به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، محمدصادق عابدینی در جوان نوشت؛ یک سال از درگذشت مرحوم امیرحسین فردی گذشته است و ما هنوز هم بعد از این مدت به این فکر میکنیم که نبود یک نویسنده و مدیر انقلابی را چگونه جبران کنیم. متأسفانه بسیاری از داشتههای فرهنگی انقلاب بدون جانشین هستند و هروقت دست زمانه و تقدیر الهی یکی از آنها را از بوستان فرهنگ انقلاب میچیند، تا مدتها جای خالی آنها به چشم میآید و گاهی پیدا کردن جایگزین برای آنها بسیار سخت میشود. قسمت دردناکتر این قضیه وقتی است که تلاشها برای یافتن جانشین این افراد بینتیجه باقی بماند و مجبور باشیم با یک عقبگرد به اشخاصی در سطوح پایینتر دلخوش کنیم.
نسلی که از ابتدای انقلاب اسلامی بهصورت جدی وارد عرصه ادبیات شد و در عین جوانی و بیتجربگی توانست قدمهای بلندی را برای تثبیت سبک ادبی انقلاب بردارد، امروز تقریباً بیجانشین است، بهخصوص آنکه در این بین کسانی بودند که علاوه بر هنر نگارش و نویسندگی، از هنر بالاتری بهنام مدیریت برخوردار بودند و توانستند سکاندار ادب انقلاب باشند، مرحوم امیرحسین فردی به این جهت میان نویسندگان انقلاب از جایگاه ویژهای برخوردار بود، فردی توانست در جایگاه یک معلم و یک مدیر فرهنگی دست به تربیت نیرو بزند.
درست در زمانی که پهلویها سعی داشتند با تبلیغ و واردات آثار ادبی غربی و تربیت نسل نویسندگان غربگرا، ادبیات ایران را در خدمت تغییر سبک زندگی اسلامی مردم قرار دهند، امیرحسین فردی در مسجد جواد الائمه اقدام به تأسیس کتابخانه کرد و حلقهای از جوانان متعهد را در آنجا جمع کرد که بعد از انقلاب پایهگذار حوزه هنری شدند. این نویسنده حتی نگذاشت در تلاطمهای اولیه انقلاب، مهمترین نشریه کودکان کشور از نفس بیفتد و در آن شرایط حساس بار مدیریت «کیهان بچهها» را به دوش کشید تا امروز نسل جوان کشور یا همان بچههای دهه شصت، بخشی از خاطرات خوب کودکیشان را مدیون فردی باشند.
بیشک در فضای خاص دهه 60 و در حالی که کشور دستخوش جنگی ناخواسته شده بود، ایجاد ساختارهای جدید فرهنگی بدون حضور و مدیریت جوانانی چون مرحوم فردی میسر نبود. حوزه هنری در آن سالها، بارهای به زمین مانده بسیاری را از زمین برداشت و امروز تازه متوجه میشویم که اگر امثال مرحوم فردی آن زمان قاطعانه جلوی افکار انحرافی چون مخملباف را نمیگرفتند، اوضاع فعلی ما بهچهنحوی میبود!
اگر امروز جای خالی فردی کاملاً به چشم میآید، نهتنها بهخاطر این است که وی نویسنده رمانهایی چون «اسماعیل» یا «گرگسالی» است، بلکه ما مدیری انقلابی را از دست دادیم که مانند درّی بیهمتا بدون جایگزین بوده است. تعبیر «هنرمند مؤمن و سختکوش» که در پیام تسلیت مقام معظم رهبری در مورد مرحوم فردی به کار برده شد، حق مطلبی بود بهپاس نزدیک به چهار دهه تلاش و ممارست جوانی که عمر خود را وقف انقلاب نمود و با انقلاب رشد کرد و به کمال رسید. میراث امیرحسین فردی امروز میان ما جاری و ساری است، گویا هنوز فردی میان ما نفس میکشد و چه خوش گفت سعدی که «مرد نکونام نمیرد هرگز»، تنها دغدغههای ما این است که بعد از فردی چهکسی میتواند لایق تعبیر «هنرمند مؤمن و سختکوش» باشد.
انتهای پیام/*
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوماً بهمعنای تأیید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.