رضا جوان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: تا قبل از این که با معلولان کار هنری انجام دهم از سه سال پیش نسبت به تئاتر خراسان بدبین بودم اما وقتی وارد حوزه تئاتر معلولان شدم احساس کردم به عرصهای پا گذاشتهام که جهان پر وسعتی از معانی است که منتظر آن بودهام.
جوان با اشاره به این که تواناییهای معلولان برای کار هنری فوقالعاده بالاست تصریح کرد: به جرأت میتوانم بگویم که پرسشهایی که از اساتید بزرگ تئاتر و هنرهای نمایشی در ذهن داشتم و سالها بیجواب مانده بود را در معلولان یافتم.
وی خاطرنشان کرد: پس از آشنایی با معلولان احساس کردم که راه را اشتباه رفتهام و در تمام این سالها خود نیز معلول علتهایی بودهام که برایم به وجود آمده است.
جوان تأکید کرد: به نظرم تئاتر درمانی و معالجه از طریق این هنر از ابتدای با انسان بوده است و به نوعی میتواند تعریفی جهانشمول برای این هنر باشد، تئاتر یعنی عشق، باور، انگیزه و نمایش انسان در پهنه زندگی.
این کارگردان تئاتر معلولان افزود: امروز خیالم راحت است چون با کسانی کار میکنم که تمام تجارب و اندیشههای حرفهای و دانستههای هنریام را در آنها جستجو میکنم، تجارب خود را به آنها میدهم و برای آنها مینویسم و در نهایت آنها هستند که من را مینویسند و بازی میکنند.
جوان با اشاره به این که تئاتر بیداری است عنوان کرد: تئاتر درمانی هنری غیرمستقیم است و تلاش میکند تا مخاطبان را با نمایشی که شاید تا کنون با آن مواجه نبودهاند بکشاند.
وی افزود: اعتقاد دارم که نمایش خلقت انسان بر کرده تنهایی است و انسان تنها کسی است که تماشاگر خود است و پیش از هر چیز خود را میبیند و در نهایت این روح بازیگر است که در آیینه جسم تماشاچی حلول پیدا میکند.
جوان اظهار کرد: تماشاچی تئاتر نیز باید وقتی نمایش را نمیفهمد پرسشهای خود را مطرح کند و هنرمندان تئاتر نیز باید کاری ارائه دهند که با دغدغههای اصلی مردم همخوانی داشته باشد و برای آنها قابل فهم باشد.
این کارگردان پیشکسوت تئاتر عنوان کرد: باید به عمق تئاتر بیشتر از این بیندیشیم و در تلاش باشیم تا مخاطب خود را با آنچه به معنای واقعی تئاتر است آشنا سازیم.
جوان خاطرنشان کرد: صحنه تئاتر برایم صحنه مقدسی است و در آن نگاه انسان به جهان موج میزند، تکنیک تئاتر نیز نباید نمایش را به سمتی ببرد که از لحاظ محتوا دچار ضعف شود و متن و کلام را نابود کند، در حالی که امروز در برخی اجراها شاهد این هستیم که تکنیک بر محتوا سوار شده است و کار از لحاظ محتوایی با مخاطب ارتباط نزدیکی ندارد.
وی افزود: مخاطب عام تئاتر مخاطب فهیمی است و این ما هستیم که باید تولیدات خوبی را ارائه داده و به او بدهیم و پس از آن مخاطب خود را به دیدن کارهای خوب عادت دهیم، این تماشاچی آنقدر فهیم است که اگر از هر قشری و طبقهای از جامعه باشد وقتی نمایشی گوشه و پهلویی به زندگی او میزند جذب نمایش میشود و تئاتر برایش ماندگار میشود.
جوان عنوان کرد: تئاتر هنری ارزشی و انسانی است و از طریق روشی فنی و علمی محتوایی را به مخاطب منتقل میکند، من به تئاتر خاص اعتقادی ندارم و به نظرم دوره تئاتر لندن گذشته است و امروز ما هستیم که باید مخاطب خود را روی صندلیهای نمایش نگه داریم.
کارگردان نمایش "حلالم کن مادر" با تأکید بر اهمیت فراگیری ادبیات فارسی توسط هنرمندان تئاتر تصریح کرد: یکی از مشکلات امروز ما در بازسازی تئاتر گذشته است و به نظرم باید تئاتر گذشته را بازسازی کنیم و برای ساختن گذشته نیازمند ادبیات هستیم.
وی افزود: تئاتر سرگرمی نیست و اگر به چشم تنها یک سرگرمی صرف به آن نگاه شود در حق آن ظلم شده است.
انتهای پیام/