به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، بعد از انقلاب به نظر من در عرصه نمایش انقلابی رخ داد. بحث جالبی را در زمان سریال سربداران داشتیم که در آن زمان چند تن از افرادی که قبل از انقلاب فعالیت داشتند به ما ملحق شده بودند و حرفهای جالبی را میزدند. هکتارها درخت برای دکوراسیونها و مقدار زیادی سیمان و تیرآهن در امر سینما و سریالسازی هزینه میشود و آماده میشود.
امروز حضور بازیگر مجرب در سینما و تلویزیون به یک مقوله جدی تبدیل شده است به حکم اینکه تعداد زیادی از هنرمندان اهل روشنفکری و تفکر بودهاند با یک نگاه جامعه شناختی وارد عرصه شدند کم کم یک نگاه کلانتر شد که این شهرت و محبوبیت که برای هنرمندان به وجود آمد باعث شد که آنها در کارهای اجتماعی و فعالیتهای داوطلبانه بیشتر شرکت و به این امر بیشتر توجه میکنند. این فعالیتها در زمان بعد از انقلاب رنگ و بوی تازهای به خود گرفت که شاهد بودیم دیدو بازدیدهایی از جانبازان و معلولین یا بازدیدهایی از محلهای جنگزده در کشور صورت میگرفت که باعث میشد یک سری اتفاقات طبیعی باعث توجه هنرمندان و صرف وقت و انجام فعالیتهای داوطلبانه شود. و هنرمندان تسری قابل توجهی به عرصههای اجتماعی پیدا کردند و مثالهای دیگری در این زمینه مانند نجات یک سری انسانهایی که گرفتار مجازاتهایی شدند که قابل بخشش هستند شرکت کردند بهترین مثال آزادی زندانیان دیه در کشور است یا ورشکستگانی که به دلیل یک سری مشکلات شغلی که برایشان بوجود آمده بودند اسیر شده بودند که با مشارکت هنرمندان به آزادی دست یافتند و این اتفاقات بی شک باعث یک تطبیق بین هنرمند و مردم میشود.
از رویی شما به این قضیه بنگرید زیرا هنرمندان نزد مردم نفوذ بیشتری دارند و توصیف ناپذیر است این امر از رویی این حرکات از سوی هنرمندان باعث نگرش داوطلبانه برای مردم و شرکت آنها در مراسمهای خیریهای میشود. و در چند وقت اخیر متاسفانه نگاه هنرمندان به مسائل فرهنگی جامعه منفک شده است که این میراث را میتوانم ربط دهم به اتفاقات اخیری که رخ داده است مانند بسته شدن خانه سینما. من چند روز پیش به یکی از شهرداریها دعوت شدم و در داخل این ساختمان رفتم که هرچه جلوتر میرفتم فضاهای جالب و هیجانانگیزی را مشاهده میکردم.
این ساختمان چندین طبقه داشت و من به یکی یکی آنها سر زدم و سالن تئاتر فوقالعاده و فضای جالبی را مشاهده کردم یک منظره فوق العاده که در نوع خود بی نظیر بود اما ایراداتی را وارد میدانم. یکی از آنها این موضوع است چرا ما در کشور وقتی به اندازه کافی سالن سینمای خوب نداریم چنین سالنی با این همه وسعت علم کردهایم که دست کم 300 میلیارد تومان خرج آن شده است. میشد این پول را در مسائل فرهنگی که به جامعه مربوط میشود یا کارهای خیرخواهانه مصرف کرد که بازدهی آن به مراتب بالاتر خواهد بود و تعیینکنندهتر باشد.
من مخالف این سالنها نیستم بلکه خیلی هم خوب است اما در مقایسه با نیازهای اجتماعی ما ارجحتر نمیتواند باشد. من از کلمه صلح میخواهم استفاده کنم و مردم ما با سینما قهر هستند چرا؟ برای آشتی مردم با سینما چه کاری میتوان کرد. مردم احساس میشود که با هنرمندان قهر هستند بهترین مثال حضور نیافتن مردم در سینماهاست ما باید از معضلات کوچک شرو ع کنیم تا در مراحل بعد به آشتی ملی فکر کنیم.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.