به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، شاید بهار نوید رویش باشد اما این بار بوی غم و اندوه هجران است که از بهار سبز استشمام می‌شود، از صبح، سامرا با بغضی پر از اندوه و با نگاهی مضطرب قطره قطره می‌بارد. انگار از کوچه کوچه‌های شهر در این فصل رویش بوی غم و داغدیدگی استشمام می‌شود، از صبح زود زمزمه نوحه گر نخل‌های گیسو پریش لرزه بر اندام شهر انداخته است.

چندین ماه است که قلب غمزده خانهِ کوچکِ امام در چنگال اختناق کفتارهای روزگار است، امروز نبض این خانه از هستی ایستاد و صدای قهقهه مستانه گرگ صفتان عباسی در کوچه‌های سامرا پیچید. آن چنان مستانه هلهله می‌کنند که عاشورای 60 و هلهله حرامیال آل زیاد دوباره تداعی می‌شود، دوباره بزم شراب و توهین به عصمت تداعی شد، انگار عادت دیرینه جاهلان است که با کشاندن امام معصوم در بزم شراب به ساحت ملکوتی او توهین کنند.

از امروز دیگر کسی خورشید دهم را نمی‌بیند، انگار که پرتو‌های الماس دهم زود‌تر از موعد به خاموشی می‌گراید و مردمی امروز از مهربانی آفتاب محروم می‌شوند.

از صبح زود دانشگاه احساس فرشتگان، غرق در همهمه است، خیل ملائک فوج فوج با تابوتی از نور برای بردن امام مهربانی‌ها به زمین هبوط می‌کنند، فرشتگان به زمین آمدند تا امامی را که تمام موجودات به ارتفاع نگاهش سجده، و ژرفای شکوهش را در عرش، جستجو می‌کنند را از قلب این خانه تنها به سایه امن الهی ببرند تا در جوار حضرت حق بیاساید.

امروز یک نور، یک الماس، خورشیدی تابان از سلاله نور با تنی رنجور کوله بار خستگی‌اش را بر دوش کشید و از این دنیای فانی هجرت کرد، بزرگ مردی از قلب خاندان رسول مهربانی‌ها در بهاری غمگین به خزان نشست و همسایگی اهل بهشت را برگزید. بزرگ مردی که کور دلان و کوته فکران به آفتاب حسن جمالش رشک می‌ورزیدند، ‌‌‌ همان کور دلانی که جهل مجسم تاریخ بودند و حماقت و نادانی آن‌ها ابو لهب وابو جهل را نیز شگفت زده کرده بود، امروز در سکوتی تلخ از این دنیا عروج کرد، اما.... اما آفتاب دهم با پرورش شاگردان بی‌نظیری چون عبدالعظیم حسنی در زمان جهل بنی عباس، تحولی شگرف در جامعه ایجاد کرد.

از صبح لرزه بر اندام هستی مستولی شده است و شال عزا بر گردن شیعیان جهان است. انگار تمام سرمایه امروز ما همین سیل اشک‌های جاری ماست که کویر خشک صورتمان را در غم هجرانت آبیاری می‌کند، امروز اشک‏‌هایمان، مرغان دریایی ‏اند که ساحل چشمانمان را در بوی غربت حرم تو جست‏وجو می‌کنند، اصلا اشک‏‌هایمان، کبوترانی‌اند که آرزو دارند گره دخیل‏‌هایی شوند که به ضریحت بسته شده است. امروز؛ روز یتمی شیعیان جهان است.

از سحرگاه روز واقعه، باد‌ها پریشانند و رود‌ها بی‌تابانه ضجه می‌زنند، ابر‌ها ناله کنان اشک می‌ریزند و زمین غمگین غربت از دست دادن امامی است هدایتگر جهانیان است.

چراغ هدایت! سایه پر مهرت را از زمین دریغ نکن، که دست‌های یتیمی این جهان در جست‌و‌جوی وجود بهارانه‌ات می‌چرخد و مویه می‌کند، از امروز که روز تشییع غریبانه تو بر بال فرشته‌ها و روز رهایی تو از حصار تنگ نظری هاست، فصلی از انتظاری کشنده اما شیرین برای ما آغاز شد؛ انتظاری که بیش از هزار سال است هنوز تازه و ماندگار است، انتظاری برای آمدن منجی موعود.

یادداشت از زهرا رئیسی

انتهای پیام/ ق