آدرین سالبوچی، اقتصاددان، نویسنده و تحلیلگر سیاسی آرژانتینی در مصاحبه اختصاصی خود با خبرگزاری تسنیم تأکید کرد که وقتی غرب با پیروی از شیوه همیشگی خود هر صدای مخالفی را در جهان سرکوب می‌کند و اجازه نمی‌دهد کسی حضور داشته باشد که رأی متفاوتی صادر کند در واقع نشست و گفت‌وگو معنای خود را به‌طور کامل از دست می‌دهد.

وی گفت: اکنون نتایج مدیریت کسانی را شاهد هستیم که خود را برای برگزاری این نشست و صحبت‌کردن در مورد بعد جهانی مسئله سوریه شایسته‌تر از دیگران می‌دانند.

مشروح این مصاحبه را در ادامه می‌خوانیم:

تسنیم: شاهد هستیم که دور دوم نشست صلح سوریه در ژنو با شکست کامل یعنی بدون هیچ نتیجه‌ای به پایان رسید و مشکلات روز به روز در این کشور بیشتر شده و هیچ راه‌حلی از سوی غرب و برگزار کنندگان این نشست‌ها برای ناامنی‌ها و کشتارهایی که ‌ایجاد کرده‌اند ارائه نمی‌شود، تحولات پیرامون سوریه و نشست ژنو را در کل چگونه ‌ارزیابی می‌کنید؟

سالبوچی: شکست کامل این نشست ناراحت کننده و تلخ است. پس از این‌که طرفین اعلام کردند با سکوت یک دقیقه‌ای خود می‌خواهند به تمام کشته شده‌های این درگیری‌ها که مدت‌هاست در سوریه جریان دارد ادای احترام کنند اسباب امیدواری تمام کسانی شد که نشست‌های صلح سوریه را تعقیب می‌کردند و امیدوار بودند با تصمیم‌گیری کسانی که خود را علاقه‌مند به سوریه می‌دانند، برای جان مردم ارزش قائلند و در این نشست‌ها حاضر شده‌اند مشکلی از کار مردم باز شود؛

اکنون نتیجه مدیریت کسانی را شاهد هستیم که خود را برای برگزاری این نشست و صحبت‌کردن در مورد این مسئله جهانی شایسته‌تر از دیگران می‌دانند. این مسئله بر تمام معادلات اقتصادی ــ نظامی‌ منطقه‌ اثر دارد و کنترل کردن حضور شرکت‌کنندگان و از این طریق کنترل کردن نظراتی که در این نشست‌ها ارائه می‌شود خبر از میل برگزار کنندگان نشست به کنترل اوضاع اقتصادی ــ امنیتی تمام کشورهای منطقه می‌دهد. نتیجه آن هم این است که می‌بینید.

تلاش گسترده و جمعی برای حل مشکل صرفاً با حضور کسانی اهمیت پیدا می‌کند که آرای یکسانی ندارند. وقتی غرب با پیروی از سیره همیشگی خود هر صدایی را در جهان سرکوب می‌کند و اجازه نمی‌دهد کسی حضور داشته باشد که رأی مخالفی صادر کند در واقع نشست و گفت‌وگو معنای خود را به‌طور کامل از دست می‌دهد.

اگر قرار به تداوم استعمار به‌معنای غربی آن است به ‌این معنی که هیچ‌کس حق ندارد حرفی غیر از آن‌چه غرب می‌خواهد بزند پس این‌همه هزینه‌‌کرد و تشکیلات باید مشخصاً مورد اعتراض سازمان ملل باشد که در بحبوحه این‌همه مشکلات که جان مردم را تهدید می‌کند عده‌ای در پی این بازی‌های بی‌معنا می‌گردند و توجهی به‌این ندارند که جان و مال مردم از دست می‌رود.

اگر قرار بر این است که رأی مخالف هم شنیده شود تا در مدیریت از آن استفاده کنند راه‌ آن نمی‌تواند این باشد که عده‌ای در این نشست‌ها حضور داشته باشند و عده‌ای نه.

تسنیم: مشکل اصلی به‌نظر شما از چیست؟

سالبوچی: مشکل اصلی به‌نظر من مربوط به این است که ‌اولاً غرب می‌خواهد نشان بدهد رئیس دولت سوریه به‌تنهایی قادر به حل مشکلات خود نیست. نه‌ اعتراضات خشونت‌بار از داخل یک کشور و نه خطر حملات ایذایی از سوی مبارزین اجیرشده به هیچ عنوان در عرف سیاست جهانی مسئله تازه‌ای نیست.

کشورهای بسیاری در تمام مناطق جهان در دوره‌های مختلف با این مشکل دست به گریبان بوده‌اند و برای بسیاری از کشورهای جهان به‌صورت مکرر اتفاق افتاده است.

خصوصاً کشورهایی که در همسایگی خود انقلاب ضدسلطنتی و ضدغربی شاهد بوده‌اند خیلی مستعد بروز این رخ‌دادها هستند چون قدرت‌های خارجی مایلند به‌این‌ترتیب کم‌کم در سیاست داخلی این کشور‌ها نفوذ پیدا کنند و بر ضد دولت‌های ضداستعماری و انقلابی حملات ایذایی و چریکی کنند.

بهترین راه برای قدرت نمایی به حکومت مرکزی دستیابی به چنین لابی‌هایی است. کشورهایی که در منطقه بدون تنش یا کم‌تنشی زندگی می‌کنند اغلب به فکر این نیستند که از یکدیگر نقطه ضعف‌ به دست بیاورند تا در مواقع مقتضی بتوانند همسایه را به انجام آن‌چه مایل نیست مجبور کنند یا از وی امتیازی بخواهند.

آن‌ها هیچ‌وقت تلاش نمی‌کنند نیروهای تحت امری در کشور همسایه داشته باشند که هروقت لازم است در آن جا ناامنی یا همسایه‌کشی راه بیندازند. متأسفانه کشور سوریه به‌خاطر نزدیکی با اسرائیل از قدیم علاوه بر مشکلاتی که به‌خاطر حملات‌ بی‌امان آن به خود می‌دیده است بابت خواسته‌های دوستان وی در منطقه نظیر ‌ترکیه و عربستان سعودی هم متحمل مصائبی می‌شده ‌است.

اگر عربستان سعودی از گسترش تشیع در منطقه و پیرو انقلاب 1979‌‌ ایران ترسان است هزینه آن را باید مردم بی‌گناه سوریه بدهند که ‌از گذشته‌های دور دین شیعه داشته‌اند.

اگر‌ ترکیه می‌ترسد برخی کردها در خاک این کشور بر اثر نارضایتی از عمل‌کرد حکومت سر به جدایی بردارند تاوان آن را باید مردم بی‌دفاع سوریه بپردازند. اگر قطر از این ناراحت است که منابع موجود در آب‌های مشترک سرزمینی‌اش با کشورهای دیگر به جاهای دیگر دنیا انتقال پیدا می‌کند تاوان آن را از جان مردم بی‌دفاع روستاهای سوریه می‌گیرد که بی‌خبر از همه‌جا مشغول زندگی خود هستند.

حکومت مرکزی باید این‌قدر قوی باشد که بتواند پاسخ حقوق بگیران تمام این کشورها را بدهد ولی از سویی دشمنی رژیم اشغال‌گر قدس‌، خیانت اعراب خودفروخته منطقه نظیر اردن و نافهمی‌ سران دیگر کشورهای عربی که‌از اسارت مصرف‌گرایی بیرون نمی‌آیند باعث شده است این حکومت ضعیف باشد و نتواند آن‌چنان که باید در برابر دشمنان بایستد.

تسنیم: آیا به‌نظر شما مسائل داخلی کشورهای عربی هم در ایجاد این مشکلات دخیل است؟

سالبوچی: بله. قطب شرق و غرب در سیاست جهان در مسائل خرد متناسب با یکدیگر کار نمی‌کنند. کشورهای مختلف دنیا به‌خلاف آنها به‌طور عقلانی به منافع خود فکر می‌کنند ولی کشورهای هم‌پیمان کمتر و ابرقدرت‌های شرق و غرب از آن هم کمتر.

آنچه در جریان جنگ سرد بسیاری کشورها را به خاک و خون کشید این بود که جنگ افروزی می‌کردند ولی معادلاتشان کمی ‌‌با واقعیت تفاوت داشت و وقتی عواقب آن را شاهد بودند چندان عمل‌گرایی در تصحیح اشتباهات‌شان نداشتند و مایل بودند مشکل بدون هزینه‌کرد آن‌چنان و به‌مرور زمان حل شود و در این میان جان مردم بود که همیشه هزینه می‌شد.

منطقه خاورمیانه‌ امروز پس از بیداری اسلامی ‌اوضاع متفاوتی دارد که ‌اگر کشوری از دیگری دفاع می‌کند به‌خاطر تصور حق است و اگر کسی با دیگری مخالفت می‌کند به‌خاطر زیر پا رفتن حقوق است؛ مردم سوریه فارغ از این‌که چه دین یا ملیتی دارند به‌ناحق به موقعیت ضعف کشیده شده‌اند و حتی اگر منطق همدلی و همخونی مردمی ‌‌را به حمایت از آن‌ها برمی‌انگیزاند انگیزه را نمی‌توان در هم‌دینی و هم‌کیشی صرف محدود نمود.

با خروج جهان از حالت دوقطبی در پی فروپاشی شوروی در سال 91، امروزه کشورهایی غیر از آمریکا هم اهمیت پیدا کرده‌اند و می‌بینیم به‌عنوان مثال برزیل همسایه خود را به تمام ابرقدرت‌های استعمارگر که در دسترس او هستند‌‌ ترجیح داد و پس از نبرد بزرگ فالکلند مشکلات خود را با همسایه حل کرد، امروز حتی در مسائل هسته‌ای هم با هم کنار آمده‌اند.

دوستان سوریه هم در منطقه مثل ایران و عراق چون اهداف استعماری ندارند و نگاهشان به دنیا به‌خلاف آمریکا و اسرائیل که نگاهی کالایی به همه‌چیز دارند (و قد و قواره متفاوت‌شان هم باعث نمی‌شود دیدشان با هم فرق کند)، دیدی انسانی است، سعی می‌کنند با کمک به حکومت مرکزی و تشدید اقتدار آن از تداوم دست‌اندازی اطرافیان و دشمنان چه از آن‌سوی دنیا و چه در داخل خود منطقه جلوگیری کنند.

تسنیم: آیا به این نشست‌ها می‌توان امید بست و اگر جای امید دارد شرایط چه تغییری باید بکند؟

سالبوچی: این نشست‌ها به‌نظر من در صورتی جای امیدواری دارد که ضمن دادن توضیح کافی و اعلام تجدید نظر، از ایران برای حضور در آن دعوت به عمل آورند و گفت‌وگوها را از ابتدا آغاز کنند. بر این اساس اصلاً جای سؤال ندارد که نشست چرا جواب نداد.

من اگر جای پرزیدنت اسد بودم به خودم می‌گفتم پاسخ گرفتن از چنین نشستی به‌نوعی خیانت به ملت و دوستان است وقتی ضمن عدم رعایت تمام حقوق ملت و منطق هم‌پیمانی، دشمنان را به نشست دعوت می‌کنند و از دوستان در نشست خبری نیست تا بتوانند نقطه نظرات خود را طرح و بابت مسائلی که برای‌ آنها اهمیت دارد از قدرت در منطقه سهم‌خواهی کنند.

هر اتفاقی در هر کشوری بیفتد برای همسایه‌های دور و نزدیک به‌مراتب و بر اساس ارتباط‌شان اهمیت دارد و مسائلی که تا این میزان حالت جهانی پیدا می‌کند طبعاً به منافع و تهدیدهای هر کشور دوست یا دشمن ارتباط پیدا می‌کند.

سوریه ‌از قدیم با برخی کشورهای منطقه ارتباط دوستانه داشته است و این ارتباط به تصمیمات استراتژیک و برنامه ریزی‌های بلندمدت طرفین بستگی دارد و طبیعی است در مواردی مثل آن‌چه موضوع بحث نشست ژنو است با کسانی که در این حوزه در منطقه صاحب رأی هستند مشورت صورت بگیرد.

غرب علی‌رغم این‌که مکرراً دولت سوریه را در این نشست‌های به‌اصطلاح صلح تهدید کرده است اصرار دارد این نشست‌ها را تداوم ببخشد تا با وجود شکست کامل ــ که امروزه برای همه عیان شده است ــ در چشم دنیا عملکرد موجهی از خودش جلوه دهد.

انتهای پیام/*