به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیتالله محمدتقی مصباح یزدی، که در چهاردهمین شب ماه رمضان و در جلسه درس اخلاق ویژه ماه رمضان دفتر مقام معظم رهبری در قم سخن می گفت، با اشاره به شکر خداوند از سوی اولیای الهی اظهار کرد: اولیای الهی در مواجهه با هر چیزی شکر خداوند را به جای می آوردند، آنها حتی اگر مصیبتی برایشان پیش بیاید، شکر خدا را به جای می آورند، چون این مصیبت را آزمایشی از جانب خدا می دانند، البته ما هم گاهی خداوند را شکر می کنیم، اما در مقابل، صدها غفلت در زندگی ما وجود دارد.
وی تصریح کرد: شکر اولیای الهی توام با غفلت نیست و ذکر آنها هم همراه با غفلت نیست، خداوند توجه ویژه ای را به چنین بندگانی دارد و محبت خودش را به اولیای الهی عطا می کند، محبت خداوند اگر وارد دلی بشود، محبت دیگران در آن دل راه ندارد.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با اشاره به محبت خدا گفت: در دل اولیای الهی در مقابل محبت خدا، مزاحم دیگری وجود ندارد و اولیای الهی محبت الهی را بر محبت مخلوقات ترجیح نمی دهند، ظرف محبت خدا محدود نیست و محبت خدا مثل بقیه صفاتش، بی اندازه است، انسانی که محبت خدا را در داشته باشد، دائما به یاد خدا است.
رئیس موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) محبوبیت را از آثار داشتن محبت خدا دانست و افزود: کسی که ایمان و عمل صالح را انجام می دهد، خداوند او را پیش بندگانش محبوب قرار می دهد و خداوند انسانی که محبت خدا را دل داشته باشد، پیش بندگان خوبش، محبوب قرار می دهد.
آیت الله مصباح یزدی با اشاره به محوبیت امام خمینی (ره) بیان کرد: دو نفر از افراد محبوب در عصر ما، امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری هستند، در زمان حیات امام خمینی (ره)، افرادی از راه های دور به محل اقامت ایشان می رفتند و ساعت ها منتظر می ماندند تا اینکه فقط یک لحظه امام خمینی (ره) را ببینند، این مسئله جلوه ای از کار خدا است، کسی که خدا را دوست داشته باشد، خداوند هم او را دوست می دارد و او را پیش دیگران محبوب می کند.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به عنایت های خداوند به اولیای الهی خاطرنشان کرد: یکی از عنایات خداوند به اولیای الهی این است که چشم، گوش و دل آنها را به سمت جلالش باز می کند تا اولیای الهی تجلیات خداوند را ببیند و بنده های خاص خداوند را بشناسند.
وی تصریح کرد: طبق حدیث قدسی وقتی بنده ای محبوب شد، خداوند با او مناجات می کند، البته این مناجات وحی و الهام نیست و درجه ای پایین تر از این مراتب است، آن قدر خداوند با این بنده راز و نیاز می کند که بنده دیگر تمایلی برای صحبت با دیگران ندارد.
انتهای پیام/ آ