به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، مرد مجرمی را محکوم کردند که یا باید دو من پیاز بخوری یا دویست چوب بر تو زنیم و یا مبلغی پول بدهی تا آزاد شوی. مرد بیچاره برای انتخاب آسان تر گفت: پیاز را می خورم. اما هنوز پیاز چهارم پنجمی را نخورده بود که اشک از چشمانش جاری شد و زبان و معده اش به سوزش افتاد. بنابراین گفت: پیاز را نمی توانم بخورم به من چوب بزنید. چند چوب که خورد، دید خوردن چوب هم بسیار سخت و غیرقابل تحمل است. بنابراین گفت: پول را می دهم و پس از دادن پول گفت: دریغ، بر اثر نادانی هم پیاز خوردم هم چوب و آخرش هم پول را پرداختم. این مثل را درباره کسانی به کار می برند که برای انجام کاری دست به چند راهکار ناقص می زنند و از این شاخه به آن شاخه می پرند.

منبع:خراسان
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.