صحرا رمضانیان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: نمایش کارهای خوب و کارهای ضعیفتر در یک سالن سبب میشود تماشاگران از دیدن نمایش دلسرد شوند و این عامل خود مخاطبان تئاتر را در دراز مدت کاهش میدهد.
رمضانیان با تأکید بر این که سالنهای نمایش بر اساس کیفیتکارها باید طبقهبندی و رتبهبندی شود عنوان کرد: کف قیمت بلیت تئاتر در سال گذشته پنج هزار تومان بود و در سال جدید انجمن نمایشی کف این قیمت را هفت و سقف آن را 20 هزار تومان در نظر گرفته است و تعیین قیمت بلیت به عهده کارگردان است.
وی با اشاره به این که برای تعیین قیمت بلیت تئاتر باید شرایط سالن و مخاطب را در نظر داشت تصریح کرد: متأسفانه برخی از کارگردانان به این مسائل توجه ندارند و شورایی کیفی هم برای تعیین میزان قیمت نمایش وجود ندارد در حالی که در تهران هر سالن قیمت خاص خود را دارد و بر اساس آن نمایشها دسته بندی میشوند.
این کارگردان تئاتر مشهدی افزود: اجرای عموم در مشهد پدیدهای نوپا است و طول میکشد تا این جریان به یک رویه تبدیل شود و برای نهادینه شدن تماشای تئاتر در نزد عموم نیزامند گذشت زمان و ارائه کارهای خوب هستیم.
رمضانیان با تأکید بر این که هجرت از مشهد به تهران در هر صورت هجرت تلخی برای هنرمندان است گفت: به طور کلی میتوانم بگویم سقف تئاتر مشهد کوتاه است و این ما هنرمندان تئاتر نیستیم که خیلی قد بلندی داریم، این وضعیت سبب میشود بعد از مدتی هنرمندان تئاتر مشهد احساس کنند که این فضای برای رشد آنها ظرفیتهای لازم را ندارد.
وی با انتقاد از نگاه مسئولان مشهد به تئاتر در این شهر بیان کرد: در فضای تئاتر مشهد هر چه طرحهای جدید و بدیع مطرح میشود در بیرون با استقبال خوبی از سوی مسئولان مواجه نمیشود و این سبب میشود کسانی که میخواهند ایدههای خود را پرورش دهند از فضای تئاتر مشهد خارج شوند.
کارگردان نمایش «علائم حیاتی در کره مریخ» تصریح کرد: اجراهای عمومی آنقدر هنرمندان تئاتر را حمایت نمیکند که بتوانند به طور حرفهای در ان حوزه بمانند و به تولید آثار بهتر بپردازند، با پولی که از گیشه به دست میآید هزینههای ساخت نمایش پرداخت میشود اما در نهایت کار چندان به صرفه نیست و از لحاظ اقتصادی هنرمندان تأمین نمیشوند.
رمضانیان خاطرنشان کرد: خوشبختانه امروز در زمینه مخاطبان تئاتر شاهد اتفاقهای خوبی در مشهد هستیم، به عنوان نمونه در نمایش علائم حیاتی در کره مریخ به وضوح مشاهده کردم که مخاطبان عام و خاص در سالن حضور دارند به تماشای کار نشستهاند که این خود نشان دهنده افزایش فهم و سواد ماطبان مشهدی از تئاتر است.
وی با تأکید بر این که ارتباطی که یک مخاطب خاص با نمایش برقرار میکند با ارتباط مخاطب عام فرق میکند تصریح کرد: مخاطب خاص با دیدن نمایش از موقعیتها و شخصیتپردازیهای اثر لذت میبرد و این لذت بردن به نوعی فنی و حرفهای است.
این کارگردان تئاتر افزود: متأسفانه با وجود تحولی که در حوزه مخاطب در مشهد رخ داده است به طور کلی با توجه به شرایط فعلی آینده خوبی برای تئاتر مشهد نمیبینم زیرا به نظرم بچههای دهه 80 تئاتر مشهد سرانجام از این شهر کوچ میکنند و از آنجا که تعداد آنها زیاد نیست این مهاجرت تأثیر منفی خود را بر فضای تئاتر مشهد میگذارد.
رمضانیان با بیان این که از بچههای نسل جدید تئاتر تا کنون کار برجستهای ندیده است گفت: اکثریت جامعه جدید تئاتر رضایت بخش نیست و به نظرم باید به نسل جدید زمان بدهیم تا خود را به مخاطبانش معرفی کند.
وی با تأکید بر اهمیت آموزش برای هنرمندان تئاتر عنوان کرد: کانونها و شوراهای هنری باید فعالتی خود را بیشتر کنند تا زیربناهایی که دچار ضعف است قدرت بگیرد و تأثیر خود را بر فضای کلی تئاتر بگذارد.
رمضانیان خاطرنشان کرد: مخاطب عامی که به سالن نمایش میآید تنها 10 درصد از مخاطبان را شامل میشود و در واقع 90 درصد از مخاطبان همان بینندگانی هستند که تئاترهای کلاسیک را دوست دارند.
وی با تأکید بر این که فرهنگ تئاتر دیدن عوض نشده است اظهار کرد: فرهنگ و اطلاعات مخاطب عام باید افزایش پیدا کند تا تنها از کارهای فکاهی لذت نبرد چون به نظر میرسد در نگاه بسیاری از مخاطبان هنوز تئاتر خوب تئاتری است که به سالن نمایش برویم چیزی بخوریم و بخندیم.
انتهای پیام/