به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، 8 اسفند به نام روز امور تربیتی در تقویم رسمی کشور ثبت شده است. تنها روزی که در طول سال تلاش میکنیم تا به صورت نمادین به مباحث تربیتی در مدارس توجه کنیم. امور تربیتی در آموزش و پرورش از یادگاران شهیدان رجایی و باهنر است اما این روزها نفسهای تربیتی در مدارس به شماره افتاده و آموزش یکهتاز این عرصه است.
در مجلس دوره هفتم شاهد بودیم که قانون احیای امور تربیتی و پرورشی بهعنوان یک مصوبه به دولت ابلاغ شد اما ابلاغ این قانون نیز نتوانست راه به جایی ببرد. به هر حال در سالهای اخیر شاهد بودیم که صحبتهای بسیاری در رابطه با توجه به مباحث پرورشی و فرهنگی از سوی مسئولان مختلف وزارت آموزش و پرورش عنوان شد اما در میدان عمل این فعالیتها نتوانست در سطح مدارس نتایج رضایت بخشی را رقم زند.
بسیاری از مربیان پرورشی نیز معتقدند که نقش آنها در مدارس صرفاً به کمکی برای مدیر و معاون مدرسه محدود شده و فعالیتهای پرورشی و تربیتی نیز به اجرای تعدادی نمایش، سرود و تواشیح خلاصه شده است.
شاید هنگامی که از " مباحث پرورشی" یاد میکنیم ذهن اغلب ما به برنامههای ثابتی همچون تواشیح، تئاتر و در آخرین سطح اردو معطوف میشود اما باید توجه داشت که تربیت در قالب کلاس درس و در جریان تدریس دروس امکان پذیر است یعنی معلمی که فیزیک تدریس میکند در حین تدریس میتواند با بیان کلمات و رفتار خود مباحث پرورشی و تربیتی بینظیری را رقم بزند و درست در همین نقطه است که نظام آموزشی ما با ضعف مواجه است.
شاید اگر با دقت بیشتری به موضوع نگاه کنیم به آسانی متوجه میشویم که این روزها آنچه برای مدارس در درجه نخست اهمیت قرار دارد دستیابی به دانشآموزانی با معدل بالا و در نهایت افزایش آمار قبولیها در کنکور است اما طبق سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، مباحث تربیتی و پرورشی در مدارس باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد و در متن این سند آمده است "تقویت ایمان، بصیرت دینی و باور به ارزشهای انقلاب اسلامی و توانمندسازی مربیان و دانشآموزان برای وفاداری و حمایت آگاهانه از این ارزشها، طبقه بندی و متناسبسازی مقولات و موضوعات تربیتی و اخلاقی با مراحل رشد و ویژگیهای دانشآموزان و اهداف و نیازهای نظام تعلیم و تربیت، مد نظر است."
جعفر بای آسیبشناس اجتماعی با انتقاد از کمرنگ شدن توجه به مسائل تربیتی و پرورشی در مدارس عنوان میکند: متاسفانه نظام آموزشی کمتر به مسئولیت تربیتی خود توجه دارد و وظایف خود را صرفا به انتقال دانش محدود کرده باید گفت که این یک آسیب جدی است که تصور میشود وظیفه آموزش و پرورش صرف انتقال دانش سنتی و نخ نما است.
وی با اشاره به اینکه اگر کتب درسی را تحلیل محتوا کنیم متوجه میشویم که دانش موجود بسیار قدیمی است، میافزاید: امروزه معلم از یک نقال به متدولوژیست تبدیل شده است یعنی به جای اینکه صرفاً به نقل دانش بپردازد باید شیوههای صیادی دانش را به دانشآموزان آموزش دهد و متدهای کسب علم را به دانشآموزان آموزش دهد.
** کمیت لنگ آموزش و پرورش در مباحث تربیتی
بای ادامه میدهد: در انتقال دانش نیز کمیت آموزش و پرورش لنگ میزند و اینجاست که باید گفت تربیت پیشکش، سالهاست که مشاهده میکنیم نقش تربیتی آموزش و پرورش کمرنگ شده است و با توجه به اینکه خانوادهها در تربیت فرزندان سرگردان هستند متأسفانه آموزش و پرورش دارای راهنماییهای اصولی و منطقی برای والدین نیست.
این روزها مدارس با آسیبهای مختلفی در عرصه دانشآموزی مواجهند از جنگ نرم دشمن گرفته تا آسیبهای اجتماعی همچون اعتیاد که در کمین دانشآموزان است اما برای مقابله با این آسیبها عملاً برنامه تأثیرگذاری نداریم و دستمان خالی است. شاید این این موضوع به آن دلیل است که اتاق فکر استراتژیک که مسائل و مشکلات را رصد کند، نداریم. تشکیل اتاق فکر در معاونت پرورشی میتواند به رصد مسائل و معضلات فرهنگی بینجامد و این اتاق فکر میتواند این آسیبها را به مسئولان آموزش و پرورش اعلام کند تا آنها بیشتر مطلع شوند که در وضعیت کنونی چه بلایی دارد به سرمان میآید. این اتاق فکر میتواند اقدام به آینده پژوهی کرده و مشکلات آینده را شناسایی کند به عنوان مثال به مسئولان اعلام کند که این 10 موضوع در سال آینده به عنوان معضلات و مشکلات فرهنگی آموزش و پرورش را تحت تأثیر قرار میدهد.
انتهای پیام/