به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «قرابت افراط اصلاح طلبان با اعتدال روحانی»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛
اصلاح طلبان پس از فتنه 88 که باعث آن بودند، آیا جایگاه اجتماعی دارند؟ مردم نسبت به این طیف سیاسی چه دیدگاهی دارند؟ آیا رأی آقای روحانی در انتخابات 92 به خاطر حمایت های اصلاح طلبان بود؟ اگر نامزد موردنظر و معرفی شده از سوی آنها برای انتخابات ریاست جمهوری 92 انصراف نمی داد، رأی داشت؟
این پرسش ها و بسیاری پرسش های دیگر در ذهن مردم و صاحب نظران وکارشناسان سیاسی وجود دارد و به بسیاری از آنها پاسخ هایی هم داده شده است.
اصلاح طلبان اعتقاد دارند که به خاطر رفتار و عملکرد دولت های نهم و دهم، اقبال به سوی اصلاح طلبان افزایش یافت و پایگاه اجتماعی آنها تقویت شد.
اما در مقابل افراد و گروه هایی هم هستند که اعتقاد دارند، جایگاه و موقعیت این طیف سیاسی کشور همچنان متزلزل است و با اقداماتی که در چند سال گذشته از سوی آنها انجام شده، بر افول این طیف افزوده است.
اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری 92 بر موجی که ایجاد شده بود سوار شدند و خود را به نامزدی چسباندند که وصله ناچسبی بودند. این که آقای روحانی در سال 92 به عنوان رئیس جمهور برگزیده شد و دلایل انتخاب او چه بود، موضوع بحث ما نیست. اما آنچه که روشن و قطعی است، حمایت های ناقص و دست و پا شکسته اصلاح طلبان دلیل و علت انتخاب آقای روحانی نبود.
طیف اصلاحات در آن زمان برای بازآفرینی خود سعی داشت تا به واسطه چنین نامزدی، در عرصه سیاسی کشور حضور یابد و خود را سر زبان ها بیندازد تا شاید بتواند از پس این انتخابات خود را از یک سو تبرئه کند و از سوی دیگر اذهان و افکار عمومی را دوباره به سوی خود جلب کند. اما آیا طیف اصلاح طلب که در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 با افراطی گری هایی که انجام داد با اعتدالی که شعار آقای روحانی بود، قرابتی دارد؟
اصلاح طلبان اگر می خواستند به طور مستقیم در انتخابات از نامزد خود یعنی آقای عارف حمایت کنند و تا پایان هم همین رویه را پیش ببرند، قطعاً شکست دیگری را تجربه می کردند. حمایت های نمایشی آنها از نامزدی آقای روحانی، سیاستی بود تا شاید بتوانند خود را سرزنده در سپهر سیاسی کشور نشان بدهند علاوه بر این که پس از انتخاب رئیس جمهور، خود را سهیم در آن بدانند و سپس مطالبات شان را مطرح و برآورده سازند.
اکنون پس از گذشت یکسال از انتخابات ریاست جمهوری 92 آنچه آنها در رویای خود می پروراندند، تحقق نیافته است به همین خاطر برخی از اصلاح طلبان دست به کار شده و مطالبی را بیان می کنند که با واقعیت وحقیقت به دور است. مثلا این که گفته اند، اصلاح طلبان اگر بشکنند روحانی هم می شکند و اگر اصلاحات نباشد روحانی هم وجود نخواهد داشت و یا این که رأی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 92 تنها یک میلیون رأی بوده است.
اصلاح طلبان باید بپذیرند که شکسته اند و شکست آنها از زمانی سرعت گرفت که فتنه 88 را به پا کردند و با افراطی گری های خود هزینه های بسیاری را تحمیل مردم و نظام اسلامی کردند.
این طیف سیاسی که اکنون در اقلیت کامل چه از لحاظ پایگاه اجتماعی و چه از لحاظ اعضای داخلی به سر می برد، نمی تواند خود را بانی و باعث پیروزی رئیس جمهوری بداند که مواضع شفاف و انقلابی روشنی در قبال بسیاری مسائل دارد که اصلاح طلبان با آن زاویه دارند.
اکنون بدنه اصلاح طلبان به خاطر وابستگی به خارج در افکار عمومی منفور است و این نفرت به آن خاطر است که در هر شبکه فارسی زبان ضدانقلاب یک اصلاح طلب حضور دارد و علیه نظام و حاکمیت اسلامی مشغول فعالیت های ضدانقلابی است. جریان اصلاح طلبی اکنون خط و خطوط خود را از همین شبکه ها دریافت می کند و هدایت می شود. آیا مردم ایران اسلامی به چنین طیف سیاسی سرسپرده اعتماد دارد؟
اکنون هم که دولت تدبیر و امید، با دوری از افراط و مقابله با اینگونه رفتارها باعث ناامیدی اصلاح طلبان شده است، مورد هجوم قرار می گیرد.
از یک سو دولت و شخص رئیس جمهور تضعیف می شود و از سوی دیگر طیف سیاسی مقابل اصلاح طلبان مورد تخریب واقع می شود.
تضعیف و تخریب این دو برای پیدا کردن جایگاه اصلاح طلبان در افکار عمومی است. انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک است و اصلاح طلبان نیازمند یارکشی هستند. پس بهترین روش، تضعیف دولت آن هم با مقصر نشان دادن اصولگرایان، شاید بتواند اقبال مردمی را به سوی آنها جلب کند، غافل از این که این روش به بدنامی و شکست نهایی آنها خواهد انجامید.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.