به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، ذهنیت عامه ایرانیان نسبت به خانم اشتون با پرونده هسته ای عجین شده است. هر موقع وی را در تلویزیون یا در حال خوش و بش و مذاکره با مسئولین ایرانی می بینند بلافاصله پرونده هسته ای و مذاکرات هسته ای به ذهنشان می رسد. اما حقیقت این است که خانم اشتون بعد از توافق اولیه ژنو به مسئولین وزارت خانه گفته بود شما مذاکرات محرمانه و دو جانبه با امریکا را ادامه دهید تا نتایج بهتری بگیرید. در سفر اخیر که مسئولین دولتی هیچ هدفی را برای آن به افکار عمومی اعلام نکردند، مسئله حقوق بشر در دستور کار خانم اشتون قرار گرفت. ماجرا چیست؟
در خصوص گام میانی توافقنامه ژنو آمده است که پس از اقدامات اعتمادساز گام اول، در گام دوم قطعنامه های شورای امنیت مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجا که محتوای قطعنامه ها، حوزه های موشکی، حقوق بشر و تروریسم را نیز در بر می گیرد، غرب با یک تقسیم کار مشخص به این حوزه ورود کرده است. طبق اعلام رسمی رئیس دولت خزانه هم خالی است لاجرم طرف مقابل نیز فرصت را برای فشار بیشتر غنیمت شمرده است. هدف سفر اشتون نشان داد که اروپا و امریکا در حوزه موشکی و حقوق بشر تقسیم کار نموده اند، بدین صورت که بحث حقوق بشر به اتحادیه اروپا سپرده شده است و حوزه موشکی را امریکا بر عهده دارد. از کجا می توان این مسئله را درک کرد؟ در نشست اخیر وین، خانم شرمن بحث موشکی را بسیار پررنگ کرد، به صورتی که مسئولین کشور بارها ورود به مذاکرات موشکی را تکذیب کردند. ورود به حوزه موشکی ایران در مذاکرات هسته ای بارها توسط امریکایی ها طرح شده است، چرا که می دانند با خاموش کردن فعالیت های هسته ای ایران، باز امنیت صهیونیست ها تضمین شده نیست، چون موشک های ایران قابلیت ورود به سرزمین های اشغالی را دارند و امنیت اسرائیل دغدغه اصلی امریکا است. از سوی دیگر خانم اشتون و دیگر مقامات اروپایی تاکنون در حوزه موشکی وارد نشده اند. تیم پارلمانی اتحادیه اروپا که چندی پیش به ایران آمد صرفاً به خاطر مسئله حقوق بشر آمده بود و دیدار آنان با پناهی و ستوده نیز در همین راستا بود.
یکی از اعضای تیم که از مجلس هلند بود، 72 ساعت قبل از ورود به ایران، با صراحت به تلویزیون بی بی سی می گوید «اگر ایرانی ها اجازه ملاقات با ستوده را ندهند هرگز به این سفر نخواهیم رفت.» بنابراین با اقتدار اجازه را اخذ کردند و آنچه می خواستند انجام دادند. در درون خانه خودمان به اپوزیسیون جایزه دادند و مسئولان کشور منفعل و ساکت از کنار آن گذشتند. سفر خانم اشتون نیز خاص حقوق بشر بود. البته ملاقات با مسئولان کشور را نیز به عنوان زنگ تفریح در دستور کار داشته و بازدید از اصفهان را نیز در راستای تعامل عاطفی در برنامه گنجاندند. سفر اشتون در هشتم مارس پیام مهمی برای مسئولان کشور داشت اما مسئولین مربوط سر خود را زیر برف کردند تا موضوع را نفهمیده جلوه دهند.
مایکل مان، سخنگوی اشتون درباره سفر وی به ایران می گوید: «نگرانی های مستندی در زمینه حقوق بشر در ایران وجود دارد. ترجیح می دهیم جزئیات مذاکرات حقوق بشری با مقامات ایران را فاش نکنیم.» همانگونه که ظریف می گوید اگر استیضاح هم شود محتوای مذاکرات هسته ای را فاش نمی کنم، اشتون نیز مقید به حفظ قول هایی است که در این سفر گرفته است. چراکه دیدن آنچه در ایران می گذرد بسان راز نیست که نباید فاش شود. آنچه نباید فاش شود قول و قرار و فرامینی است که صادر شده یا قول مساعدی است که ما دادیم.
اشتون با صراحت درباره سفرش می گوید «تمرکز ویژه ای روی حقوق بشر داشتیم.» دیدار با نرگس محمدی و مادر ستار بهشتی بخشی از این سفر بود. بنابراین رسانه ها و دولت راست گویان باید با صراحت و صداقت به مردم بگوید این سفر ارتباطی با توافقنامه هسته ای نداشت. احمدی نژاد با توپ و تشر غربی ها را به لجاجت می انداخت که قطعنامه صادر نمایند، اما دولت روحانی نیاز به تنش نمی بیند اما به خاطر اینکه به غربی ها ثابت نماید ما آدم های خوبی هستیم، اهل تمدن و فرهنگ و حقوق بشر هستیم، به جای اجرای قطعنامه، زمینه توافق و رضایت غرب را به صورت داوطلبانه فراهم می کند، به صورتی که خروجی امروزش جز خدشه به استقلال سیاسی و تحقیر ملی نیست. متأسفانه دولت ما پذیرفته است که خط کش و شاقول برای حقوق بشر همان است که غرب می گوید و تلاش می نماید با همان شاخص ها رضایت غرب را فراهم و خود را تبرئه نماید. نکته جالب دو سفر اخیر اروپایی ها به ایران این است که هر دو سفر حقوق بشری بوده است اما هیچ کس مسئولیت اهداف سفر و دید و بازدیدها را نمی پذیرد. لذا معلوم نیست اگر کار انجام شده بی عیب و نقص است، چرا شهامت دفاع از آن دیده نمی شود؟
چه کسی در ایران بازدید شونده ها را برای ملاقات کاندیدا می کند؟ خانم اشتون چگونه به این نتیجه می رسد که با فلان شخص ملاقات کند؟ اینها سؤالاتی است که دولت راستگویان به مردم نمی گوید. بنابراین توقع از دولتمردان این است که با صراحت اعلام کنند که در طول مذاکرات هسته ای به مذاکرات حقوق بشری هم وارد شده ایم، منتها در جلسات مربوط به مذاکرات هسته ای به این موضوع نمی پردازیم تا افکار عمومی این دو را یک کاسه نبیند.
از آقای روحانی توقع است که هیئتی را از مجلس و قوه قضائیه و وزارت خارجه جهت بازدید از وضعیت حقوق بشر به ایرلند و منطقه باسک اسپانیا بفرستند تا آن موقع ضریب حساسیت غربی ها به دخالت در امور داخلی شان را درک نمایند. شاید آن موقع از خوشبینی و مصلحت اندیشی های کودکانه به در آییم و عزت را فدای شکم نکنیم. اعلام سخنگوی وزارت خارجه مبنی بر «هماهنگ نشده بود» را باید اوج انفعال یا خدایی ناکرده دروغگویی به حساب آورد. گیریم هماهنگ نشده بود، واقعاً سیستم های اطلاعاتی نظام از چنین دیداری خبر نداشتند؟ و اطلاع آن به مسئولین داده نشده بود.
این همه تظاهر مسئولین اطلاعاتی بر «اشراف» با این بی اطلاعی قابل جمع شدن است؟ حقیقت این است که اشتون ریز سفر خود به تهران را با مسئولین دولتی بسته بود. تردید در این فرض را باید به حساب کم هوشی مفرط گذاشت.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.