مراحل فیلمبرداری «مزار شریف» به کارگردانی عبدالحسن برزیده و تهیه کنندگی منوچهر شاهسواری از اوایل اسفند سال گذشته در سولهای در نزدیکی کمال شهر کرج آغاز شد. «مزار شریف» این روزها در کوهستانهای الموت آخرین مراحل فیلم برداری اش را می گذراند. این فیلم سینمایی داستان حمله تروریستی به کنسولگری ایران در مزارشریف افغانستان را روایت می کند. مسعود رایگان، حسین یاری، عمار تفتی از جمله بازیگران آن هستند.
منوچهر شاهسواری در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ضمن اشاره به اینکه گروه در کوهستانهای الموت فاز آخر فیلم برداری را طی میکند گفت: مهتاب کرامتی، حسین یاری و بهرام ابراهیمی از جمله بازیگرانی هستند که جلو دوربین رفتند و پس از پایان فیلمبرداری در کوهستانهای الموت، ساخت فیلم وارد مرحلهی پس از تولید می شود.
تهیه کننده «مزار شریف» ادامه داد: از آنجایی که برای این فیلم مراحل پس از تولید فقط محدود به کار مونتاژ نیست، تیم جلوههای بصری «مزار شریف» دائما سر صحنه حاضر هستند. پس از ارائه نسخه اولیه مونتاژ کارهای جلوهای بصری آن شروع می شود.
استودیوی فیلم «مزار شریف» واقع در کمال شهرکرج جمع شد
مشکین مهرگان مدیر هنری فیلم سینمایی «مزار شریف» با تلاش گروه تولید و طراح صحنه و لباس این پروژه طی دو ماه در سوله ای نزدیک کرج، 8 لوکیشن اصلی این فیلم را طراحی و تولید کردند. دکورهای این فیلم در سولهای به مساحت پنج هزار مترمربع در کمال شهرکرج طراحی شد.در همین لوکیشن حادثه دلخراش کشتار دیپلماتهای ایرانی و خبرنگار ایرانی تصویر شده است.
از منوچهر شاهسواری در مورد وضعیت این سوله که به صورت یک استودیوی فیلمسازی ساخته شده بود پرسیدیم و او گفت: ما این سوله را اجاره کرده بودیم و متاسفانه پس از فیلم برداری صحنه های مرتبط با آن، این سوله جمع شد و دکورهای آن هم خراب شدند. با کمال تاسف باید گفت سینمای ایران برای ساخت دکورهایی هزینه می کند ولی برای بعد از آن توانایی نگهداری اش را ندارد.
وی ادامه داد: آنچه در شهرک غزالی و شهرک دفاع مقدس است قابل بهره برداری برای سینمای ایران است و هنوز نمونه عامتری از این دو نداریم. فضایی که برای این فیلم ساخته شده بود با یک تغییراتی می توانست در فیلمهای دیگر استفاده شود.
شاهسواری خاطر نشان کرد: سینماگران و مدیران سینمایی باید دست به یک عمل جدی بزنند چون شیوه فیلم سازی آپارتمانی برای برخی از حوزه ها و یک جنس فیلمها جواب می دهد و تغییر فاز معنایی و فرمی در سینمای ایران به زیر ساختهایی احتیاج دارد. به نظرمن ساخت چنین استودیوهایی از جمله ضروریات فیلم سازی است که اصلا قابل مقایسه با استودیوهای قبلی نبود چون دقت های تکنیکی و تکنولوژیکی مطابق با فیلم سازی روز دنیا در آن لحاظ شده بود.
تهیه کننده «مزارشریف» در مورد تفاوت هزینه های ساخت فیلمی در لوکیشن واقعی با ساخت فیلم در استودیو گفت: فارغ از بحث هزینه ها اصلا ساخت فیلمی در ابعاد مزارشریف با لوکیشن های واقعی امکان پذیر نبود. فیلم سازان ما به خاطر امکان پذیر نبودن از خیلی از سوژه های خود صرفنظر می کنند و این باعث می شود که فیلم های ما در حد فضاهای آپارتمان و کوچه و خیابان ها باقی بماند.
نگاه تماشاگر ایرانی را محدود به خیابانهای تهران نکنیم
شاهسواری افزود: در گذشته ما فیلمهایی داشتیم که در روستاهای دورافتاده، کوهستان و حتی در دریای خلیج فارس ساخته میشد اما چرا الان شما فضای فیلمها را نگاه کنید این تنوع بصری را نمی بینید. تماشاگر نیازمند تنوع بصری است و ما نباید این نگاه را به آپارتمان و خیابانهای برخی مناطق شهر تهران محدود کنیم.
تهیه کننده «مزار شریف» خاطر نشان کرد: شما اگر فیلمهای دهه 60 و ابتدای دهه 70 را ببینید نشانه هایی از جغرفیا و فرهنگ کشور در این فیلمها دیده می شود. حتی در گذشته شهرری و حرم حضرت عبدالعظیم بخشی از لوکیشن فیلمهای تهران بود اما این نشانه ها را هم از درون فیلمها حذف کردیم.
وی ادامه داد: فیلمهایی هستند که در 50 سال پیش ساخته شدند و شما می توانید از طریق آن فیلم ها خیابانهای شهر تهران را بشناسید. ارزش تاریخی برخی فیلم ها فقط به خود فیلم نیست بلکه به فضا و جغرافیایی هست که در آن به تصویر کشیده میشود.
انتهایپیام/