به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، اِقرَأ بِاسمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ، خَلَقَ الاِنسانَ مِن عَلَقٍ، اِقرَأ وَ رَبُّکَ الاَکرَمُ، اَلَّذی عَلَّمَ بِالقَلَمِ، عَلَّمَ الاِنسانَ مالَم یَعلَم. بخوان به نام پرودگارت که آفرید، انسان را از لختی خون بسته شده آفرید، بخوان در حالی که پروردگار تو کریم تر از همه کریمان است، آن کس که بشر را به وسیله قلم علم آموخت، به انسان آنچه را که نمیدانست آموخت.
انقلاب بزرگ برضد جهل، گمراهی، فساد و تباهی بوده و سزاوار منت گذاری خداوند منان و در بر دارند حکمت و تربیت است.
حضرت محمد (ص) به مرز چهل سالگی رسیده بودند، ایشان هرساله سه ماه رجب، شعبان و رمضان را در غار حرا به عبادت می گذارند، در آن شب تاریخی بود (شب 27 ماه رجب) که رسول اکرم (ص) در غار حرا مشغول راز و نیاز با خالق محبوب بودند که به ناگاه صدای خجسته و صلابتی را شنیدند که رسول خدا (ص) امر شد، بخوان به نام پروردگارت که آفرید.
هنگامی که ایشان از غار حرا پایین می آمدند زیر بار عظیم نبوت و خاتمیت جوامع اسلامی به جذب الوهی عشق برخود می لرزیدند، از همین رو زمانی که به خانه رسیدند خطاب به حضرت خدیجه (س) که از تأخیرشان نگران بودند گفتند: من را بپوشان احساس خستگی و سرما میکنم.
حضرت خدیجه (س) علت را از پیامبر اکرم (ص) جویا شدند که ایشان فرمودند: آنچه که امشب بر من گذشت بیش از طاقتم بود، امشب من به پیامبری برگزیده شدم.
همسر ایشان هم که از شادمانی سر از پا نمی شناختند روپوش پشمی گرمی بر قامت حضرت محمد (ص) پوشاندند و گفتند: من از مدتها پیش منتظر چنین روزی بودم و میدانستم که شما با دیگران فرق دارید و اینک به پیشگاه حق تعالی شهادت می دهم که شما آخرین رسول خدایید و من نیز به شما ایمان می آورم.
پس از حضرت خدیجه (س) امیر مؤمنان حضرت علی (ع) به خانه پیامبر اکرم (ص) رفتند و با ایشان بیعت کردند و سپس نبی مکرم اسلام (ص) از جانب خداوند منان مأموریت یافتند تا خویشاوندانشان را به اسلام دعوت کنند.
حضرت محمد (ص) سفیر خداوند بوده و بندگان هم که تشنه حقیقت و محبت بودند و هدف نهایی ایشان برای خلقت کل هستی براساس واژه «لَولاک لَمّا خَلَقتَ الأَفلاک» بود.
ایشان گل سرسبد هستی و مایه فخر و مباهات خداوند منان و جانشین راستین حق تعالی بر روی زمین هستند، حضرت محمد (ص) راز خلقت زمین، نخستین نور الهی، آخرین فرستاده خدا، برترین انسان و محبوبترین مخلوق خالق بودند.
عصاره تمام انبیاء الهی در وجود پاک و مطهرشان خلق آدم، نیروی نوح، طاعت یونس، وقار الیاس، صبر ایوب، صوت داوود، عظمت سلیمان، محبت دانیال، عصمت یحیی، کردار ابراهیم خلیل، قوت اسماعیل، صورت یوسف، شکیب موسی، زهد عیسی و غیره تجلی یافته بود.
حضرت محمد (ص) پیشوای تمام پیامبران الهی هستند و ایشان حامل اسرار آفرینش و راز خلقت بودند و وجود پاکشان به ارسال پیامبران و انزال کتابهای آسمانی پایان داد.
نبی مکرم اسلام (ص) اعلامیه ختم نبوت را در دست داشتند و با منصب رَحمَةٌ لِلعالَمِین از قله حرا به طرف مردم سرازیر شدند تا خود تجلی انوار الهی به دیدگان ایزد منان گردند و غار حرا تجلی گاه نور بود.
جبرئیل امین گلواژههای وحی را منتشر میکرد و نور پاک حضرت محمد (ص) محیط زندگانی و عقلانی بشر را برای همیشه منور و نورانی کرد و انسانهایی آزاد، پاک، بزرگ و قهرمان از میان قومی پراکنده، کینه توز و بی ایمان تربیت شدند و حاصل آنها مردان و زنانی فداکار، مؤمن، با اخلاص و مجاهد شد.
سرآغاز تاریخ اسلام از روزی شروع شد که نبی اکرم (ص) در خلوت با محبوب در دل غاری در دامان کوه و شمال شهر مکه مکرمه بودند و با خالق خویش راز و نیاز میکردند و این روز بعثت نام گرفت و خاتم الأنبیاء (ص) در مدتی کوتاه انسانهایی بزرگ مانند حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، سلمان، ابوذر، مقداد و غیره را تربیت کردند و ایشان به حق کاشف معدن نهفته انسانیت بودند.
مردم مانند معادن طلا و نقره هستند و داری استعدادهایی نهفته که برای بهره وری صحیح باید آنها را کشف کنیم تا به ارزش حقیقی خود دست یابند و عید سعید مبعث روز دفن هواپرستی و جهل پیشگی و میلاد ارزش های زنده به گور شده و روز بارش برکت و سرافرازی انسانها بود.
مردی در دل کوههای مکه مکرمه خالق خویش را عبادت میکرد و به سرنوشت تاریخ انسانیت و ارزش های والا می اندیشید و 27 رجب روزی بود که نهضت معنوی آغاز شد و انقلابی عظیم در عالم بشری به وجود آورد.
بَلَغَ العُلی بِکَمالِهِ، کَشَفَ الدُّجی بِجَمالِهِ، حَسُنَت جَمیعُ خِصالِهِ، صَلُّوا عَلَیهِ وَ آلِهِ.
پیامبر گرامی اسلام (ص) با شعار «قُولُوا أَلا اِلهَ إِلَّا لِله تُفلِحُوا» آمدند و فرمودند که بگو خدایی جز خدای یگانه نیست تا رستگار شوید و ایشان مردم را به توحید فرا خواندند و به یکتا پرستی دعوت کردند.
یادداشت از محمدعلی خرسندعلیزاده
انتهای پیام/ ب