رئوف دشتی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: مشهد قطب درام نویسی ایران است اما با این حال در مشهد مجله و نشریه تخصصی در حوزه تئاتر وجود ندارد و باید این فضا را خصوصیتر و حرفهایتر کنیم چون تا زمانی که گستردگی داشته باشد از حالت حرفهای خارج میشود.
وی با بیان اینکه نویسندههای مشهدی دیده نمیشوند افزود: این دیده نشدن سبب میشود که نویسندهها نتوانند پیشرفت کنند و این خود آنها را بسیار دلسرد و سرخورده میکند و در مشهد کسی این جریان را تکنیکی بررسی نمیکند تا مشکل برطرف شود.
دشتی تصریح کرد: تئاتر در ایران فقیر است و حرفه کارگردانی برای هنرجویان جذابیت بیشتری دارد و جوانان علاقمندند کارگردان یا بازیگر شوند و کمتر به سمت سایر حوزهها روی می آورند.
وی با بیان اینکه ایران تاریخ و پیشینه تئاتر ندارد خاطرنشان کرد: در کشورهای غربی نمایش نامه نویسی پیشینه تاریخی دارد اما تئاتر و نمایش نامه نویسی در ایران مانند سایر هنرها وارداتی است و تئاتر ایران هنوز آن طور که باید شکل نگرفته و تعداد نمایش نامه نویسان در ایران بسیار کم است، اما با این حال تعداد نمایش نامه نویسان در مشهد بیشتر و پرکارتر هستند و با جاهای دیگر در ارتباط بوده و سایر شهرها نیز کار میکنند اما نمایش نامه نویسان باید بتوانند به کارگردانها اعتماد کنند تا کارشان را به آن ها تحویل دهند.
دشتی با اظهار اینکه در مشهد تعداد کارگردانها کم است عنوان کرد: کارگردان کسی است که صاحب ایدئولوژی و شیوه کار باشد و فکر اجرایی مستمر داشته باشد، در صورتی که کارگردانها در مشهد هم نویسنده و هم کارگردان هستند و ما به این دلیل که کارگردانها در پرونده کاری خود آثار بسیار متنوعی دارند نمیتوانیم در مشهد سیر کارگردانها را ببینیم.
وی عنوان کرد: در حقیقت این نوع کارگردانها صاحب فکر نیستند و فقط در یک فضا کار نمیکنند و هنوز خودشان را پیدا نکرده اند و ترجیح میدهند در هر حوزهای و با هر مناسبتی کاری ارائه دهند که علت اصلی این امر مسائل مالی است.
دشتی تاکید کرد: برای دیدن تئاتر باید فرهنگ سازی و برنامه ریزی انجام شود تا بتوان برای تئاتر مخاطب تربیت کرد، ما باید برای مخاطب تئاتر شخصیت سازی کنیم و در سطح شهر بیلبورد به تئاتر اختصاص داده شود تا بتوان از این طریق اطلاع رسانی کرد چون بسیاری از مردم مطلع نیستند که در مشهد تئاتر در کدام مکان اجرا میشود.
انتهای پیام/ ق