به گزارش خبرگزاری تسنیم از ایلام، امروزه بسیاری از والدین نگران بددهانی یا بدزبانی فرزندانشان هستند و از خود می پرسند که آنها این صحبت ها را چگونه یاد گرفته اند؟ چرا این اتفاق برای فرزند ما افتاده؟ آیا خودمان مقصر بودهایم؟
جمعی از والدین می گویند، ما که این حرف های زشت را بر زبان نمی آوریم، پس چگونه فرزندمان چنین حرف هایی می زند؟! در نهایت نیز این سؤال برایشان مطرح است که چه باید کرد تا کودک این عادت ناپسند را ترک کند.
سمیه باقری در گفت وگو با خبرنگار تسنیم اظهار کرد: بسیاری از اعمال بچهها از عملکرد والدین نشأت می گیرد و کودکان رفتارهای پدر و مادر را به طور ناخودآگاه درونی می کنند.
وی افزود: رفتارهای درون فکنی شده جزو معیارهای نهادینه شده کودک قرار می گیرند و سپس او مطابق این معیارها عمل می کند که این امر به این فرآیند همانند سازی معروف است.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز بهداشت شهرستان ایلام تصریح کرد:کودک والدین خود را به عنوان اولین الگوهای زندگی می پذیرد و چون به آنها عشق می ورزد و آنان را سمبل هایی قوی می داند، رفتار والدین برای او شاخص و الگو قرار می گیرد.
وی با بیان اینکه گاهی بین درون فکنی یک رفتار و بروز آن فاصله زمانی وجود دارد، گفت: در پاره ای از اوقات کودک گفتاری ناپسند را ماه ها قبل از زبان پدر یا مادر شنیده، اما برون ریزی آن امروز صورت می گیرد، این مدت به تشخیص کودک و شرایط او بستگی دارد که چه زمان، چگونه و در برابر چه کسی کلام زشت را به کار برد.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز بهداشت شهرستان ایلام رفتار ناصحیح با کودکان آنان را در مسیر ناسزا گویی قرار می دهند، عنوان کرد: در بعضی خانوادهها، والدین با فرزندان خود بسیار خصمانه رفتار می کنند و در عین حال آنان را آزاد می گذارند.
وی گفت: آنها خود از حرف های زشت استفاده می کنند و فرزندان نیز آزادند که این گونه عبارات را به کار برند و از نظرتربیتی هیچ گونه تدبیری از طرف والدین برای ترک این عادت در بچه ها صورت نمی گیرد.
باقری عنوان کرد: ذکر این نکته ضروری است که چه والدین حرف های زشت را به فرزند خود بگویند و چه در حضور او در برابر فرد دیگری این گونه گفتار را به کار ببرند، کودک ، آنها را میآموزد و به وقت نیاز بر زبان میآورد.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کلام زشت، ارتباط کودکان با دوستان و با بچه های دیگر از دیگر علت های یادگیری ناسزا گفتن در کودکان برشمرد و افزود: بسیاری اوقات کودکان عامل بدزبانی یکدیگرند و در مهد کودک، مدرسه، کوچه و هر جای دیگری که بچه ها فرصت بازی و به خصوص درگیری با هم را پیدا کنند، ممکن است این بدآموزی صورت بگیرد.
وی گفت: از دیگر عوامل بروز بدزبانی در بچهها، به کارگیری کلام زشت به عنوان اعتراض است، کودک با بر زبان آوردن این گونه حرف ها اعتراض خود را نشان میدهد که آنها احساس می کنند فقط با ادای این گونه کلمات است که تخلیه می شوند و می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
وی ناسزاگویی در کودکان را عاملی برای خنداندن اطرافیانش در نظر می گیرد، تصریح کرد: گاهی که کودک خردسال برای نخستین بار از کلمات زشت استفاده می کند،سبب خنده و مزاح اطرافیان می شود، این گونه برخورد از همان ابتدا برای او حکم تشویق به انجام این رفتار را خواهد داشت و به تدریج به آن عادت می کند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز بهداشت شهرستان ایلام تصریح کرد: یکی از نکاتی که نباید به سادگی از کنار آن گذشت، بیان این نکته است که گاهی کودکان با بر زبان آوردن حرف های زشت می توانند به خواسته های خود برسند بنابراین بدزبانی را راهی برای رسیدن به اهداف خود تلقی می کنند و در درازمدت جزو رفتار آنان خواهد شد.
گزارش از محسن ربی زاده
انتهای پیام/ ب