ماجرا از چند خط نوشته یکی از دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) در صفحه شخصی‏‌اش در فیس‌بوک آغاز شد:

«چند روز پیش در دانشگاه امام صادق(ع) مراسمی با سخنرانی پناهیان و مداحی حاج میثم مطیعی خودمان برگزار شد. اگر پناهیان سخنران باشد دیرتر می‌‏روم تا فقط از نوای میثم عزیز استفاده کنم چون حوصله شنیدن حرف‏های ذوقی و بی‌‏قاعده‏ نام‌برده را ندارم. ولی خوب، این‌‏بار ده دقیقه‏ پایانی سخنرانی رسیدم. پناهیان برخی دانشجویان امام صادق(ع) را که به ماشین گران‌قیمت و دنده اتوماتش گیر داده بودند مورد تمسخر قرار داد و نیشخندی حواله‌شان کرد و گفت: بچه حزب‏‌اللهی باید پولدار باشد، اگر پول ندارید عرضه ندارید! باید عرضه داشته باشید! من معنی عرضه را نمی‌‏دانم؛ اگر کسی هست که مرا در درک این کلمه یاری کند خوشحال می‌‏شوم».

 

کمی بعد و به‌صورت احتمالاً اتفاقی در آستانه مناظره ‏تلویزیونی حجت الاسلام و السلمین پناهیان و دکتر آشنا در برنامه‏ دیروز، امروز، فردا همین چند خط کوتاه توسط سایت‌های مختلف خبری داخلی و ضدانقلاب منعکس شد. پناهیان، ماشین گران‌قیمت و پولداری! کسی نمی‌‏پرسید فردی که به‌بیان خودش تنها 10 دقیقه‏ آخر سخنرانی رسیده چگونه می‌‏تواند درباره ‏آنچه گفته شده قضاوت کند.

 

اما ماجرا چه بود؟ آن ماشین گران‌قیمت و مدل بالا که گفته می‌‏شد، پژوپارس بود! و ماجرای دنده‏ اتوماتیکش را هم پناهیان در همان سخنرانی توضیح داده بود که به‌دلیل مجروحیت و جانبازی‏‌اش است.

 

و موضوع سخنرانی راجع به برکت بود و مقوله ‏فقر و ثروت. بحثی که در بیانات رهبر انقلاب نیز بارها و بارها تکرار شده است. پناهیان به‌زیبایی از مغفول ماندن مقوله برکت در علوم انسانی رایج و علم اقتصاد کنونی سخن گفت و با ذکر مثال‌هایی به اهمیت توجه به مقوله برکت که یکی از مسائل مغفول در جامعه کنونی ماست، اشاره کرد.

 

او سپس به بحث فقر پرداخت و توضیح داد که تولید ثروت در روایات و بیانات امیرالمؤمنین(ع) نیز امری پسندیده است و منافاتی با زهد ندارد. پناهیان تأکید کرد: «می‌‏گویند ما می‏‌خواهیم زاهدانه زندگی کنیم. خوب، زاهدانه زندگی کن! اما پول داشته باش و سفره بنداز. خودت نخور!» پناهیان توضیح داد: نباید به هرکسی که برای تولید ثروت در جامعه تلاش می‏‌کند با نگاهی غضب‏‌آلود و منفی نگاه کنیم. گاه این ثروت از ناحیه برکتی است که خداوند عنایت می‌‏کند. او همچنین توضیح داد: فقر نیز یا ریشه در خواست خدا دارد یا ریشه در تنبلی. فقر، ممدوح نیست و نباید آن را مساوی زهد قرار داد و تلاش برای زندگی زاهدانه را بهانه برای تنبلی و بیکاری. پناهیان تصریح کرد: «جامعه ما جامعه‏ الگویی نخواهد شد مگر آنکه از این برکات برخوردار باشد.» همین بیان ساده موجب شد باب تخریب ‌ها و انتقادهای این‌چنینی باز شود.

 

اما ذکر فرازهایی از بیانات مقام معظم رهبری در همین فضا خالی از لطف نیست. ایشان می‌‏فرمایند: «دو چیز را با هم نباید مخلوط کرد، یکی، تولید ثروت است، کسی فعالیت کند به‌شکل صحیحی و ثروت تولید کند، یکی، نحوه تولید و نحوه‌ استفاده است. بخش اول قضیه، چیز مطلوبی است؛ چون هر ثروتی که در جامعه تولید می‌شود، به‌معنای ثروتمند شدن مجموع جامعه است... در روایات ما هم هست: "نعم العون الدّنیا علی الآخرة"؛ از این ثروت برای آباد کردن آخرتت استفاده کن. توصیه دوم: "ولاتنس نصیبک من الدّنیا"؛ سهم خودت را هم فراموش نکن. خود تو هم سهمی داری، نصیبی داری؛ آن را هم ما نمی‌گوییم که استفاده نکن؛ خودت بهره‌‌مند نشو از این ثروت؛ نه، بهره‌‌مند هم بشو؛ مانعی ندارد. سوم: "و أحسن کما أحسن الله إلیک"؛ خدا به تو این ثروت را داده؛ تو هم وسیله‌‌ای شو که بتوانی این ثروت را به دست مردمی که نیازمندند، برسانی، یعنی سهمی از این را به مردم بده. چهارم: "و لاتبغ الفساد فی الأرض"؛ فساد ایجاد نکن. آفت ثروت که باید از آن جلوگیری کرد، ایجاد فساد است. به او نمی‌گویند ثروت جمع نکن، یا از این ثروتی که داری، برای ازدیاد آن استفاده نکن؛ یا آن را به کار تولید و سازندگی و تجارت نزن؛ می‌گویند سوء استفاده نکن؛ از این ثروتت استفاده خوب بکن، که بهترین استفاده این است که آخرتت را با این آباد کنی. نصیب خودت را هم داشته باش؛ سهم خودت را هم داشته باش. منطق اسلام این است».

 

رهبر انقلاب به‌تفصیل به موقوفات حضرت علی(ع) اشاره کردند و فرمودند: «تولید ثروت چیز خوبی است. اگر چنانچه در این تولید ثروت، قصد صرف او برای کار خیر، برای پیشرفت کشور، برای کمک به محرومان باشد، حسنه هم هست، ثواب هم دارد.» ایشان به تلاش‏‌های خیّرین مدرسه‌ساز و مانند آنها اشاره کردند و افزودند: «ما با این بد نیستیم. چرا بی‏خود در بیرون منعکس بشود که نظام اسلامی و مسئولان کشور، تا کسی بخواهد یک مقدار پول به دست بیاورد، اخمهای‌شان را در هم می‌کنند؛ احساس بغض و نفرت نسبت به او می‌کنند، این‌جوری نیست؛ واقعیت این نیست».

 

از این قبیل سخنان در فرمایشات رهبر انقلاب زیاد است و اتفاقاً بی‌کم‌و‌کاست همان چیزی است که حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در دانشگاه امام صادق(ع) مطرح کردند.

 

به‌راستی این چه مشی و منشی است که در کشور به راه افتاده و به‌جای بحث و نقد عالمانه، آزادانه و منطقی این‌چنین فضایی را به راه می‌‏اندازد؟ آیا این برخوردها دینی است؟ به‌راستی چرا عده‌ای  که در این چند سال اخیر از صحبت‌های ارزشمند و راهبردی حضرت حجت الاسلام پناهیان استفاده کرده‌اند، در مقابل دروغ و اهانت‌های اخیر پاسخ و حرکت روشنگرانه‌‏ای انجام ندادند؟!

 

منبع: فرهنگ نیوز

 

انتهای پیام/*
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به‌معنای تأیید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.