به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل راهبردی در تازهترین مقاله خود در پایگاه روزنامه اینترنتی رأی الیوم نوشت: نوعی تراژدی میان آمریکا و همپیمانان این کشور بهعلت مداخله نظامی روسیه در شبهجزیره کریمه به وجود آمده است، این کشورها اقدام روسیه را نامشروع و غیرقانونی میدانند.
ما در صدد نیستیم که در جزئیات این بحران و ریشههای آن اغراق کنیم، قلمهای زیادی در این رابطه به روی کاغذ رفته، بلکه چیزی که مد نظر ماست، لحن تهدید آمیز آمریکا علیه روسهاست که در ابعاد تحریمهای تجاری و محاصره اقتصادی و عواقب وخیمی که روسیه باید منتظر آن باشد، مطرح شد. گویا روسیه یک دولت کوچک مثل جزیره گرانادا است و دولت بزرگی نیست که بمبهای اتمی و برگههای اقتصادی و همپیمانانی در حد و اندازههای چین و هند دارد.
کریمه شبهجزیرهای روسی بود که لئونید برژنف رئیس جمهور شوروی سابق آن را به اوکراین هدیه داد. بیشتر ساکنان این شبهجزیره روسزبان هستند. اگر مداخلههای آشکار آمریکا در امور داخلی روسیه نبود، اوضاع تا این حد بحرانی نمیشد.
جان کری وزیر خارجه آمریکا روسیه را تهدید کرده که از عضویت گروه هشت خارج میکند و تحریمهای اقتصادی علیه این کشور اعمال میکند، وزرای خارجه اتحادیه اروپا نیز در نشست فوقالعادهای که برای بررسی این موضوع ترتیب دادند، مانند طوطی این اظهارات را تکرار کردند. این در حالی است که نمیدانند این اتحادیه باید هزینه هر جنگ یا حتی محاصره اقتصادی را پرداخت کند. این در حالی است که نخست وزیر جدید اوکراین نیز با ادعای اینکه کشور در آستانه مصیبت قرار دارد، نیروهای ذخیره ارتش را برای واکنش به دخالت نظامی روسیه احضار کرده و زبان روسی را که بیش از نیمی از مردم این کشور با آن صحبت میکنند از لیست زبانهای رسمی خارج کرد تا تحریک عمدی خود علیه احساسات روستبارهای این کشور و روسیه و سران آن را برانگیزد.
در رأیگیریهای بیطرفانهای که از ملت اوکراین انجام شده بود، بیشتر اوکراینیها علیه پیوستن به ائتلاف ناتو رأی دادند، آنها همچنین لغو معاهدات اقتصادی با روسیه برای پیوستن به اتحادیه اروپا را نیز رد کرده بودند، حتی ویکتور یانوکویچ رئیس جمهور سرنگون شده اوکراین نیز با شعار مخالفت در پیوستن به ناتو بهعنوان محور اصلی برنامه انتخاباتی خود روی کار آمد و با این شعار و برخی شعارهای دیگر موفق شد در انتخابات پیروز شود. با این وجود آندریاس فوگ راسموسن دبیرکل ناتو با کوبیدن بر طبل جنگ خود را برای دخالت نظامی در اوکراین آماده کرده و در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت: اگر این وحشیهای روسی نبودند، اوکراین منطقه امنی بود.
این نشان دهنده فجور آمریکایی ــ اروپایی در شنیعترین چهره خود است، چرا که هر کشوری که شرایط آمریکا را نپذیرد باید با جنگ یا محاصره اقتصادی یا هر دوی آنها مواجه شود، حال میخواهد این کشور مانند گرانادا کوچک باشد، یا اینکه کشوری بزرگ مانند روسیه باشد.
عیب است که آمریکا دخالت نظامی روسیه در شبهجزیره کریمه را نامشروع بخواند، این کشور آیا میتواند دخالت نظامی خونبار خود در عراق و افغانستان را مشروع بداند؟ آیا حمایت نامحدود از تجاوز طلبیهای اسرائیل علیه امت عربی و اشغال ملتها و فشار بر فلسطینیهای بیپناه برای گرفتن مشروعیت دولت نژادپرست یهودی اقدامی اخلاقی و قانونی است؟
آمریکا با دخالت نظامی در عراق با ادعاهای واهی وجود سلاحهای کشتار جمعی در این کشور و انتشار عدالت و دموکراسی، بیش از یک میلیون نفر را به قتل رساند. این کشور در لیبی و الآن در سوریه نیز بهصورت مستقیم یا غیرمستقیم همین کار را کرد، اما در اوکراین کاملاً مخالف این روش عمل کرد و کشتیهای جنگی خود را بسیج و تهدید به اعمال تحریمها برای حمایت از کودتا علیه رئیس جمهور قانونی و منتخب این کشور میکند که در انتخاباتی سالم روی کار آمده است. ما در صدد حمایت از یانوکویچ و فسادهای مطرح شده علیه وی نیستیم، اما کسی که باید وی را محاکمه کند، دستگاه قضایی است، نه جان کری.
موضوع مسخره این است که بسیاری از رسانههای غربی از کاخ رئیس جمهور اوکراین و ریخت و پاشهای وی سخن میگویند، اما کسی که در تصاویر تلویزیونی دقت کند، میبیند که کاخ رئیس جمهور بهعنوان اساس دولت و خودروهای وی در برابر همتایان اروپایی و حتی وزرای آنها بسیار ارزانقیمت است، البته ما در مورد قصرهای شاهان و رؤسای جمهور عربی اصلاً سخنی نمیگوییم. آنها پیشتر نیز از همین ترفند ابتدایی برای نشان دادن کاخهای ریاست جمهوری صدام حسین استفاده کردند و ما توضیح دادیم که این کاخها برای ملت عراق باقی خواهد ماند، همانطور که کاخهای محمدعلی پاشا و قبل از آن اهرام ثلاثه فرعونهای مصری برای ملت این کشور باقی ماند.
آمریکا در حالتی از سردرد به سر میبرد و میخواهد جهان را بهسوی یک جنگ پیش ببرد، متأسفانه اروپا نیز در این راستا با آمریکا همراهی میکند و با چشمان باز پشت انگیزههای ویرانگرانه وی خود را مخفی کرده است.
اتحادیه اروپا ابتکاری را ارائه کرده بود که نمایندگان آن برای حل بحران اوکراین از راههای مسالمتآمیز ارائه دادند و همه طرفها حتی رئیس جمهور منتخب این کشور نیز آن را پذیرفت، این ابتکار مبتنی بر برگزاری انتخابات زودهنگام در می آینده بود، اما تظاهرات کنندگان افراطگرا و محرکان آنها از سوی دولت آمریکا این ابتکار را رد کردند و آخرین فرصت برای حل مسالمت آمیز این بحران را به باد دادند.
ما میدانیم که دموکراسی بهمعنای صندوقهای رأی و انتخابات آزاد ملت است، اما به نظر میرسد آمریکا مفهوم دیگری از دموکراسی مد نظرش است، آمریکا آن را در تحریک ملتها برای انقلاب و تحصن در میدانهای شهر در مرکز کییف برای براندازی رئیس جمهور و دولت منتخب مردمی میداند، آنهم تنها به این دلیل که این رئیس جمهور دوست آمریکا نیست و از دستورات وی اطاعت نمیکند.
آمریکا احتمالاً این بار از معرکه کییف پیروز خارج نمیشود، البته نه بهعلت ضعفش؛ بلکه بهعلت اینکه رهبران این کشور نمیدانند که دنیا تغییر کرده و این کشور دیگر تنها قدرت جهانی نیست، آنها نمیدانند که همگرایی چین و روسیه در اوج خود است و ساکن کاخ کرملین نیز موریس یلتسین شرابخوار یا گورباچف تسلیمشده نیست. علاوه بر اینها آمریکا بهعلت دخالتهای نظامی خونبار خود در جهان بالاترین میزان نفرت جهانی را برای خود کسب کرده است.
اوکراین در لبه پرتگاه قرار دارد و احتمالاً در صورت فروپاشی جهان را نیز با خود خواهد کشید، البته این در صورتی است که آمریکا و غرب سیاستهای خود در تلاش برای تقابل نظامی در جهان را دنبال کنند، در این صورت هیچ راهی قبل از سوختن تمام جهان برای خروج از این بحران وجود ندارد.
انتهای پیام/*