به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، این روزها بیشتر دولتمردان و کارشناسان اقتصادی هر کدام به نوعی از «شیب ملایم» برای افزایش قیمت حامل های انرژی حرف به میان می آورند. اما سوال مهم مردم این است که این «شیب ملایم» چقدر است یا سوال درست تر اینکه «چقدر باید باشد» و اصولا تعریف شیب ملایم چیست؟ برای پاسخ به این سوال اول باید دید دولت برای اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها با توجه به آمار و ارقام سال های قبل چه میزان کسری دارد. بر اساس آماری که در دست داریم این کسری حدود 18هزار میلیارد تومان است. پس دولت باید بتواند با مدیریت عوامل مهم تاثیرگذار و ابزارهایی که در اختیار دارد این مبلغ را وصول کند. یکی از این عوامل افزایش قیمت حامل های انرژی است.
اما این افزایش قیمت چقدر باید باشد خود معلول عوامل دیگری است. یکی از این عوامل میزان حذف یارانه بگیران است. به این معنا که هر چه تعداد یارانه بگیران کمتر شود به تبع میزان پول مورد نیاز دولت برای پرداخت یارانه ها کمتر می شود و این به طور مستقیم بر تعیین شیب موردنظر برای افزایش قیمت حامل ها اثرگذار است. دومین منبع برای جبران این کسری 18 هزار میلیاردی جریمه هایی است که از برخی افراد که احتمالا مستحق نیستند و ثبت نام می کنند دریافت می شود.
ضمن اینکه پرمصرف بودن یا کم مصرف بودن، قاچاق پذیر بودن یا نبودن یک حامل انرژی در کنار مصرف خانگی یا صنتعی داشتن یا استفاده در بخش حمل ونقل برای تعیین میزان افزایش قیمت مهم و اثرگذار است. در این بین باید این نکته را هم در نظر داشت که قرار نیست افزایش قیمت حامل ها حتما سالانه باشد.
می توان این افزایش ها را فصل به فصل یا دو فصل یک بار هم اعمال کرد. ضمن اینکه برخی حامل ها مانند بنزین می تواند بیش از سایر حامل های انرژی افزایش قیمت داشته باشد. برخی ها می گویند افزایش قیمت بنزین اثر مستقیم تورمی دارد، در جواب باید گفت که نفس اجرای قانون هدفمندی یارانه ها تورم زاست و اساسا این مبلغ یارانه نقدی برای همین در نظر گرفته شده است. در غیر این صورت چه نیازی به دادن پول و کمک نقدی بود. به هر صورت دولت گزینه های متنوعی برای تصمیم گیری در مورد افزایش قیمت ها در اختیار دارد ضمن اینکه بر اساس مصوبه مجلس در مورد نحوه اجرای قانون هدفمندی یارانه ها دست دولت برای گزینش راه های پیش رو کاملا باز است.
یعنی هیچ تکلیف قانونی برای اینکه دولت مثلا به چه کسانی یارانه بدهد یا ندهد، چگونه این یارانه را بدهد، نقدی باشد یا غیرنقدی و... تعیین نشده و دولت کاملا مختار است که بر اساس کار کارشناسی این مسائل را پیش ببرد. اما در این بین باید توجه شود که حق نیازمندان واقعی ضایع نشود و نحوه تعیین یارانه بگیران و شیب افزایش قیمت ها طوری باشد که فشار بیش از حد به طبقات محروم جامعه وارد نشود.
تعریف دقیق از اینکه «افزایش ملایم شیب قیمت ها» می تواند کمک مهمی در رسیدن به این هدف باشد. چراکه عبارت «شیب قیمتی» کلمه ای نسبی است و می توان از آن تعابیر و تفسیرهای مختلفی را به عمل آورد. به عنوان مثال ممکن است از دید عده ای افزایش 10 درصدی شیب ملایم تلقی شود ولی از دید عده ای تا 30درصد افزایش قیمت ها هم شیب ملایم تلقی شود. بنابراین باید این شبهات را رفع کرد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.