به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم،برزیل آنقدر برای این میزبانی خرج کرده که مردم معترضش به جای آن بهداشت عمومی، مدرسه، امنیت، اتوبان استاندارد، ثبات شغلی و مبارزه با فساد مالی و اخلاقی را طلب کنند. این همه هزینه برای چه؟
چرا برزیل برای تصاحب امتیاز میزبانی جامجهانی 560 میلیون دلار هزینه میکند؟ چقدر سود مالی نصیب برزیل میشود که حاضر است برای بازسازی و تعمیر 12 استادیوم فوتبال، 45 زمین تمرین، 58 هتل 5 ستاره و سیستم حمل و نقل بیمار خود بیش از چهار میلیارد دلار هزینه کند؟
منابع درآمد برزیل و فیفا از جامجهانی چه هستند؟ برای رسیدن به گزینههای صحیح بد نیست سری به وبسایت رسمی فیفا بزنیم و در بخش معاونت تبلیغات و امور مالی آن، آمار فروش و جذب سرمایه در سال 2014 را بررسی کنیم:
6 شبکه تلویزیونی (ورزشی) به صورت مستقیم و بدون واسطه حق پخش بازیهای جامجهانی را از فیفا خریداری کردند، فیفا از همان ابتدا شرط اصلی موفقیت در مزایده را موافقت نهایی مقامات برگزارکننده برزیلی عنوان کرد. در این میان، الجزیره، ZDF، اسکای و رایاسپورت، کمپانی تبلیغاتی ABC اسپانیا و دبیاسپورت گزینههای اصلی برای دریافت امتیاز نهایی پخش مستقیم بازیها لقب گرفتند و دیگران با 18ـ7 دقیقه تاخیر موفق به خرید (با واسطه) حق پخش بازیها شدند.
در چنین شرایطی فیفا سود حداقلی 45 میلیون یورو تنها از فروش اولیه حق پخش را پیشبینی کرد و باید به این مبلغ، سود حاصل از تبلیغات بیش از 50 حامی مالی فیفا را نیز اضافه کنید که برای حضور در بین دو نیمه به صورت اجباری به خریدار حق پخش بازیها تحویل داده میشود. در چنین شرایطی است که به ارزش پخش مستقیم بازیها بدون هزینه پی میبریم. پخش بازیهای جامجهانی از سوی شبکهای که تبلیغات مستقل خود را دارد و برای خدمترسانی از این طریق به مردم هیچ شرط مالی بر سر راهش نیست.
در ایتالیا کارت تلویزیون Rai (جدا از بخش دولتی که امواجش براحتی قابل دریافت است) در بخش ورزشی و در آستانه جامجهانی به مبلغ 85 یورو با شارژ دو ماهه به فروش میرسد که برای یک دانشجو یا شهروند معمولی با درآمد حداقلی، خیلی هم ارزان نیست و همین ارقام است که بسیاری از مردم را به رستورانها، باشگاههای شبانه و مراکز در نظر گرفته شده برای تماشای بازیها با فروش بلیت جذب میکند.
طبق آمار منتشر شده از سوی آبولای پرتغال، نزدیک به 35 درصد مردم برزیل قادر به تماشای بازیهای جامجهانی نیستند و این موضوع برای یک فوتبالدوست ایرانی که بازیها را از تلویزیون میبیند، چندان قابل هضم نیست. به هر حال در آنجا تماشای فوتبال هزینه دارد و هر شهروندی براحتی قادر نیست به این مهم دست پیدا کند.
در کوبا، نزدیک به 15 درصد مردم فوتبال را با رادیو میشناسند و تماشای تلویزیونی بازیهای بزرگ و معروف در تاریخ فوتبال جهان را در قالب چند خاطره به یاد میآورند. آنها حتی پیگیری فوتبال از طریق امواج رادیویی را نیز یک اتفاق مهم میدانند و به خاطر آن از مقامات کشور خود تشکر میکنند.
توجیه فیفا برای هزینه داشتن تماشای جامجهانی این است که مردم در طول زندگی خود برای کارهای کوچک و بزرگ زیادی پول خرج میکنند و بخشی از این هزینهها بیهوده و اشتباه است، اکنون بعد از چهار سال وقفه در یک حادثه جهانی به نام جامجهانی، خرید یک کارت تلویزیون 85 یورویی نباید چندان بحثبرانگیز باشد!
منبع:جام جم
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.