به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمد کاظم انبارلویی در مطلبی با عنوان«جبران هزینههای یک غفلت»چاپ شده در ستون سرمقاله روزنامه رسالت اینطور نوشت:
چهارشنبه گذشته رئیس جمهور طی فراخوانی از حقوقدانان خواست توافقنامه ژنو را بررسی و اطلاعرسانی کنند. روزنامه ایران ارگان دولت تیتر اول خود را به این جمله مزین کرد؛ فراخوان روحانی برای نقد حقوقی توافق ژنو.ای کاش این فراخوان قبل از مذاکرات و یا حداقل بعد از مذاکرات ژنو و قبل از آنکه این مذاکرات یک فتحالفتوح اعلام شود صورت میگرفت.واقعیت این است که ایران در سلسله مذاکرات هستهای خود دارای یک بسته پیشنهادی بود که هیچگاه به عنوان یک متن از سوی1+5مورد توافق قرار نگرفت.آنچه امروز به عنوان توافق از آن یاد میشود متنی است که ظاهراً آمریکایی ها آوردهاند و ما برای قبول آن نباید شتابزدگی به خرج میدادیم. باید این متن از ابعاد حقوقی، فنی و مالی محاسباتی مورد مداقه قرار میگرفت و با در نظر گرفتن همه جوانب نسبت به آن اظهار نظر میشد.تیم مذاکره کننده حداقل میتواند ادعای دانش حقوقی کند. اطلاعات آنها به لحاظ فنی و مالی محاسباتی محدود است لذا باید تیم از این بابت مورد تقویت قرار میگرفت.
متن توافق از سوی نمایندگان محترم، اساتید دانشگاه، اعضای قبلی تیم مذاکره کننده هستهای ، علمای حوزه و نیز نویسندگان و روزنامهنگاران بارها مورد نقد مشفقانه قرار گرفته است. متأسفانه دولت به طور اعم و تیم مذاکره کننده به طور اخص هیچ گاه به این نقدها به دیده خریدار نگاه نکرده و پاسخی در خور ارائه نفرمودهاند.متهم کردن منتقدان به بیسوادی در حالیکه در میان آنها افرادی هستند که بالاترین مدارج علمی ، عملی و فنی دانشگاهی را دارند، نوعی جفا و نشانی از آستانه تحمل دولت یازدهم در قبال منتقدین را واتاب داد .به همین دلیل نقد توافق از سوی نخبگان ملت در میان مردم جا باز کرد و به واکنش صریح ملت در راهپیمایی 22 بهمن در برابر زیادهخواهیهای آمریکا منجر شد.
بیش از یکصد روز از توافق ژنو میگذرد روز به روز ابعاد تأسفباری از زوایای توافق از سوی طرف غربی بویژه آمریکاییها فاش میشود که در متن اعلامی اولیه نیست. از سویی دولت حاضر نیست متن توافق اصلی را در اختیار نخبگان و ملت قرار دهد تا عیار گفتههای طرف غربی مورد سنجش قرار گیرد.نکته جالب در این وادی آن است که رئیس دولت در حالی از دانشگاهیان برای ورود به مسئله و بویژه از حقوقدانان دعوت به نقد، بررسی و اطلاعرسانی کرده است که حاضر نیست متن اصلی توافق در دسترس آنان قرار گیرد.محرمانه تلقی کردن گفتگوها و نتایج ریز آن برای ملت در حالی که برای طرف غربی هیچ نکتهای مکتوم نیست از مباحث مورد نقد و اعتراض منتقدین بوده که مذاکره کنندگان تاکنون پاسخی برای آن نداشتهاند.گذشتهها گذشته است باید نگاه به آینده داشت. مذاکرات بزودی از سرگرفته میشود باید با دست پر در این مذاکرات حضور یافت و چند نکته را مورد مداقه قرار داد.
1- تیم به لحاظ حقوقی باید تقویت شود. باید دید در این توافق چه گرفتهایم و چه دادهایم. طرف غربی دیدگاههای خود را در توقف مسیر پیشرفت هستهای کشور به ما تحمیل کرده است و آن را به عقب رانده و قصد دارد در مذاکرات بعدی به قول اوباما پیچ و مهرههای تاسیسات هستهای را باز کند و برای همیشه فاتحه آن را بخواند.لذا آنها راهی را که در تهدید و تحریم نتوانستند طی کنند میخواهند در مذاکرات پیگیرند. متن به لحاظ حقوقی باید شفاف باشد و جلوی تفسیرهای چند پهلو را بگیرد. روی تک تک کلمات باید کار دقیق صورت گیرد. اگر واقعاً آنها بر سر شرارت گذشتهشان اصرار دارند و میخواهند غرور ملی ما را مخدوش و استقلال ما را زیر پا له کنند باید به نقطه صفر برگشت و شجاعت و جسارت زدن زیر توافق را با صلابت هر چه بیشترنشان داد.
ملت ما به نیات طرف غربی خوشبین نیست. این عدم خوشبینی باید در تیم مذاکره کننده جایی داشته باشد و قدری از لبخندها در پای میز مذاکره را کم کند. نباید این لبخندها آنها را به طمع بیندازد تا جایی که تهدید گزینه نظامی روی میز و تشدید تحریمها را مدام به رخ ملت ما بکشند.رئیس جمهور عزیز ما قول داده است که هم سانتریفیوژها بچرخند و هم زندگی مردم.
اولا: سانتریفیوژها که میچرخید و در هیچ روزی با تهدید و تحریم متوقف نشد. ثانیا: زندگی مردم هم کم و زیاد میچرخید و مردم خود واقف بودند که هزینه استقلال و شرف خود را میپردازند.اگر قرار باشد نتیجه مذاکرات قفل زدن به تاسیسات هستهای و قفل زدن به زندگی و معیشت مردم باشدو از نماد " کلید در دست" رئیس دولت هم خبری نباشد دولت در ادامه خدمت و مقبولیت خود باید تردید کند.
2- تیم به لحاظ فنی و علمی باید تقویت شود. آنها در مورد یک متن به مذاکره نشسته اند که بخش عظیمی از آن تصمیمگیری فنی است.در حالی که هیچ یک از دانشمندان هستهای، کسانی که جانشان را در طبق اخلاص گذاشتهاند تا این صنعت را به سامان رسانند در تیم حضور ندارند و به آنها اعتنای لازم نشده است.متأسفانه در متن توافقات بویژه آنجا که هنوز از طرف مامحرمانه تلقی میشود مفاد تأسفباری وجود دارد و در عمل در حالی که طرف غربی به تعهدات خود عمل نکرده است به محض توافق در تأسیسات هستهای اعمال شده است.زیانهای ناشی از این تصمیمگیری نادرست به لحاظ فنی باید مورد ارزیابی قرار گیرد و بازگشت به نقطه صفر در صورت عدم توافق نهایی محاسبه شود.نباید ساده اندیشی کرد. غرب طی سالهای گذشته با اعلام جنگ صریح باملت، دانشمندان جوان ما را ترور کرد، ویروس فرستاد، از ظرفیت بازرسان آژانس برای جاسوسی سود برد اما به نتیجه نرسید، حالا با یک توافق اگر به مقاصد خود برسد، دولت کنونی باید در برابر ملت و تاریخ پاسخگو باشد
3- تیم به لحاظ کارشناسان اقتصادی و مالی محاسباتی باید تقویت شود. در این مذاکرات سخن از توافقات مالی و محاسباتی است. هیچ یک از اعضای شرکت کننده چنین تخصصی ندارند. سخن از آزادسازی 100 میلیارد دلار پولهای بلوکه شده ایران در بانکهای اروپایی است. این پولها کجاست و متعلق به کیست؟ طرف حساب آنها چه کسانی هستند؟ در این مورد هیچ اطلاع رسانی نشده است. ارتباط آزاد سازی این وجوه با بودجه سال 93 چیست؟ هیچ ردی از این معبر در بودجه سال آینده دیده نمیشود.اینکه ایران به دلیل تحریمهای بانکی نتوانسته است حق عضویت را خود به عنوان عضو سازمان ملل و عضو سازمانهای بینالمللی به این سازمانها بپردازد و حالا در اثر توافق و رهاسازی 2/4 میلیارد دلار از پولهای بلوکه شده این امر تسریع شده را نمیتوان به عنوان توفیق در مذاکرات یاد کرد. سازمان ملل از حقوق ملت ایران به عنوان یک عضو باید حمایت میکرد و جلوی تجاوز قدرتها بویژه آمریکا به استقلال کشور ما را میگرفت. اما این کار را نکرد و در تحریمهای ظالمانه با آمریکاییها همصدایی کرد.
حالا ما بیاییم توافق کنیم که حق عضویت خود را که به دلیل تحریمهای ظالمانه نمیتوانیم بپردازیم، پرداخت کنیم مفهوم آن چیست؟همچنین شنیده شد که شرکتهای پتروشیمی محصولات خود را به طرفهای خارجی اصلاً پیش فروش کردهاند و پول آن را هم گرفتهاند و ما با طرف اروپایی اصلاً مراوداتی در این مورد نداریم. بعد بیاییم در توافق سخن از بازگشایی در این امر با طرف اروپایی بکنیم، یعنی چه؟! این نشان میدهد جای کارشناسان اقتصادی و کارشناسان مالی در تیم واقعا خالی است. تولید ناخالص ملی چیزی بیش از هزار میلیارد دلار در سال است. چهار،پنج میلیارد دلار جایی در حل مشکلات کشور ندارد. به قول رئیس جمهور ما در دولتهای نهم و دهم بیش از 500 میلیارد دلار نفت فروختیم و این مبلغ معادل کل فروش نفت از قرارداد دارسی تاکنون است (1) این 500 میلیارد دلار الان در اختیار دولت و بنگاههای اقتصادی کشور است. نباید برای رهاسازی 2/4 میلیارد دلار آنقدر احساس شعف کنیم که طرف خارجی به طمع بیفتد.
4- دولت باید به فکر ساماندهی امور اقتصادی کشور از طریق تدبیر اقتصادی آن هم در مسیر اقتصاد مقاومتی باشد و اصلا چشمداشتی به نتایج مذاکرات که نه به دار است و نه به بار، داشته باشد. دولت باید به فکر حفظ غرور ملی و صیانت از استقلال کشور باشد و خود را برای روز مبادا آماده کند.غرب بویژه آمریکا دست از ستیز با ملت ایران و مقابله با انقلاب ونظام برنداشته لذا دولت باید خود را برای پاسخهای متناسب با گستاخیهای طرف غربی آماده کند.اگر آمریکا، به شرارت خود ادامه دهد باید متناسب با شرارت آنها برای پاسخگویی آماده بود.شیشه عمر آمریکاییها در دهانه تنگه هرمز در دست ماست. پایگاههای آمریکا در منطقه در دسترس ماست. ایالت پنجاهم آمریکا، رژیم صهیونیستی زیرچکش موشکهای ماست. گزینه نظامی ما در روی میز باید جدی تراز گزینه آنها باشد. دولت باید بییند اگر 1 +5 در نقض حقوق ملت ایران اصرار دارد، نه تنها از توافق فاصله بگیرد بلکه حق ضربه اول را به عنوان حمله پیشدستانه برای خود محفوظ بداند. فقط در این صورت است که میتواند هزینههای یک غفلت تاریخی را جبران کند.
منبع:روزنامه رسالت
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.