به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، روزنامه جوان نوشت؛ هیچ مشکلی از انکار اصلاح نمیشود و دقیقاً به همین دلیل است که معتادان به مواد مخدر مدت زمان ترک بیشتری را سپری میکنند چون دوره انکار در این بیماران بیش از سایر بیماران و معتادان روحی و جسمی است.
در مقدمه مطلب و موضوع خانههای مجردی لازم دانستم این مسئله را گوشزد کنم تا بدانیم به جای اینکه این معضل، آسیب و آفت جامعه سنتی و اسلامی ایران را انکار یا کمرنگ کنیم بهتر است طبق فرموده مقام معظم رهبری به ابعاد و عوامل موثر رشد این نوع زندگی بپردازیم و تا حد امکان این عوامل را از زندگیها و جمعهای خانوادگیمان حذف کنیم. جمع خانوادگی که در کنار رعایت موازین شرعی و قوانین اجتماعی، نهایت هماهنگی با نسل جوان را داشته باشد میتواند سهم بسزایی در حفظ زندگی جوانترها در جمع خانوادگی داشته باشد.
تفاوت میان دو نسل تا زمانی که به اظهار نظر و سلیقه ختم شود مشکلی ایجاد نمیکند اما وقتی این تفاوتها ریشهایتر و کار به اجبار برسد مطمئناً ایجاد تنش میکند.
با ورود هر نسل جدید به جامعه، بزرگشدن کودکان، گذر از دوران نوجوانی و رسیدن به ایام جوانی این تفاوتها تا حد تعارض و بسیار جدی پیش میرود. باید بپذیریم که هر نسل جدید افکار، گرایشها و علایق مختص به خودش دارد. اگر در بین گذشتگان پدر 50 ساله با فرزند یک سالهاش تفاوت سلیقهای چندانی نداشت باید الان به این دید برسیم که بین یک جوان 25 ساله و جوان 30 ساله هم دنیایی از تفاوتها و سلیقههای متضاد وجود دارد، چه رسد به دو نسل.
مسئله اظهار سلیقهها و اعمال سنتها در بین پدر و مادرها به شدت پررنگ است و این مهمترین دلیل تفاوت نسلی در سالهای اخیر است.
به عنوان یک روانشناس توصیه به مدارا کردن تا حد امکان میکنم. توصیه میکنم، پدر و مادرها تا حد امکان در اظهار سلیقههای اجباریشان دقت و از هر اعمال نظری همراه با جبههگیری و خشونت پرهیز کنند.
محدود کردن شدید و اجازه بروز استقلال ندادن به فرزندان باعث رفتارهای عصیانی میشود. کج خلقی و یکه تازی در مقابل خواستههای نسل جدید میتواند تفاوت نسلی را به تعارض نسلی تبدیل کند. راهی که در نهایت میتواند به خارج شدن جوانها از جمع خانواده، پناه بردن به جمعهای دوستانه و خانههای مجردی دامن بزند.
آنچه در همه تحقیقات مشخص و واضح است اینکه رشد خانهها و زندگیهای مجردی دقیقا با زمان رشد سن ازدواج شروع شد و این دو منحنی آماری پا به پای هم و تصاعدی در حال افزایش هستند. یعنی دقیقا جوانها از همان زمانی که تصمیم گرفتند دیرتر از سن معمول ازدواج کنند، از همان زمان هم گرایش بسیاری به زندگی مجردی پیدا کردند.
ناگفته نماند در جمع جوانهای هدفی که سن ازدواج در آنها بالارفته تنها بخش اعظمی از پسرها هستند که خود خواسته تن به ازدواج نمیدهند و در مقابل بخش زیادی از دخترها میخواهند ازدواج کنند اما به دلیل محدودیتهای بزرگترها یا اصلا نبودن فرصتهای ازدواج مجرد میمانند.
اغلب خانوادهها به ویژه پدرو مادرها نسبت به نکته بسیار مهمی بیتوجهی میکنند و آن اینکه همزمان با بالارفتن سن جوانها، نیاز به ازدواج، نیاز به بزرگ شدن و استقلال پیداکردن هم در جوان افزایش پیدا میکند.
وقتی از یک طرف رفتارها، بایدها و نبایدهای پدر و مادر در چارچوب خانه مانع بروز خصلتهای درونی جوان میشود و از طرف دیگر زمینهها و لوازم مستقل شدن مثل رشد جسمی، استقلال فکری و اجتماعی و تواناییهای تحصیلی و گاهی شغلی در جوان فراهم شده است اولین فکری که به ذهن جوان میرسد جداشدن و تدارک دیدن خانهای مجردی است.
یکی از دلایل و نمونههای خانههای مجردی، خانههایی است که با هدف و دلیل ادامه تحصیل اجاره میشوند و به اصطلاح مهاجرتهای تحصیلی نام میگیرند. کشور ما که تا یک دهه قبل جوانترین کشور جهان به شمار میرفت یکدفعه با سیل جوانهای متقاضی ورود به دانشگاه مواجه شد که بخش مهمی از این جوانها اغلب در دانشگاههای شهرها و استانهای خودشان پذیرفته نمیشدند و از آنجا که ادامه تحصیل زمینهای برای رسیدن به شرایط ازدواج و شغل است پس تصمیم میگیرند در شهر مقصد خانهای اجاره کنند.
بالا بودن بهای اجاره خانهها باعث میشود که کمتر دانشجویی بتواند یک خانه مخصوص به خودش اجاره کند و اینجا دقیقاً همان لحظهای است که اتفاقهای بدتر شکل میگیرد. چند جوان باهم و مشارکتی خانهای حدوداً60 تا 80 متری اجاره میکنند. فضای کم، جمعیت زیاد و تفاوت فرهنگها و تربیتها همه دلایلی است که حداقل آسیبهای بعدی را میسازند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.