احسان روحی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: به نظر من در حوزه تئاتر آنچنان دغدغهای وجود ندارد و همواره تئاتر را مانند یک بچه سر راهی دیدهاند و این دقیقاً در حالی است که این هنر میتواند در فرهنگ جامعه موثر باشد.
روحی با اشاره به این که هنرمندان تئاتر خود باید بدانند که چه هدفی در ادامه برنامههای خود دارند تصریح کرد: پرسشی که همواره مطرح میشود این است که آیا ویژگیهای یک تئاتر خوب را تنها باید در پایتخت جستجوکنیم یا خیر.
وی خاطرنشان کرد: امروز تئاتر مشهد بیشتر از پول و بودجههای کلان به همدلی نیاز دارد، تئاتر مشهد آن یکپارچگی و همسویی که در سالهای پیش وجود داشت را باز یابد زیرا فقدان این همدلی ضربههای بسیاری بر بدنه تئاتر وارد کرده است.
روحی نسل هنرمندان دهه 90 در تئاتر مشهد را نسلی جسور و بلندپرواز دانست و افزود: این نسل تازه کار نسلی ماجراجو و خواهان دیده شدن است و دوست دارد با ماجراجویی خود را نشان دهد، به نظرم اگر بتوانیم از این نسل حمایت معنوی کنیم بسیاری از فشاری که روی آنهاست کاسته می شود و آنها از این فضای مردد و بیثبات بیرون میآیند.
این کارگردان تئاتر مشهدی عنوان کرد: احساسم این است که هرگاه ما به هنرمندان اعتماد کردهایم جواب آن را به خوبی گرفتهایم، در شرایط فعلی هم نسل دهه 80 باید با اعتماد به بچههای دهه 90 زمینههای مناسب برای فعالیت این هنرمندان را مهیا کند.
وی با تأکید بر این که موج نو میآید و هیچ کس نمیتواند و نباید جلوی این شور و اشتیاق را بگیرد گفت: تمام هنرمندان تئاتر در شاخههای مختلف فعالیت خود از نویسندگی و کارگردانی تا بازیگری و طراحی دکور و لباس باید اطلاعات خود را نسبت به تئاتر افزایش دهند.
روحی افزود: پیشنهادم به هنرمندان دهه 90 این است که از تجربههای دهه 80 استفاده کنند و همواره نگاه خلاقانه خود را به تئاتر حفظ کنند که تئاتر تنها با خلاقیت زنده میماند.
وی از نبود فضاهای آموزشی کافی برای هنرمندان تئاتر انتقاد و بیان کرد: در تئاتر مشهد متأسفانه هنوز بخش عمدهای از کار آموزش میلنگد و به نظر میرسد واقعاً کاری جدی در زمینه آموزش انجام ندادهایم تا آنجا که امروز هیچ منبع کافی برای آموزش تخصصی تئاتر نداریم.
کارگردان نمایش «لبخند بزن هاگ» اظهار کرد: هیچ برنامه تفصیلی برای تئاتر استان نداریم و تا برنامهای برای آموزش تئاتر مدون و اجرایی نشود به طور قطع باید به کارهای تکراری تن دهیم.
روحی عدم حضور مخاطبان را در سالن تئاتر نتیجه عملکرد هنرمندان تئاتر دانست و تصریح کرد: گاه ما نیز توجه نداریم که چه کاری را روی صحنه میبریم و مخاطب خود را به خوبی نمیشناسیم، در مشهد سه میلیونی شاید تنها هزار نفر به طور مستقیم با تئاتر ارتباط دارند و مابقی افراد هستند که شاید تئاتر را نشناسند.
وی با طرح این پرسش که چه تعداد سالن نمایش در مشهد داریم و آیا این تعداد کافی است گفت: متأسفانه نبود سالن کافی در مشهد به عنوان یک کلانشهر چند میلیونی سبب شده است مخاطبان ما مجبور شوند هر شب تنها از بین سه نمایش دست به انتخاب بزنند.
این کارگردان تئاتر عنوان کرد: سینما از وقتی اوج گرفت و خود را مطرح ساخت که به یک صنعت تبدیل شد در حالی که این اتفاق در مورد تئاتر رخ نداد، در شرایط فعالی هنرمندان تئاتر مشهد مورد حمایت قرار نمیگیرند و حتی شهرداری جز با در اختیار دادن چند پوستر تبلیغاتی همکاری دیگری با هنرمندان این حوزه ندارد.
روحی بیان کرد: تا کی کارگردان باید با هزینههای شخصی تئاتر تولید کند و تا کی هنرمندان تئاتر باید بگویند که از ما هیچ حمایتی نشد.
وی خاطرنشان کرد: اگر زیرساختهای کافی برای تولید تئاتر مهیا شود و این امکان را به کارگردانان و تهیهکنندگان تئاتر بدهد که با برنامهریزی دقیق و با تخصیص بودجه کافی به تولید کار بپردازند به طور مسلم تأثیر این رویکرد در رفتار مخاطب نیز دیده میشود و ما شاهد افزایش شمار مخاطبان خواهیم بود.
روحی اظهار کرد: تبلیغات برای تئاتر خیلی هزینه بردار نیست اما از آنجا که تئاتر برای مسئولان ما دغدغه نیست برای آن هزینهای نمیشود در حالی به راحتی میبیینیم که این حمایت مسئولان از سینما بوده است که این حوزه را به یک صنعت تبدیل کرده است.
وی با تأکید بر این که تئاتر بدون نفس گرم تماشاچی معنایی ندارد افزود: همان گونه که در راستای ارتقای فرهنگ رانندگی برای بستن یک کمربند ایمنی تبلیغ میکنیم باید برای تئاتر هم هزینه کنیم و باور داشته باشیم که این هنر قابلیت آن را دارد تا کارکردهای اجتماعی داشته باشد.
کارگردان نمایش لبخند بزن هاگ تأکید کرد: داشتن یک گروه تئاتر خوب اتفاق خوشایندی است که میتواند برای یک کارگردان رخ دهد، زیرا که گروه است که چند ماه در کنار کارگردان قرار میگیرد تا کاری به تولید برسد.
روحی افزود: امروز بزگترین دغدغهام این است که شرمنده گروه خود نباشم و تمام تلاشم این است تا بتوانم پاسخگوی زحمات این دوستان باشم.
انتهای پیام/