به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، چهره استان قم در سطح کشور همواره به عنوان استانی مذهبی و ایفا کننده نقشی مهم در سرنوشت سیاسی کشور شناخته شده است اما با توسعه ورزش در قم، ابزار جدیدی برای نفوذ سیاسی در قم در اختیار چهرههای سیاسی قرار گرفته است.
محبوبیت برخی از تیمهای ورزشی قم در بین مردم این شهر و نیز برند برخی باشگاهها یا ورزشکاران قمی در سطح ملی سبب شده برخی از سیاسیون به فکر همراهی با جریان ورزش بیفتند.
تیم فوتبال صبای قم به عنوان برندی کشوری و حتی بین المللی، از زمان انتقالش به قم در مالکیت استانداری قم قرار داشته و با این اوصاف، نفوذ استانداری قم و جریان سیاسی حاکم بر استانداری بر فعالیتهای باشگاهی دولتی چون صبا کاملا طبیعی و منطقی بوده است.
در این میان، خصوصی سازی باشگاهها در کنار همه منفعتهایی که به ورزش میرساند، امتیازی بزرگی نیز با خود به همراه میآورد و آن، پایان نگاه سیاسی، انتصابات سیاسی و تصمیمات سیاسی در باشگاهها و مدیریت اهالی ورزش بر باشگاه هاست.
شرایط در تیمهای فوتسال قم که در لیگ برتر فوتسال نماینده قم نیز هستند، حتی از فوتبال هم برای اثرگذاری جریانات سیاسی به مراتب مهیاتر بوده است زیرا بر خلاف صبا که از مشکل عدم محبوبیت در بین عوام، رنج میبرد فوتسال کاملا مورد حمایت و علاقه قمی هاست و فضای مساعدتری برای اثرگذاری جریانات سیاسی به همراه دارد.
در کشورهای توسعه نیافته، برخی از سیاسیون در فضاهای محدود مثل ایالات یا استانها تلاش میکنند با نزدیک کردن خود به باشگاههای اسم و رسم دار یا محبوب منطقهای، برای اهداف آینده خود یارگیری نمایند.
در سطح کلان، میزان اثر دخالت سیاست در ورزش به حدی است که استفاده از فضای ورزش ممکن است به پیروزی یک نامزد در انتخابات بینجامد و جریان حاکم بر یک منطقه، یک استان یا یک کشور را به کلی دگرگون کند.
با این وصف و در سطح ورزش قم، به نظر میرسد برخی از چهرههای سیاسی ارزش ارتباط با ورزش و باشگاههای اسم و رسم دار استان را دریافتهاند و بر همین اساس، با نزدیک کردن خود به ورزش حرفهای و ارتباط با مدیران، حتی در انتصابات باشگاهها مداخله کرده و به مدیران باشگاهها برای پستهای مختلف گزینه پیشنهاد میدهند که البته این پیشنهاد در باطن جنبه دستوری دارد.
مدیران باشگاهها نیز برای اینکه حمایت چهره سیاسی مذکور را به همراه داشته باشند و در تنگناهای مالی و غیر مالی بتوانند از نفوذ سیاسیون بهرهمند شوند، در مقابل پیشنهادات دستورگونه مقام سیاسی، سر تعظیم فرود میآورند.
در این چرخه نیاز تمامی جوانب برآورده میشود چنان که باشگاه از حمایت چهره سیاسی بهرهمند میشود، چهره سیاسی ارتباط و نفوذ خود را در آن باشگاه و یا به طور کلی ورزش شهر یا استان خود حفظ میکند و البته شخص یا اشخاص پیشنهاد شده برای فعالیت در باشگاههای نامدار، بتدریج صاحب اسم و رسمی میشوند و برای خود رزومه میخرند و البته در این میان آنچه از حداقل اهمیت برخوردار است میزان لیاقت و کاردانی افراد گماشته شده و سفارش شده برای حضور در پستهای ورزشی است.
توجیه این چهرههای سیاسی برای فعالیت در ورزش قم و حضور در کنار گود، علاقه و احتمالا در واژههایی شیک و کت و شلواری، خدمت به ورزش است اما سوال اینجاست که آیا این خادمان ورزش که در آن تخصصی هم ندارند چگونه به خود اجازه میدهند که برای انتصابات باشگاهها پیشنهاد (بخوانید دستور) کارشناسی دهند.
با تمام این جوانب، بدیهی است سایه سنگین سیاسیون یا هر شخص و اشخاص غیر ورزشی دیگر بر سر ورزش قم و فعالیت در سایه آنها گرچه ورزش را از نظر مالی که نقطه ضعف این روزهای باشگاههای ماست، پشتیبانی میکند اما زیانهای آن به صورت خزنده و بیسر و صدا، پایههای مجموعه ورزشی مورد تاثیر را سست میکند.
گزارش از حامد اسماعیلی
انتهای پیام/