به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم؛ وبگاه تحلیلی المانیتور در گزارشی با اشاره به سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران طی ده ماهه گذشته اعلام کرد که علیرغم تضاد غرب و روسیه و اختلاف و تطابق منافع مختلف تهران با این دو جبهه بینالمللی، کشورمان همزمان به دنبال گسترش روابط اقتصادی با غرب و روسیه است. در این مطلب آمده است: احتمال دستیابی به یک توافقنامه جامع هستهای بین ایران و غرب طی تابستان سال جاری این پرسش را به میان میکشد که ایران نسبت به روسیه (که یک شریک تاریخی اما دارای نوسان در حوزههای نفت، گاز و انرژی هستهای است) و آمریکا (یک شریک بالقوه که تلاشهایی بینالمللی را برای انزوا، فشار و تحریم ایران را هدایت کرده اما تنش فزایندههای را با روسیه دارد) چه رفتاری را اتخاذ خواهد کرد.
با این حال شواهد بیانگر این است که ایران هرچند دارای روابط عمیقی با روسیه است اما علاقهمند است روابط خود را با غرب نیز گسترش دهد. برای مثال روحانی در سخنرانی خود در اجلاس داووس سوئیس خواستار پایان بخشیدن به دهها تخاصم بین آمریکا و ایران شده و از شرکتهای بین المللی خواست تا فرصتهای ایجاد شده در ایران را دریابند. در این زمینه برخی رسانههای غربی گزارش دادند که حضور بیژن زنگنه وزیر نفت اصلاحطلب دولت ایران در داووس نشانه آشکاری از علاقه روحانی برای جلب سرمایهگذاران خارجی (غربی) به کشور است.
ماه گذشته نیز محمدرضا نعمتزاده یکی دیگر از وزرای مهم کابینه روحانی در اظهاراتی به غرب اطمینان داد که کشورش میتواند یک تأمینکننده "قابل اعتماد، امن و طولانیمدت" گاز باشد، در واقع وی با این سخنان خود این پیام را به غرب منتقل کرد که در زمینه تأمین گاز اروپا، ایران قابل اعتمادتر از روسیه است، کشور رقیبی (برای ایران) که بر سر بحران اوکراین تنشهای متعددی را با غرب تجربه کرده است و میتواند تأمین گاز اروپا را متوقف کند.
با این حال برقراری روابط بهتر اقتصادی با غرب خصوصا آمریکا، به روابط خوب ایران و روسیه بستگی دارد، زیرا مسکو عضو گروه 1+5 است و حمایت آن از توافق جامع هستهای برای رفع تحریمها ضروری است. همچنین حمایت روسیه در تأمین تجهیرات و فناوری نظامی ایران و ساخت تنها رآکتور هستهای این کشور در بوشهر اهمیتی اساسی داشته است و با انعقاد قرادادی جدید بین دو کشور قرار است دو نیروگاه اتمی دیگر را برای ایران بسازد. این در حالی است که فناوریهای نظامی و تسلیحات روسی طی سه دهه گذشته به حفظ توان سیستم دفاعی ایران کمک کرده است، آن هم در شرایطی که ایران تحت تحریم نظامی قرار داشته است. در آخرین مورد نیز دو طرف در ادامه تلاشهای خود برای تقویت روابط خود موافقت کردند که به ازای صادرات روزنانه پانصدهزار بشکه نفت ایران به روسیه، تهران مایحتاج خود را از این کشور وارد کند.
در این وضعیت با توجه به وضعیت اقتصادی ایران، بعید به نظر میرسد که روحانی به دنبال بهرهبرداری از یک فرصت در مقابل از دست دادن یکی دیگر باشد. روحانی پنج سال پیش و در نشستی تخصصی با گارشناسان روسی در مرکز تحقیقات استراتژیک ایران گفته بود که حتی اگر ایران با غرب مصالحه کند هرگز از روسیه رویگردان نخواهد شده و مواضعی علیه آن اتخاذ نخواهد کرد. وی هماکنون نیز بر این موضع خود قرار دارد.
انتهای پیام/