به گزارش خبرگزاری تسنیم پایگاه اینترنتی مارکت اوراکل طی گزارشی نوشت: هژمونی دلار الگویی بوده که به آمریکا اجازه داده است کارهایی را انجام دهد که اکنون در حال انجام است. کارهایی مثل خرج کردن پولی که این کشور در چیزهایی که تولید می کند ندارد. هژمونی دلار مکانیسمی است که از آن در سطح جهانی برای گول زدن محترمانه دیگر کشورها و خدمت به منافع سندیکای بانکی آنگلوساکسون استفاده می شود.
دلیل اصلی ای که هژمونی دلار مدت زمانی اینچنین طولانی دوام آورده است، عمدتا ناشی از نبود جایگزین های مناسب است. کشورهایی که تلاش کرده اند استفاده از دلار را کنار بگذارند، به عنوان کشورهای دشمن نامگذاری شده اند و جنگ ها و تحریم های اقتصادی ای علیه آنها به اجرا گذاشته شده تا زمانی که تبعیت آنها از این سیستم مجددا برقرار شود. اما در حالی که جریان ثروت به دلیل تداوم عدم تولید و مصرف زیاد و در نتیجه افزایش بدهی ها، در حال تغییر مسیر از آمریکا به دیگر بخش های جهان است، جایگزین هایی برای هژمونی دلار در حال پدیدار شدن است.
این گزارش افزود: جهان شاهد روند تغییر در سیاست های پولی و مبادلات تجاری است. مجموعه موافقتنامه های تجارت آزاد منعقد شده در طول دهه 1990، تاثیری جز معکوس کردن روند صنعتی شدن آمریکا و شتاب گرفتن انقلاب صنعتی در چین نداشته است. مشخصه عمده بازه زمانی اواسط دهه 1980 تا پایان قرن بیستم نیز کاهش ارزش دلار آمریکا در داخل این کشور بوده است. بر اساس گزارش دولت آمریکا از شاخص قیمت مصرف کننده، قیمت ها از 1986 تا 2000، 57 درصد افزایش یافته است.
بر اساس آمارهای جدید، قیمت ها از سال 2000 به این سو، 36 درصد دیگر افزایش یافته است که به اذعان بسیاری از کارشناسان یکی از تورمی ترین دوره های تاریخ آمریکا بوده است.
به بیان دیگر، در فاصله سال های 1986 تا 2013، ارزش دلار حدود 54 درصد کاهش یافته است.
اما اگر شما یکی از افرادی هستید که از این واحد پولی برای مبادلات تجاری بین المللی اش استفاده می کند، چه اندازه این کاهش ارزش دلار را احساس کرده اید؟ احتمالا شما چندان این کاهش قدرت خرید را احساس نمی کنید. یکی از کارکردهای پول، عمل کردن به عنوان ذخیره ارزش است و وضعیت دلار آمریکا همانند تلاش برای نگه داشتن شن بین دو انگشت شده است. هرچه شما بیشتر انگشتانتان را برای نگه داشتن شن ها فشار دهید، شن ها بیشتر به پایین خواهند ریخت.
اما این تنها نیمی از داستان و یک نسخه بسیار خلاصه شده از آن است. نحوه کارکرد هژمونی دلار بسیار ساده است. اگر دلار یک واحد پولی مورد استفاده برای ذخیره سازی باشد، آنگاه به صورت اتوماتیک وار تقاضا برای دلار ایجاد خواهد شد، زیرا کشورها نیاز دارند برای انجام مبادلات تجاری شان در زمان تغییرات سیاسی و وضعیت های اقتصادی، دلار ذخیره کنند. همزمان با کاهش ارزش دلار، تقاضا برای دلار نیز افزایش یافته است، زیرا کشورها برای انجام همان خریدهای قبلی شان به دلار بیشتری نیاز دارند. این یکی از بزرگترین ( وشاید مهمترین) دلیلی است که فدرال رزرو آمریکا توانسته است بدون استفاده از مدل ویمار، از سیاست های تورمی خود خارج شود.
در مقابل، آنچه کشورهای دیگر در مقابل این هژمونی انجام می دهند، کاهش مبادلات تجاری با دلار و انجام مبادلات با برخی واحدهای پولی دیگر و حتی در برخی موارد با طلاست. این اقدامات که برای حذف دلار از مبادلات تجاری انجام می گیرد، تقاضا برای دلار را کاهش می دهد و پنهان کردن تاکتیک های تورم زا نظیر تسهیل کمی را برای فدرال رزرو آمریکا مشکل تر می سازد.
آنچه به این هدف بانک مرکزی آمریکا کمک می کند این حقیقت است که اکثر بانک های مرکزی کشورهای دیگر دقیقا همان کار را تکرار می کنند. آنها به واحدهای پولی خود حمله می کنند تا برای تسهیل صادرات، ارزش آنها را پایین بیاورند.
اخیرا آمارهای رسمی حکایت از افزایش خرید طلا توسط چینی ها داشته است. اما خرید طلا توسط مردم چین نیست که باید آمریکایی ها را نگران سازد. بلکه این عملکرد بانک مرکزی چین و معاملاتی که این کشور با چین، ونزوئلا و ایران انجام می دهد است که، بر آینده هژمونی دلار تاثیر خواهد گذاشت.
ونزوئلا قرار است شروع به فروش نفت به چین با استفاده یوان به جای دلار کند. پیش بینی می شود که سودان و آنگولا نیز در آینده ای نزدیک اقدام به فروش نفتشان به یوان نمایند. هم روسیه و هم ایران قبلا استفاده از یوان در معاملات نفتی شان با چین را آغاز کرده اند . این اقدام به سرعت گرفتن یک قرارداد نفت و گاز 85 میلیارد دلاری بین چین و روسیه که به روبل و یوان انجام خواهد شد، کمک کرده است.
انتهای پیام/ 54