به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «چ» یکی از مهمترین فیلمهای این سالهای سینمای ایران همچنان روی پرده سینماهاست. در مدت اکران فیلم، شخصیتهای مختلف فرهنگی و سیاسی به تماشای آن نشستند و طیف وسیعی از اظهارنظرها در فضای رسانهها به راه افتاد.
عبدالجبار کاکایی شاعر و فعال فرهنگی معاصر یادداشتی در مورد این فیلم نگاشته است. متن این یادداشت به این شرح است:
فیلم «چ» حاتمیکیا از نظر فنی بیشتر از تصور من درباره سینمای ایران بود. اما من، بیشتر در سینما، محتوا محورم و متاسفانه به موضوع توجه میکنم نه صرفا سینما.
"چمران" حاتمیکیا جلوههایی از "عباس" آژانس شیشهای داشت، هر دو دلسوزیشان برای جان مردم به یک اندازه بود، هر دو خدا محور و تکلیفگرا بودند، اما اصغر وصالی فیلم "چ" شباهت زیادی به "حاج کاظم" آژانس داشت. هر دو شجاع اما شایسته توجه و ترحم ...
تحلیل حاتمیکیا را البته با این استنباط خودم از فیلمهایش، میپسندم. برای نسل من که بیشتر با اصغر وصالیها و حاج کاظمها زندگی کرد، اما آرزوهای بزرگتری داشت، این نگاه منصفانه و واقعگرایانه ست. هم احترام اصغر وصالی و حاج کاظم حفظ میشود، هم طراز انقلابیگری در اندازه چمران و عباس طرح میگردد ...
نگاه ابراهیم حاتمیکیا به کردستان تا حدی تابع قرائت رسمی نظامهای سیاسی مرکزگرا بود، اما گوشههای قابل اعتنایی دارد که میشود، آن را قرائتی آزاد از اختلافات سیاسی آن سالها تلقی کرد.
نهایت این که حاتمیکیا در معرفی چمران با اتکا به حافظه نسل خودش خیلی عمیق نشده برای بینندهای که کهنه چریکی را میبیند که مرتب عینکش را پاک میکند و گاهی حواسش به صدای اذان است چمران هنوز آدمی ناشناختهست....
انتهای پیام/