گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده امریکن اینترپرایز، کارشناس این اندیشکده معتقد است که مداخله غرب در لیبی به بهانه جلوگیری از سرریز شدن جنگ داخلی به منطقه، تاکتیکی است که پوتین علیه خود غربیها در اوکراین به کار گرفته و در حال پیشبرد موفقیتآمیز این تاکتیک است.
با عقب نشینی نیروهای نایب روسیه در شرق و جنوب اوکراین، هیچ قول و عملی از ولادمیر پوتین دیده نشد. اما نباید انتظار داشت که تغییر خاص و آشکار در استراتژی او در واکنش به رویدادهای جاری در میدان عمل، دیده شود. فقط تاکتیکهای وی مطابق با موقعیت تنظیم و تناسب سازی خواهد شد.
در نتیجه موفقیتهای سیاست خارجی اخیر پوتین ـ به جز کمک به حکومت بشار اسد در سوریه، برگزاری موفقیتآمیز المپیک زمستانی بدون تهدید جهادیها و ضمیمه کردن کریمه به خاک روسیه و فرار از عواقب آن ـ توانست اعتبار یک استراتژیست بزرگ را برای خود دست و پا کند. تفکر جودو وی در عالم سیاست او نیز داخل شده است و او شبیه به شطرنج بازی نیست که بتواند تا 10 حرکت را پیشاپیش پیشبینی کند. در عالم جودو اگر شما حریفتان را از حالتتعادل خارج کنید و به او نزدیک شوید امید این میرود که بتوانید او را با پشت به زمین زده و به پیروزی کامل یا پیروزی نسبی دست پیدا کنید. تمایل پوتین به جوجیتسوی سیاسی از او فردی عملگرا ساخته است. وی سیاستمداری سریع و خشن است که در برابر رقبای خود خوش شانس نیز هست. لذا نمیتوان دست روی دست گذاشتن و سکوت او در برابر رویدادهای اخیر در میدان رزم را، سکوتی استراتژیک دانست.
سه هدف استراتژیک او در اوکراین از زمان سرنگونی ویکتور یانوکویچ در ماه فوریه تغییری نکردهاند. خارج کردن اوکراین از پیوند با اروپا و بیثبات کردن آن، هدف اول است. هدف دوم جلوگیری از وضع تحریمهای معنادار علیه روسیه است و سومین هدف تثبیت جایگاه و پایگاه سیاسی خود در داخل کشور است.
سومین هدف، مهمترین آنها است. این هدف به سادگی محقق نمیشود به ویژه با توجه به رو به وخامت رفتن اوضاع اقتصادی روسیه و گسترش فساد در دستگاه حکومتی و کاهش کیفیت سطح زندگی و خدمات درمانی و آموزشی.
با توجه به شرایط داخلی و خارجی پیش آمده، پوتین اکنون سه گزینه تاکتیکی پیش روی خود دارد. گزینه اول که بدون هیچ شکی گزینه مرجح است، سرازیر کردن تسلیحات نظامی به داخل اوکراین و بر هم زدن «مذاکرات مستقیم» و «صلح» است.
گزینه دیگر پوتین درخواست برای برگزاری «کنفرانس بینالمللی صلح» است که در این کنفرانس با فشار روسیه، آلمان، فرانسه و آمریکا، کیف مجبور خواهد شد تا «فدرالیزه» شدن اوکراین را بپذیرد. مناطق شرقی ـ جنوبی این کشور ضرورتاً تحتالحمایه روسیه خواهد بود و به لحاظ اقتصادی، سیاسی، ایدئولوژیک و فرهنگی به مسکو پیوند میخورند و کرملین از این طریق حرکت بیشتر اوکراین به سمت غرب را تحت کنترل میگیرد.
سومین گزینه را میتوان «نسخه لیبایی» نامید. مسکو میتواند از «مداخله» غرب در لیبی به عنوان «پیشینهای» برای وارد کردن نیروها و هواپیماهای متعارف به اوکراین استفاده کند و به طور کامل مناطق مذکور را اشغال کرده و اعلان کند که اوکراین اکنون درگیر «جنگ داخلی مخرب و ویرانگر» شده است.
برای پوتین این گزینه، گزینهای است که جذابیت کمتری دارد. پس از اشغال یکی از بزرگترین کشورهای اروپایی پس از پایان جنگ جهانی دوم، اتحادیه اروپا به هیچ وجه نتوانست تحریمهای معناداری را اعمال کند. همچنین قطع خطوط گازی اروپا در پاسخ به تحریمها، چنانچه که مسکو بارها تهدید به این کار کرده است، گاز به شمشیری دولبه و بسیار تیز تبدیل شد.
پوتین هر تاکتیکی را که انتخاب کند، جنگ روسیه در اوکراین اکنون فراتر از یک مسئله سیاسی داخلی است. هر اتفاقی که در ادامه پیش آید، انتظار نداشته باشید که پوتین متوقف شود.
انتهای پیام/ع