به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، 13 رجب سالگرد واقعه‌ای بس شگرف در عالم هستی است. حقیقتی که از دل آن جهانی ظهور کرد و هستی را وجود بخشید.
علی(ع) آمد و ارزش زیستن بر زمین را معنائی دوباره بخشید. علی(ع) آمد و آسمان، ستاره باران عشق به راه انداخت. علی (ع) آمد تا دنیای ویرانه شدن‌ها، تاابد آباد شود.
علی(ع) آمد تا علی معنا شود...

کعبه شکافت و مردانگی روئیدن گرفت

ولادت نخستین ستاره آسمان امامت و ولایت همچون ولادت دیگر کودکان، عادی و به سادگی نبود. این ولادت با تحولات شگفت‌آور و معنوی همراه بود.

فاطمه بنت اسد مادر حضرت علی(ع)، خدا پرست بود و با دین حنیف ابراهیم زندگی می‌کرد. وی در دورانی که امام علی(ع) را در شکم داشت خود را غرق در نور الهی می‌دید و گوئی از ملکوت اعلی به وی الهام شده بود که این طفل با دیگر نوزادان تفاوت بسیار دارد.

شیخ صدوق و فتال نیشابوری از یزید بن قعنب نقل کرده اند که می‌گفت: من با عباس بن عبدالمطلب و گروهی دیگر در کنار خانه خدا نشسته بودیم که فاطمه بنت اسد درحالی‌که 9 ماه باردار بود و درد می‌کشید گفت"خدایا من به تو و به آنچه از رسولان و کتاب‌ها از جانب تو آمده اند ایمان دارم و سخن جدم ابراهیم خلیل الله را تصدیق می‌کنم و اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است، به‌حق آنکه این خانه را ساخته و به‌حق مولودى که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان".

یزید بن قعنب می‌گوید ما به چشم خود دیدیم که خانه کعبه از پشت شکافت و فاطمه به‌ درون خانه رفت و از چشم ما پنهان شد و دیوار به هم بر آمد، چون خواستیم قفل درِ خانه را باز کنیم گشوده نشد، پس دانستیم که این‌کار از امر خداى عز و جل است.

فاطمه پس از 4 روز بیرون آمد و در حالی‌که امیر المؤمنین (ع) را بر روى دستان خود داشت گفت" من بر همه زنان گذشته برترى دارم چون آسیه خدا را به پنهانى پرستید در آنجا که پرستش خدا جز از روى ناچارى خوب نبود و مریم دختر عمران نخل خشک را به دست خود جنبانید تا از خرماى تازه چید و خورد(و هنگامیکه در بیت المقدس او را درد مخاض گرفت ندا رسید که از اینجا بیرون شو اینجا عبادتگاه است و زایشگاه نیست) و من داخل خانه خدا شدم و از میوه‏هاى بهشتى و برگ و بار آنها خوردم و چون خواستم بیرون آیم هاتفى ندا کرد :اى فاطمه نام او را على بگذار که او على است و خداوند على الاعلى فرماید من نام او را از نام خود گرفتم و به‌ ادب خود تأدیبش کردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانیدم و اوست که بت‌ها را از خانه من می‌شکند و اوست که در بام خانه‏ام اذان گوید و مرا تقدیس و تمجید کند؛ خوشا بر کسانی‌که او را دوست بدارد و فرمانش برند و واى بر کسانى که او را دشمن دارند و نافرمانیش کنند.

افتخار ولادت در کعبه

افتخار منحصر به‌فردی که براى حضرت على (ع) با ولادت در اندرون کعبه حاصل شده بر احدى از عموم افراد بشر چه در گذشته و چه در آینده به‌دست نیامده است و این سخن حقیقتى است که اهل سنت هم به آن اقرار و اعتراف کرده‌اند چنانکه ابن صباغ مالکى در فصول المهمه گوید: پیش از آن‌حضرت هیچ کس در خانه کعبه ولادت نیافت مگر خود او و این فضیلتى است که خداى تعالى به على (ع) اختصاص داد تا بشر مرتبه بلند او را بشناسند و از او تجلیل و تکریم کنند.

و چون نام آن‌حضرت على گذاشته شد القابی همچون حیدر ، مرتضى، اسد الله، امیر المؤمنین ، اخو رسول الله، عروه الوثقی، کلمه الحسنی، سید الاوصیاء، خیر المؤمنین، امام المتقین، اول العابدین، الزهرالزاهدین، روح الله، عین الله، باب الله، سیف الله، عبدالله و دیگر اسماء و القاب مقدس هم برایشان نهاده شد.

کنیه آن حضرت ابو الحسن و ابوتراب است. مادرش او را در خانه خدا به دنیا آورد در حالی‌که بیت و مسجد الحرام آستانه او بود. در شبى که ستاره‏هاى منحوسش ناپیدا بوده و سعیدترین ستاره به‌همراه ماه پدید آمده بود، قابله ‏ها‌ی دنیا هیچ مولودى را همچون او لباس نپوشانیده‌اند، به‌جز پسر آمنه محمد رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم.

انتهای پیام/ ق