به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، حادثه فیضیه قم، انعکاس وسیعی در شیراز و سایر شهرهای استان فارس داشت و جامعه روحانیت شیراز در 30 فروردین 42 با صدور اعلامیهای با اعلام انزجار خود از واقعه خونین فیضیه، همدردی و پشتیبانی خود را از امام خمینی (ره) اعلام کرد.
در خردادماه 1342 مراسم سوگواری سرور آزادگان حضرت حسین بن علی(ع) در اکثر محلات و مساجد شیراز برپا بود و به رغم فشارهای نیروهای امنیتی و انتظامی، بسیاری از دستجات سینهزنی مراسم سوگواری را مبدل به یک راهپیمایی سیاسی کرده بودند و بنابر توصیه های امام خمینی وعاظ و روحانیون از مظالم رژیم و خطراتی که از سوی آمریکا و اسرائیل اسلام را تهدید میکرد سخن گفتند.
خبر دستگیری امام خمینی در صبح روز پانزده خرداد در شیراز منتشر شد و شهر در وضعیتی کاملا غیرعادی فرو رفت، مردم در مسجد جامع تجمع کردند و آیت الله ستغیب ضمن اعلام تعطیلی روز شانزده خرداد از مردم دعوت کردند که در مسجد نو اجتماع کنند.
ماموران شبانه به منزل آیت الله محلاتی یکی رهبران نهضت در شیراز هجوم بردند و ایشان را بازداشت کرده به همراه عدهای از روحانیون شبانه با هواپیما به تهران و زندان اعزام کردند.
ماموران برای دستگیری آیتالله دستغیب نیز به منزل ایشان هجوم بردند ولی یاران آیت الله دستغیب توانستند جان وی را از مهلکه نجات دهند.
صبح روز شانزدهم خرداد، مردم به دعوت آیت الله دستغیب و محلاتی، بازار و مغازهها را تعطیل کردند و با وجود اعلام حکومت نظامیدر مسجد نو تجمع کرده و در آنجا متوجه شدند که روحانیون و رهبران نهضت را در شیراز شبانه دستگیر کردهاند.
مردم بدون برنامه از قبل طراحی شده دسته دسته از مسجد خارج شدند و به عنوان اعتراض با سر دادن شعارهایی در حمایت از امام خمینی و ابراز انزجار نسبت به رژیم خودکامه دست به راهپیمایی زدند.
نیروهای انتظامی رژیم با استفاده از گاز اشکآور و شلیک گلوله، تظاهرکنندگان و مردم بیدفاع را به خاک و خون کشیدند که اکثر شهدای آن روز نوجوانان بودند.
مردم جنازههای شهیدان را درحالیکه اجسادشان را با گل و برگ درختان پوشانده بودند بر روی درهای چوبی بر دوش حمل کردند.
مردم خشمگین ماشین جیب یکی از عاملان تیراندازی به تظاهرکنندگان را واژگون کرده و آتش زدند، عدهای از تظاهرکنندگان به سمت چهار راه مشیر رفتند که در آنجا نیز نیروهای انتظامی جمعیت را به رگبار مسلسل بستند.
عمال رژیم از بیم حمله گروهی تظاهرکنندگان که از خیابان خیام به سمت استانداری و ساواک در حرکت بودند، سرتاسر خیابان را مسدود و با شلیک گلوله از حرکت مردم جلوگیری کردند.
تظاهرکنندگان تا ساعتی از ظهر مقاومت کردند، اما با یورش نیروهای نظامی تیراندازی و ایجاد رعب و وحشت، رفتهرفته پراکنده شدند.
مامورین انتظامی تعداد زیادی از تظاهرکنندگان را که مجروح و مصدوم کرده به درون ماشینهای ارتشی پرتاب و همراه با دستگیر شدگان از صحنه خارج کرده و متعاقب آن نیروهای امنیتیعناصر فعال و انقلابی را در شیراز دستگیر کردند.
بنا به گزارشهای مندرج در جراید، تعداد دستگیرشدگان واقعه 16 خرداد شیراز 145 نفر بود که هر روز بر این تعداد افزوده میشد، دستگیرشدگان در دادگاه جناحی فرمانداری نظامی شیراز محاکمه و عدهای به زندانهای طویل المدت و اعدام محکوم شدند.
رژیم با به شهادت رساندن، دستگیری و محاکمه مردم شیراز و با ایجاد جو رعب و وحشت با به دار آویختن عدهای از سران عشایر در خیابانهای شیراز کوشید تا قیام مردم شیراز و استان فارس را در حمایت از نهضت امام خمینی سرکوب کند، اما هرگز نتوانست امواج خروشان نهضت حقجویان را برای همیشه در پشت خفقان خود پنهان سازد.
قیام پانزده خرداد همچون آتشی پنهان 14 سال بعد نخستین جرقههای انقلاب را در سال 1356 شعلهور ساخت.
انتهای پیام/