به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، تصویر اول: آنهایی که روزهای جنگ را به یاد میآورند؛ محال است پیغام معروف رادیو برای درخواست اهدای خون را فراموش کرده باشند. عصر همان روز مردم میرفتند و توی صف میایستادند جلو اتوبوسهای بنز قدیمی که رویش آرم هلالاحمر بود؛ خونها جمع میشد و تا عصر به بیمارستانهای دزفول و اهواز و خرمآباد میرفت. مسعود فرجاللهی یکی از آنهایی است که رشته الفتش با شعار «اهدای خون، اهدای زندگی» از همین جا گره خورده و حالا مدالدار اهدای خون «o منفی» در کشور است و تا به حال بیش از 100بار خون داده. از 17سالگی و درست با شنیدن همین پیغامهای رادیویی تا امروز که دیگر حداقل در خرمآباد کسی نیست که او را نشناسد.
تصویر دوم: قرار بود این مطلب کوتاه به احترام روز تقدیر از اهداکنندگان خون باشد با یادآوری خاطره تلخ هموفیلیهای قربانی خون آلوده در دهه 60. همانهایی که ناجوانمردانهترین اهدای خون روزگار را چشیدند اما یا این متن نتوانست تلخی خاطره آنها را زنده کند یا تلخی متن مانع شد و کار به چاپ نرسید. حالا در کنار آن تصویر شورانگیز از قهرمان ملی اهدای خون ایران، یادآوری مردی که در حوالی صادقیه یک پیتزافروشی جمعوجور و شیک دارد، بد نیست. صاحب پیتزافروشی یکی از گیرندگان خون آلوده کارخانه فرانسوی است که سال 63 توسط وزارت بهداشت خریداری و به هموفیلیهای نیازمند خون اهدا شد اما به جای آنکه آنها را از چاله بیماری بیرون بکشد، به چاه مرگ تدریجی کشاند. اگرچه پرونده این ماجرا با پرداخت دیه به بعضی از بیماران و عدم پرداخت به برخی دیگر، بالاخره بسته شده اما آن مرد که هر روز در دکان خود را میگشاید به یاد میآورد که به مرحله تازهای از زندگی خود رسیده که زندگی برابر با مرگ است. روزی شبیه به همین روزها، خون را که مردم بهعنوان مایه حیات میشناسند به رگهایش زدهاند و او بوی مرگ گرفته است؛ اگرچه این تجربه به او آموخته که حالا باید این درد را پنهان کند تا مشتریهای مغازهاش در غم دیگری شریک نشوند.
منبع: شرق
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.