اسماعیل بایگی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: آنچه از دیرباز در جامعه ما وجود داشته است این است که با وجود شکستن حصارهای گذشته و حرکت به سمت ساختارهای جدید باز در حوزه آثار مکتوب دچار یک نقیصه هستیم.
بایگی تصریح کرد: جامعه هنر امروز فقر شدیدی در حوزه نویسندگی دارد و شاید بزرگترین علت آن این باشد که صاحبنظران تئاتر این کشور بر این باور هستند که آسیب بزرگ از عدم آموزش است و حال آن که اگر آموزش وجود داشته چه امکانی برای ایجاد یک پایگاه آموزشی بوده است.
وی با اشاره به این که مسئولان تاکنون به بحث آموزش در تئاتر نپرداختهاند و با طرح این پرسش که آیا میتوان به آنچه تا امروز در زمینه آموزش تئاتر صورت گرفته بسنده کرد افزود: همان میزان که از نبود آموزش رنج میبریم سیاستگذاران هنری هم از چگونگی برگزاری این آموزشها رنج میبرند.
بایگی خطرنشان کرد: معتقدم آموزش فرایندی چند ساله است و نباید انتظار داشت در کوتاه مدت بتوانیم هنرمندانی را به جامعه هنری اضافه کنیم، از طرف دیگر آموزشدهندگان باید خود کارشناس باشند و به نوعی خود آموزشدیده حوزهای باشند که در آن به مطالعه میپردازند.
این نویسنده تئاتر مشهدی بیان کرد: تولستوی میگوید: "هنر علم است و تئاتر زندگی" و من فکر میکنم که این علم بسیار ساده دیده شده است، نویسندگی جدای از ذوق آن نیازمند خلاقیت و دانستن قواعدی است که بریا نوشتن لازم است.
وی خاطرنشان کرد: کلاسهای آموزشی برای تئاتر باید زنجیرهای باشد و در طول سال به طور منظم برگزار شود و شامل نظریات عملی و نظری باشد تا پس از پایان دوره آموزشی خروجی آن در عرصه عمل و نظر شخص باشد و تأثیر خود را بر جامعه هنری بگذارد.
بایگی با تأکید بر این که عنوان شدن مهم نیست و انسان بودن مهم است بیان کرد: همواره این برایم مهم بوده است که به آنچه مینویسم اعتقاد داشته باشم و معتقدم تنها زمانی قلم روی کاغذ حرکت میکند که باوری پشت آن وجود داشته باشد.
وی تئاتر را محصولی وارداتی به ایران دانست و گفت: ما در ایران تئاتر نداریم و به جای آن آیینهای مختلف داریم که متأسفانه روز به روز در حال محو شدن و کدر شدن است و شدت این فراموشی به حدی است که دیگر این آیینها دیده نمیشود.
انتهای پیام/