خبرگزاری تسنیم_ وحید شیخییگانه
معمولا گرایش و تمایل خاصی از سوی هنرمندان تئاتر برای به روی صحنه بردن نمایشنامههای برتر دنیای نمایش وجود دارد. اما اگر بخواهیم تعادل را بر دوکفه ترازو ایجاد کنیم و شاهد رشد و ترقی هنر تئاتر در مملکت خود باشیم مسلما باید توجه ویژهای از سوی هنرمندان و مسئولین به گونه آثار نمایشی ایرانی وجود داشته باشد. بطوری که در جشنوارههای مختلف و حتی در اجراهای عمومی شاهد آثار نمایشی ایرانی هستیم.
اکبر رادی، از جمله نمایشنامه نویسهای ایرانی است که در بین اهالی هنر تئاتر شناخته شده است و بسیاری از آثار او توسط هنرمندان در طی سالیان بر روی صحنه رفته است. اکنون که چند سالی از درگذشت این هنرمند میگذرد، هادی مرزبان کما فی سابق به اجرای آثار او میپردازد و در زمان کنونی نیز نمایشنامه «تانگوی تخم مرغ داغ» به کارگردانی او در تالار وحدت روی صحنه است. اما آنچه که در مورداین نمایشنامه باید به آن پرداخت به لزوم اجرای این اثر نمایشی در زمان کنونی است.
«تانگوی تخم مرغ داغ» به زندگی یک خانواده ایرانی میپردازد که دچار مشکلات خاصی هستند و تمام درهای پیش رو را به روی خود بسته میبینند و بعد از سالها آبروداری عاقبت کارشان به زندگی در مسجد میافتد. بدون هیچ اغراقی این نمایشنامه را باید یک اثر ضعیف و کسالت بار قلمداد کرد. نمایشنامهای که فاقد طرح داستانی منسجم است و حتی میتوان این نمایش را با آثار سینمایی از نوع فیلمفارسی مقایسه کرد. این اشاره به فیلمفارسی شاید برای آنهایی که این نمایش را ندیدهاند ادعایی عجیب باشد، اما واقعا صحنههایی مضحک و در عین حال خجالتآور در این نمایش وجود دارد که مسلما تلاش نویسنده را برای بازسازی یوسف و زلیخا زمان حال را در بر دارد، اما اگر از جایگاه تماشاگران در بالکن تالار وحدت شاهد میزانسنهای این صحنه باشید ممکن است که هر بیننده دیگری همچون ما فقط قهقهه بزند و حتی تاب دیدن ادامه نمایش را نداشته باشد و با شرم دستانش را حایل میان چشمان و سن تئاتر قرار دهد.
من به عمد به جایگاه تماشاگر برای تماشای این نمایش اشاره کردم، متوجه عمق فاجعه نشده باشند. با ایجاد فاصله فیزیکی در کنار فاصله احساسی میتوان حقایق را بخوبی درک کرد و به این نتیجه رسید که اجرای این نمایش در شرایط کنونی هیچ الزامی نداشته است. اگر قصد بر اجرای یک اثر ایرانی و جملگی از آثار «اکبررادی» بوده است، به نظر میرسد که میشد نمایشنامهای بهتر انتخاب کرد.
مسئله این نمایش چیست؟ یک خانواده ایرانی در دهه 40 هجری شمسی چه وجه مشترکی با زمانه حال ما دارد. «تانگوی تخم مرغ داغ» نه نمایشنامهای است که دارای پلات داستانی کششمند و جذابی باشد و نه شخصیتهای پویا و عملگرایی دارد که با حرکت خود چالشهایی در روایت ایجاد کنند. یکی از معایب این نمایشنامه تلاش نویسنده برای مطرح کردن شخصیتهای متعدد و تلاش مضاعفتر برای بسط و گسترش آنها است. همین مورد سبب میشود که داستان نمایشنامه فاقد یک قهرمان باشد، حتی ما نمیتوانیم که نمایشنامه را دارای قهرمان جمعی بدانیم. چون شخصیتهایی وجود دارند که در طول نمایشنامه به حاشیه رانده میشوند و حتی زمانی که در ادامه وارد داستان میشوند این ورود و خروج بیمورد بیشتر از گذشته مشکلات نمایشنامه را عیان میکند.
هادی مرزبان، به عنوان کارگردان این نمایش نتوانسته است کار خاصی در اجرا انجام دهد، یک دکور رئال اما مناسب با میزانسنهایی که انتظار آن را حتی با چشم بسته هم میتوان پیش بینی کرد؛ تنها کاری است که در این نمایش دیده میشود. شاید دیدنیترین مورد این نمایش حضور علی نصیریان، بازیگر برجسته تئاتر باشد که بخش عمدهای از اتمسفر و فضای نمایش را با حضور خود روی صحنه ایجاد میکند. بدون شک باید حضور علی نصیریان، را قدر دانست و امیدوار بود که در آینده شاهد حضور چنین بازیگرانی با آثار نمایشی به مراتب بزرگتری باشیم.
انتهای پیام/