به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیتالله محمدتقی مصباح یزدی، که در یازدهمین شب ماه رمضان و در جلسه درس اخلاق ویژه ماه رمضان دفتر مقام معظم رهبری در قم سخن می گفت، با اشاره به راه های هدایت خداوند اظهار کرد: خداوند دو راه هدایت را برای عموم انسان ها قرار داده است که یکی از این راه ها، از طریق عقل انسان است و راه دیگر هم از طریق انبیاء است، اما خداوند برای بندگانی که شکر هدایت های اولیه خداوند را به جا می آورند، هدایت های خاصی را قرار داده است.
وی تصریح کرد: خداوند همه نعمت های معنوی را یکجا در اختیار بنده اش نمی گذارد، در ابتدا یک بخشی از آن نعمت ها را به انسان می دهد، اگر انسان شکر آن نعمت ها را به جا آورد، خداوند نعمت های دیگر معنوی را به او می دهد.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم، بهترین شیوه تربیتی را مرحله به مرحله دانست و افزود: در این شیوه تربیتی در مرحله سعی می شود که توجه فرد را برای رسیدن به یک هدف جلب می کنیم، سپس باید انگیزه حرکت را در فرد به وجود بیاوریم، زمانی که انسان به چیزی علاقه مند شود، انرژی برای حرکت به سوی آن را پیدا می کند، در مرحله آخر باید راه رسیدن به چیز مطلوب را به انسان نشان داد تا انسان به هدفش برسد.
رئیس موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) با اشاره به موانع پیش روی انسان گفت: زمانی که انسان در مسیر رسیدن به هدفی قرار می گیرد، گاهی موانع در مسیر قرار دارد که سرعت حرکت انسان را کم می کند، هر چقدر مربی بتواند موانع بیشتری را از مسیر انسان بردارد، تربیت او موفق تر است.
وی تصریح کرد: خداوند مربی عالم است و همه چیز را در دنیا او تربیت می کند، بعد از اینکه انسان مراحلی را گذراند و نیاز به مراحل خاصی داشت، خود خداوند مربی خاص او می شود و به او در گذشتن از این مراحل خاص کمک می کند.
آیت الله مصباح یزدی، با اشاره به محبت خداوند اظهار کرد: زمانی که خداوند محبتش را در دل انسان قرار می دهد، این محبت باعث می شود که انسان با سرعت به سوی خداوند حرکت کند، محبت خداوند موتور حرکت تکاملی انسان است، هر چه شناخت انسان از خداوند بیشتر شود، انسان مراحل تکامل را سریع تر طی می کند و معرفت شهودی دست پیدا می کند.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم، حرکت انسان در دنیا را یک حرکت اختیاری دانست و افزود: انسان باید خودش بخواد تا حرکت کند و باید برای رسیدن به قله، با مشکلات دست و پنجه نرم کند، انسان می تواند با اعمالی همچون انفاق از دنیا دل بکند، زمانی که انسان مال خودش را به شخص دیگری داد، آنگاه دلبستگی به دنیا از قلبش خارج می شود.
انتهای پیام/ ب