به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمد باقر ادیب مطلبی را با عنوان«درک میکنم»در ستون مقاله روزنامه وطن امروز پیرامون سخنان اخیر رئیس جمهوری به چاپ رساند که در ادامه میخوانید:
سخنان بشدت عصبی جناب آقای دکتر روحانی علیه منتقدان توافق ژنو تازهترین علامت از ناشکیبایی دولت علیه منتقدان داخلی و نمایندگان حداقل 50 درصد از مردم ایران است؛ آن هم در حالی که رئیس دولت و کارگزارانش با غربیان و بیگانگان که دشمنان خونی این کشورند در کمال ادب سخن میگویند. رئیسقوه مجریه، دیروز در مجلسی محترم و در محضر اهل علم، منتقدان توافق هستهای اخیر را عدهای «معدود»، «بدخواه» و «بیسواد» خواند که «از جاهای معدود و خاص تغذیه میشوند» و «پول میگیرند». برخی البته معتقدند به آقای روحانی حق باید داد. من شخصا کاملا ایشان را درک میکنم. طرح توزیع سبد کالا در میان مردم که ظاهرا حتی بسیاری از اعضای کابینه هم با آن مخالف بودهاند، در حال تبدیل شدن به یک بحران مدیریتی است. در واقع دولت که از هر فرصتی برای خطابه خواندن در باب حقوق شهروندی و کرامت مردم بیدریغ و سخاوتمندانه استفاده میکند در نخستین تجربه اجرای یک پروژه ملی، ناکارآمدی حیرتانگیزی از خود به نمایش گذاشته و کل داستان سبد کالا را ناخواسته به ابزاری برای تحقیر ملت بدل کرده است؛ بماند که شهروندان در برف و سرما مانده برخی استانهای کشور اکنون از دولت سبد کالا نمیخواهند بلکه همه درخواستشان این است که در برف و بوران تلف نشوند.
جناب دکتر روحانی، منتقدان توافق ژنو را که در میان آنها مراجع تقلید و نمایندگان مجلس هم حضور دارند، مشتی بیسواد خوانده است. خب! اگر این جماعت بیسوادند چرا به جای اینکه به سخنان آنها در حد یک صفحه ناقابل پاسخ داده شود، اهانت میکنند، به دادگاه شکایت میبرند و داغ و درفش علم میکنند؟ لااقل پاسخ این بیسوادها را بدهید! آقای روحانی گفته است منتقدان معدودند و از جاهایی معدود خط میگیرند. این هم اتفاقا باید سبب مسرت ایشان باشد. جماعتی معدود گوشهای برای خود چیزهایی میگویند، برای پاسخ به عدهای معدود ضرورتی به این همه عصبانیت وجود دارد؟
در اینکه منتقدان از جایی خط میگیرند البته تردیدی نیست؛ ما خط خود را از قرآن میگیریم؛ آنجا که فرمود «ولن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا»، یا آن جای دیگر که میفرماید: «لایتخذ المومنون الکافرین اولیاء من دون المومنین و من یفعل ذلک فلیس من الله فی شیء الا ان تتقوا منهم تقاه و یحذرکم الله نفسه و الی الله المصیر» (آل عمران/ 28). دقیق اگر باشیم سخنان آقای روحانی هیچ معنایی جز این ندارد که ایشان و دوستانشان هیچ پاسخی به منتقدان توافق ندارند و این ناسزاها نه تلویحا بلکه تصریحا تاییدی است بر اینکه منتقدان درست گفته و انگشت بر نقاط صحیح نهادهاند.
این چیزی نیست که بنا باشد منتقدان را نگران کند. آنچه ناراحتکننده است این است که ادبیات اهانت به مردم در این دولت در حال اپیدمی شدن است. نخست آقای روحانی به خیل عظیم نظامیان توهین کرد، بعد یک مشاور بشدت باسواد ایشان رانندگان زحمتکش تاکسی را از فهرست افراد با صلاحیت برای اظهارنظر در امور مملکتی حذف کرد، سپس آن مشاور دیگرشان – که لابد او هم بسیار فاضل است- نیمی از مردم ایران را مورد توهین قرار داد و حالا رئیسجمهور جمعی را که علمای بزرگ– کسانی که محاسنشان را برای اسلام سفید کردهاند- هم در آن قراردارند، بیسواد و مواجببگیر خوانده است. این رویه نشان از آن دارد که دولت آقای روحانی خود را مجاز به درنوردیدن همه مرزهای اخلاقی برای خفه کردن صدای چند منتقد میداند که پاسخی برای سخنان آنها نیافته است.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.