افتخاری؛ «آقای صدای خاص»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، خواننده‌ای که در سال‌های نه چندان دور یکی از پرکار‌ترین خواننده‌های موسیقی ایران بود، به یک باره برای چند سال سکوت کرد و هیچ اثری را منتشر نکرد. که البته این سکوت در پی حاشیه‌های بسیار بود.

اما اواخر سال 1392 زمان بازگشت دوباره علیرضا افتخاری بود. او با انتشار آلبومی بر روی شعرهای سهراب سپهری بار دیگر اثری را منتشر کرد. هر چند این اثر هم دور از حاشیه نبود. افتخاری پس از انتشار این آلبوم از این رخداد ابراز بی‌اطلاعی کرد و به برخی از خبرگزاری‌ها گفته بود که انتشار این آلبوم با هماهنگی او رخ نداده است.

اما اواخر اسفند 1392 نقطه عطفی در کار علیرضا افتخاری بود تا پس از چند سال خانه‌نشینی با برگزاری کنسرتی در سالن همایش‌های برج میلاد، به صورت زنده برای هوادارانش بخواند. حسین پرنیا در این کنسرت سرپرستی گروه را بر عهده داشت.

افتخاری در دو دهه گذشته بیشتر آلبوم‌هایش را در همکاری با آهنگسازانی جوان تولید کرد، اما این بار حضورش در کنار حسین پرنیا نوید بخش اثری خلاق و شنیدنی بود که همین گونه هم شد.

شاید بتوان حاصل این همکاری را نقطه عطفی در کارنامه این دو هنرمند پنداشت. افتخاری پس از چند سال آمده تا اثری تازه برای مخاطبان موسیقی ایرانی ارائه کند. از طرف دیگر حسین پرنیا نیز پس از همکاری با زنده یاد ایرج بسطامی و انتشار آثاری به یاد ماندنی، ‌ چندان به سراغ خواننده‌های معتبر و مطرح نرفت. پرنیا در این سال‌ها بیش از هر چیز به موسیقی بی‌کلام پرداخت.

حاصل همکاری افتخاری و پرنیا فروردین 1393 در بازار موسیقی ایران منتشر می‌شود. برای این آلبوم هنوز نام مشخصی ندارد اما احتمال دارد نامش «پادشاه فصل‌ها» باشد.

امروز دهم فروردین که زادروز علیرضا افتخاری است بهانه‌ای بود برای نوشتن این مطلب. افتخاری تاکنون خوانندگی بیش از 60 آلبوم موسیقی را بر عهده داشته است. وی در سال 1389 موفق به اخذ نشان چهره‌های ماندگار شد.

او در سال 1337 در اصفهان بدنیا آمد. در کودکی نزد استاد طباطبایی نوازنده ویولن تعلیم دید. از 12 سالگی نزد استاد تاج اصفهانی به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت. پس از مدتی نیز همزمان به بهره گیری از محضر استاد جلیل شهناز و استاد حسن کسایی در زمینه ردیف‌های موسیقی سنتی مشغول شد. در سال 1357 در آزمون باربد و در محضر اساتیدی چون علی اکبر خان شهنازی، داریوش صفوت، علی تجویدی و... موفق به کسب رتبه نخست گشت.

از سال 1360 پس از درگذشت تاج اصفهانی نزد استاد دادبه به ادامه تعلیم موسیقی پرداخت. در سال 1362 اولین آلبوم خود را به توصیه استاد فرامرز پایور با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد.

پس از آن آثار او از صدا و سیمای ایران به صورت مرتب پخش شده و برنامه‌های مختلفی در کشورهایی چون ژاپن، آلمان، کانادا و انگلستان برگزار نمود.

وی در طول سه دهه فعالیت حرفه‌ای خود، تا کنون موفق به انتشار بیش از 60 آلبوم موسیقی در سبکهای سنتی، ارکسترال و تلفیقی با همکاری هنرمندانی چون پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، فریدون خوشنود، علی تجویدی، عباس خوشدل، محمدعلی کیانی‌نژاد، جهانبخش پازوکی، جلال ذوالفنون، هابیل علیف، فریدون شهبازیان و کامبیز روشن‌روان شده‌است.

از آلبوم‌های معروف او می‌توان به مقام صبر، راز و نیاز، سروسیمین، شور عشق، نیلوفرانه، یاد استاد، سرمستان، مستانه، امان از جدایی، قلندروار و صیاد اشاره کرد.

انتهای پیام /