به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، شاید این آمار که ایران بیشترین مصرف لوازم آرایشی در جهان را دارد، واقعی نباشد اما باید قبول کرد که در خاورمیانه بعد از عربستان در جایگاه دوم قرار داریم. نکته جالب اینجاست که این دوکشور اسلامی بیشترین مصرف کننده محصولات آرایشی هستند!! اما با نگاهی به آمار مصرف لوازم آرایشی در غرب و کشورهای پیشرفته می بینیم که شرکت های تولید کننده با رکود فروش داخلی رو به رو هستند و بیشترین مصرف محصولات آرایشی به افراد مسن و سالخورده اختصاص دارد.
لذا ریشه یابی این روند مصرف می تواند نشان دهنده برخی معضلات در جامعه ما باشد. متاسفانه مشاهده می شود که سن استفاده از این محصولات به زیر 15 سال رسیده است و شرکت های خارجی هدف خود را از زنان و دختران جوان به دختران نوجوان تغییر داده و روی آنها متمرکز شده است که هم جنبه اقتصادی دارد و هم جنبه سیاسی – فرهنگی.
اما بخش دیگری از دلایل افزایش مصرف به داخل خانواده و شخصیت خود فرد بر می گردد. در تفاسیر مختلف در این باره خوانده ایم که افراد برای جلب توجه و نداشتن اعتماد به نفس آرایش را برای خودنمایی انتخاب می کنند. اما نمی توان قبول کرد که اکثریت قریب به اتفاق جامعه مشکل کمبود شخصیتی و اعتماد به نفس داشته باشند. البته نقش این مولفه را کتمان نمی کنیم اما به نظر می رسد اصل قضیه این نیست.
به چند مولفه فرعی اشاره می کنیم شاید اصلا مورد تایید کارشناسان هم نباشد اما بی تاثیر نیست.
اگر نگاهی به پوشش مورد تاییدی که ما درجامعه به آن حجاب کامل می گوییم، بکنید، نوعا این قبیل البسه از رنگ های تیره و رسمی تهیه می شوند و طبیعی است وقتی رنگ های شاد در مدل پوشش جامعه ما به عنوان آراستگی و زیبایی معنا نمی شود اشخاص به استفاده از این رنگ ها در جایی دیگر تمایل پیدا می کنند، یکی از این جاها صورت افراد است.
نکته بعدی اینکه در سال های اولیه انقلاب جامعه مجالی برای استفاده از لوازم آرایشی در انظار را نداشت و با گذشت زمان به یکباره درب های ورود این محصولات برروی جامعه گشوده شد و جامعه همچون عطش زده ای در مقابل نهری پرآب قرار گرفت و روند افراط و تفریط برآن غالب گردید.
از منظری دیگر استفاده از لوازم آرایشی به نوعی فرهنگ در جامعه ما مبدل گردیده است که افراد پس از گذشتن از یک حد سنی ناخودآگاه وارد آن می شوند. تاکید ما بیشتر بر این گزینه است و این موضوع را به عنوان یک ناهنجاری فرهنگی می دانیم.
مشکلات فرهنگی همواره از یک مجموعه علت و معلول های متعدد تشکیل می شود و دلیل واحد برای آن مطرح نیست. در نمونه ای از این علل می توان به افزایش سن ازدواج اشاره کرد. با توجه به جوان بودن جمعیت ایران و پررنگ بودن جمعیت زنان مشاهده می کنیم که تعداد دخترانی که از سن ازدواج آنها گذشته بسیار فراوان می باشد.
دختران جوانی که تا این زمان باید ازدواج می کردند و در بین زنان جامعه جای می گرفتند، مجرد مانده و نوعی تضاد میان شخصیت و جایگاهشان در جامعه به وجود می آید و برای اینکه خود را به موقعیتی که باید می بوده و الان نیستند، برسانند دست به تظاهر می زند. نوع لباس، گویش، رفتار و حتی آرایش آنها نیز تغییر می کند.
عامل دیگر گرایش به همسو شدن با اطرافیان برای جا نماندن از قافله می باشد. وقتی دختر جوانی که پا به محیط های آموزشی و کاری می گذارد و خود را جدای از دیگران می بیند مجبور می شود تا با تغییر خود با دیگران همراه شود تا جدا از جمع نماند.
دلایل فراوان و فرصت کم است اما جا دارد که اهل علم چه در حیطه مذهب و چه در حیطه اجتماع با رویکردی فرهنگی به این موضوع نگاه کنند. چون برخوردهای سلبی و مستقیم با این قبیل معضلات چه در خانواده و چه در جامعه، اثری عکس دارد و بیشتر افراد را نسبت به آن تحریک می کند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.