در بین هنرمندان شده است و افزود: امروزه آموزش تئاتر چندان مخاطب ندارد و با اینکه اساتید خوبی در سطح استان داریم، مخاطبان تمایلی برای فراگیری نشان نمیدهند و در کل تمایل برای آموزش دیدن در مشهد بسیار محدود است.
وی با بیان این پیشنهاد که آموزش و پرورش با تقویت تئاتر دانش آموزی و برگزاری دورههای مقدماتی برای کودک و نوجوان و قرار دادن آنها در نمایش میتواند خیلی موثر باشد، خاطرنشان کرد: مخاطب تئاتر خیلی نمیتواند بین سینما و تئاتر تمایز قائل شود اما میتواند در سالن تئاتر تاثیرگذار باشد در صورتی که اگر مخاطب غیر حرفهای باشد نمایش را از روند حرفهای خود منحرف میکند.
سیم ریز تئاتر خیابانی را از نمونههای موثر برای اشاعه فرهنگ تئاتر در جامعه دانست و تصریح کرد: تئاتر خیابانی کودک در کشور ما سابقه طولانی ندارد اما در همین چند سال بازخوردهای خوبی داشته است و راههای ارتباطی خوبی با کودک برقرار کرده است اما تئاتر خیابانی از نظر مفهوم خیلی محدودیت دارد و نمیتوان هر موضوعی را در تئاتر خیابانی مطرح کرد.
انتهای پیام/ آ