خانواده، حلقه وصل ادامه حیات و استمرار هویت ملی جامعه است و ازدواج پیشنیاز و عامل برپایی خانواده، ازدواج بیتالغزل سیاستهای کلی جمعیت است، ازدواج برنامه اسلام برای مبارزه با مفاسد اخلاقی است و کانون خانواده مستحکمترین دژ دفاع از هویت اسلامی - ایرانی در برابر تهاجم هویتستیز بیگانه میباشد و محیط گرم خانواده، فضایی برای آرامش و تخلیه اضطرابهای روحی و تنشهای روزمره زندگانی پرتلاطم جامعه کنونی را فراهم میسازد.
با این همه جای بسی شگفتی است که ازدواج به عنوان کلیدیترین و اصلیترین مسئله اجتماعی، تقریبا در برنامهریزیهای مسئولان جایگاه قابل اعتنایی ندارد و صرفا در حد توصیه اخلاقی در مصوبات قانونی یا ضوابط اداری به وزارت ورزش و جوانان و دیگر دستگاهها، مواردی یادآور میشود.
جالب آنکه حتی شخصیتهایی که خداوند متعال به آنان پایگاه اجتماعی مستحکمی عنایت فرموده است و نفوذ کلامی دارند هم ترجیح میدهند از درگیر شدن با مسئله ازدواج و تبلیغ و فرهنگسازی در این زمینه طفره بروند و گسترش فرهنگ حجاب و نماز و قرآن و مهدویت و زکات و اخلاق اسلامی و ... که البته هرکدام ارزش والایی دارند را سرلوحه فعالیتهای خود قرار دهند و از ورود به مقوله ازدواج پرهیز کنند تا مبادا بر دامان مقدس آنان گردی بنشیند و به همین دلیل خلأ وجود بنیاد ازدواج معتبر و فراگیر و مورد تایید نظام اسلامی، یکی از مهمترین موانع ازدواج میباشد که در هر حال واقعیت آن است که برای ایران اسلامی به عنوان کشوری با جمعیت جوان، مسئله ازدواج اگر نگوییم مهمترین مسئله، بیتردید یکی از مهمترین مسائل کشور است و اگر در شرایط حساس کنونی، مسئولان موفق نشوند از الگوی نهاد مقدس ازدواج در اسلام، به عنوان مستحکمترین پیوند الهی، چنانکه باید دفاع کنند، سرنوشت آینده کشور را به دست توفان حوادث و تهاجم بیگانه سپردهاند.
در سال 1393 که با نام اقتصاد و فرهنگ مزین شده است، بیتردید دفاع از فرهنگ ازدواج در برابر امواج شیطانی و الگوهای حیوانی زندگانی مشترک که نظام سلطه جهانی آن را تبلیغ میکند، یکی از مهمترین مسئولیتهای دولتمردان نظام اسلامی و مهمترین مطالبه نسل جوان امروز میباشد و روشن است که پاسخگویی به این مطالبه با سخنرانی امکانپذیر نیست و همچنانکه در ماده 2 سیاستهای کلی جمعیت مورد تاکید قرار گرفته است باید "موانع ازدواج مرتفع گردد و تشکیل خانواده تسهیل و ترویج شود و زوجهای جوان مورد حمایت قرار گیرند و برای توانمندسازی آنان در تامین هزینههای زندگی برنامهریزی شود".
هرچند موانع ازدواج شفافتر از آن است که یادآوری آنها ضرورت داشته باشد اما اشاره به برخی از این موانع و نیز ارائه برخی راهکارها هم به نوعی میتواند بازخوانی اهمیت مسئله ازدواج تلقی گردد:
1- اگرچه از اشتغال به عنوان اساسیترین مانع ازدواج نام برده میشود اما اینکه در روزگار کنونی آیا الزاما باید جوان پس از اشتغال ازدواج کند را نمیتوان به عنوان یک اصل خدشهناپذیر مبنا قرار داد زیرا چه بسا جوانان شاغلی که ازدواج نکردهاند و علاوه بر آن، جوان متاهل، توقعاتش از نوع شغل و درآمد آن تعدیل میشود و چه بسا با حمایت خانوادهها زمینه اشتغال وی فراهم گردد.
ذکر این نکته ضروری است که در درازمدت باید نظام تربیتی آموزش و پرورش در زمینه مسئولیتپذیری نسل آینده و بلوغ اقتصادی جوانان و آمادهسازی آنان برای کسب درآمد و کارآفرینی بیشتر سرمایهگذاری کند تا تخیلات آنان از اشتغال و آن را در محدوده ریاست و مدیریت و کسب درآمدهای هنگفت پنداشتن را اصلاح نماید.
2- گسترش مفاسد اخلاقی در جامعه نیز بیتردید یکی از موانع اصلی ازدواج میباشد و فرصت را برای افراد مسئولیتناپذیر فراهم میسازد تا از پذیرش بار سنگین مسئولیت خانواده شانه خالی کنند و علاوه بر آن رواج مفاسد اخلاقی و بیبندوباری، ثبات خانوادههای موجود را نیز تهدید میکند و در این ارتباط، شیوع اختلاط زن و مرد در جامعه و بخصوص در ادارات و موسسات را باید از عوامل تهدیدکننده ازدواج برشمرد.
3- عدم حاکمیت نگاه عدالت محور بر ضوابط استخدام، چه از نظر جنسیتی و چه از نظر میزان نیاز متقاضیان به استخدام. به تعبیری روشنتر و جسورانهتر به دلیل آنکه در اسلام مرد، مسئولیت اداره زندگی را از نظر اقتصادی برعهده دارد، باید در ضوابط استخدام نیز مورد حمایت قرار گیرد همچنانکه برای دختران و زنان سرپرست خانوار و کسانی که مسئولیت تامین معیشت خانواده برعهده آنان است نیز باید این اولویت مورد توجه قرار گیرد.
4- عدم حاکمیت الگوی سادهزیستی در جامعه و نگاه ارزشمدارانه به تجملات، در این زمینه بخصوص مسئولان و دولتمردان وظیفهای سنگین دارند و بیتردید تجملگرایی یکی از موضوعاتی است که درباره آن مورد بازخواست الهی قرار خواهند گرفت.
5- تخفیف منزلت و جایگاه مقدس ازدواج در جامعه و سبکشماری طلاق را نیز باید از آسیبهای هجوم فرهنگ بیگانه و موانع ازدواج دانست و برای مقابله با آن چارهاندیشی کرد.
کلام آخر آنکه در نظام اسلامی، درد مسئولان باید درد مردم باشد و رفع دغدغههای مردم در اولویت کاری آنان قرار بگیرد و مبادا دغدغههای سیاسی و گروهی و قدرتطلبانه، مسئولان را از تلاش شبانهروزی برای کاستن بار مشکلات از دوش مردم، باز دارد و امروز که میلیونها دختر و پسر جوان در سنین ازدواج قرار دارند، شیطان و دشمن بیش از دیگر گروههای سنی به آنان چشم طمع دارد. در این شرایط آیا ضرورت ندارد دولت، مجلس، قوه قضائیه و همه دستگاههای مسئول، با همکاری و همافزایی یکدیگر و در صورت نیاز تشکیل ستاد یا شورای عالی ازدواج، برای دفاع از خانواده و تحکیم بنیاد ازدواج، اقدامی انقلابی انجام دهند؟
امروز پاسخ به این مطالبه نسل جوان و تسهیل ازدواج، تکلیف دولتمردان است، همچنانکه برخورد قاطع با عوامل گسترش مفاسد اخلاقی به عنوان یکی از مهمترین موانع ازدواج، مقدمه انجام این تکلیف دولتمردان میباشد و نباید با تعابیری نظیر "با زور و شلاق مردم را به بهشت بردن" از زیر بار این تکلیف شانه خالی کرد و اجازه داد معدودی بیفرهنگ و فریفته فرهنگ بیگانه، با زور و شلاق فساد و حریمشکنی، محیط جامعه ایران اسلامی را آلوده کنند و حاکمیت امنیت اخلاقی مردم را مورد خدشه قرار دهند. از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل شده است که اگر دیوانهای در وسط دریا بخواهد کشتی را سوراخ کند، چنانچه همسفرانش مانع او نشوند، همگی غرق خواهند شد.
انتهای پیام/