به گزارش خبرگزاری تسنیم از نطنز، این تپه را حصاری خشتی و قدیمی و ضخیم محصور میکند که به مرور زمان، قسمتی از حصار و آثار قلعه تخریب و به جای آن مدرسه ای ساخته شده است.
این بنا آرامگاه سید حسن الحسینی مشهور به سید واقف است که دارای برجی مرتفع و 8 ضلعی با گنبد دوپوش و فیروزه رنگ و زیبا است که رهگذران و بینندگان را به بالای تپه میکشاند.
کتیبه ساقه گنبد به خط کوفی بنا شده است و موقعیت بنایی بقعه چنان بوده که اگر از بالای بام یا پایین دیوار آن به طرف شمال شرقی نگاه کنید، محله افوشته و باغستانهای آن در گودالی به نظر میرسد و در مسافتهای دور دست کوهستانهائی که در سراشیبی رو به کویر قرار دارد ابهت و عظمت فراوان به این محل میبخشد.
گنبد به صورت برجی 8 ضلعی آجری و فاقد تزئینات کاشیکاری و گچ بری بوده و طول هر یک از اضلاع خارجی آن در حدود 3.57 متر و هر ضلع دارای طاقنمای جناقی تزئینی است که عرض طاقنما به ترتیب 2.25 متر است.
سرپرست میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نطنز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در نطنز اظهار کرد: گنبد که رو به شمال شرقی دارد دارای ایوانی است به ابعاد 2.5 در 3 متر با طاق رومی نسبتا مرتفع که بلندی آن تا هره در حدود 7 متر است.
حسین یزدانمهر افزود: دیوارهای ایوان نیز در طرفین هر یک دارای 2 طاقنمای تزئینی در 2 مرتبه بوده که طاقنمای پایینی به عرض 83 سانتیمتر و طاقنمای بالایی که در حدود 1 متر بالاتر قرار گرفته و دارای عرض دهنهای در حدود 1 متر است.
وی گفت: ورودی گنبد که در انتهای ایوان قرار دارد در حدود 60 سانتیمتر از کف ایوان بلندتر و دارای طاقی هلالی شکل با عرض دهنه 1.33 متر بوده و محیط ساقه گنبد در حدود 21.5 متر و ارتفاع 2.5 متر است.
سرپرست میراث فرهنگی نطنز خاطر نشان کرد: شکل داخلی گنبد عبارت است از یک 8 ضلعی با طول هر ضلع 2.6 متر که هر یک از اضلاع با طاقنماهایی تزئین یافته است و سقف گنبد در پایه 8 ضلعی و اندکی بالاتر به 16 طاقچه کوچک گنبدی نیمکره شکل تقسیم میشود و سپس دایرهای بر آنها استوار شده که قاعده و پایه گنبد بقعه است.
پیرامون زندگی نامه سید حسن الحسینی یا همان سید حسن واقف، باید این چنین گفت که در سال 786 هجری قمری، خداوند فرزندى به میر شرف الدین حسین فرزند ابومحمد افوشتهاى عطا فرمود که نامش را سید حسن نهادند و سپس به تاج الدین هم ملقب شد.
چون دوران خردسالى را پشت سر نهاد پدر، او را به مکتب عالم ربانى وپیر روشن ضمیر بابا شیخ على عارف بزرگوار نطنز رهنمون گردید تا به کسب علوم متداول زمان بپردازد و به عالم بى پایان عرفان نیز آشنایى حاصل کند.
زمانى چند سپرى شد، سید حسن چون ستارهاى در مکتب استاد درخشید و علاوه بر دانشهاى معمول زمان، در عرفان نیز پیشرفت کرد و به مقام والایى رسید.
وی ازدلبستگیهاى دنیوى چشم پوشى نمود و تمام دارایى خود را به سال 857هجرى قمرى وقف کرد و مردم زمان نیز کارهاى خیر و خداپسندانهاش را معرف او قرارداده و به سید واقفش خواندند وبه این نام مشهور شد.
سید واقف با یازده واسطه به امام سجاد(ع) نسب مىرساند و سید حسن حسینى یا تاج الدین حسن بهطور آشکار به تبلیغ مذهب تشیع پرداخت و براى این کار نه تنها از وجود سخنرانان بهره گرفت، بلکه تبلیغ تشیع را با صرف هزینه زیاد، با پذیرایى از مردم توام ساخت.
نکته جالب توجه اینجا است که سید واقف در جوانى، یعنى در سن 42 سالگى آرامگاهى براى خود بنا مى کند و 3 سال پس از ساخت آرامگاه، مسجد افوشته را بنا مىنهد و سالیانى چند سپرى مىگردد و سیدواقف به دوران کهنسالى مىرسد.
در این زمان که بیشتر خواستهاى معنوى و نیات خداپسندانه خود را برآورده شده مىبیند به فکر احداث خانه اى برای سکونت خود مىافتد و چه بسا که به هنگام نهادن نخستین سنگ بنا سرنوشت بعدى خانه را منظور نظر داشته و اکنون از این خانه تنها سردرب خانقاه وی در حسینیه افوشته نطنز باقی مانده است.
از آثار باقی مانده سید واقف میتوان به مسجد جامع افوشته، خانقاه، حمام افوشته، شربت خانه و وقفنامه اشاره کرد.
انتهای پیام/ آ